Soms kan het gebeuren dat je een Bijbelverhaal met nieuwe ogen gaat bekijken. Zo gebeurde het bij ons afgelopen zomer. We gingen op vakantie. Waar laat je dan je huisdier? We hebben een poes en om die mee te nemen naar de camping is niet zo verstandig, dus hadden we een adresje geregeld.
Na een weekje vakantie, informeerden we eens hoe het ging met de kat. Nou, niet zo goed, ze was op de vierde dag ontsnapt en sindsdien nog niet weer gesignaleerd. O, dat is vervelend. Maar die komt wel weer terug. Toch?
Maar bij terugkomst van vakantie bleek er nog steeds geen spoor te zijn van onze viervoeter. De verloren poes. Wat nu? Een rondje lopen, de naam roepen, met brokjes proberen te lokken en aanbellen bij verschillende buren. Een zoektocht op internet, aanmelden bij Amivedi en wat al niet meer. Maar alle moeite ten spijt, het mocht niet baten. Twee maanden lang hield de poes het vol om zich niet te laten zien. En wij? Tja, we hadden de hoop eerlijk gezegd al wat opgegeven.
Maar na twee maanden verscheen er een berichtje: is iemand deze kat kwijt? En u raadt het al: dat was de onze! Feest in huize Bulten natuurlijk: vrouw en kinderen blij. Want: onze poes was verloren en is weer gevonden! Het was nog niet zo ver dat de poes op de schouders werd getild en naar huis werd gedragen. En een feest voor de hele buurt werd ook niet gegeven. Maar er was wel blijdschap, om een (sterk vermagerde) poes die was terug gekeerd.
Zo word je aan het denken gezet. In Lukas 15 vertelt de Here Jezus drie gelijkenissen. Het verloren schaap, de verloren penning en de verloren zoon. Drie keer blijdschap om iets wat verloren is, maar weer terug is. Wij mensen hier op aarde zijn blij als we iets terugvinden. We vieren ons feestje. Maar wat zegt de Here Jezus? Dat er ook vreugde is in de hemel! Lukas 15, 10: Zo zeg Ik u, is er blijdschap vóór de engelen van God over één zondaar die zich bekeert.
Sjors Bulten, Nieuwe Pekela