Nog steeds ben ik aan het bijkomen van de kroningsplechtigheid van Charles III. De begrafenisplechtigheid van Elisabeth II, vorig jaar, is ook nog altijd in mijn gedachten. Wat een getuigenis was dat. Er werd iemand begraven die haar koningschap als een roeping had ervaren en die aan die roeping trouw was geweest. Tot het einde toe. De hele wereld was getuige. Velen hadden toen het gevoel dat er behalve een koningin, ook een tijdperk werd begraven. En nu was daar de kroning.
Wat een ontroerend begin. Een kind en een koning. Een jongen van een jaar of 10, in pagekleding, richt zich tot de koning. ‘Uwe Majesteit, als kind van het Koninkrijk van God verwelkomen wij U namens de Koning der koningen’. En dan het antwoord van de koning: ‘In Zijn Naam en naar Zijn voorbeeld ben ik hier, niet om gediend te worden maar om te dienen’. Wat een statement en wat een voorbeeld. Heere, mag het waar worden.
Een uurtje of vier heb ik op zaterdag 6 mei aan de stoel geplakt gezeten. Kijkend naar een spektakel, maar vooral kijkend naar een getuigenis. Belangrijke historische gebeurtenissen laat ik niet graag aan me voorbijgaan. En daar komt bij, ik houd van Engeland en ik houd van traditie. Maar wat me het meest boeit is dat Gods Naam zo klip en klaar beleden wordt. Ik ben ook een beetje in de war. Hier zweren we bij de scheiding van kerk en staat. In Frankrijk is die nog rigoureuzer dan bij ons. En aan de andere kant van de Noordzee wordt onbekommerd de Bijbel opengeslagen, psalmen en gezangen gezongen en gebeden uitgesproken. En de koning wordt niet alleen gekroond, hij wordt naar Oudtestamentisch voorbeeld gezalfd. Op dat moment moest wel al de weelderige kleding worden afgelegd.
Wat heeft je het meest getroffen? werd me gevraagd. Ik denk aan verschillende momenten. Het bovengenoemde moment van die jongen en de koning was diep ontroerend. En natuurlijk het moment van de zalving met de muziek van Handel: ‘Zadok de priester’. Maar ook die twee kussen tijdens de kroningsplechtigheid raakten me. Na de eedzwering pakte de koning de Bijbel in beide handen en drukte een kus op het Woord van God. ‘Hoe lief heb ik Uw Woord’. En dan die kus van de kroonprins William. Net had hij de koning trouw beloofd. Even raakte hij de kroon aan en toen kuste hij zijn vader. Wat moet dat de vader goed gedaan hebben op dat betekenisvolle en spannende moment. En ook met het oog op al die familie ellende. Het was een soort helend moment.
Wat blijft hangen van de kroning is: de koning als dienaar. Dienaar van Hem die alles heeft geschapen. Ook deze woorden klonken tijdens de lezing uit Kolossenzen 1:
‘Want door Hem zijn alle dingen geschapen (...) tronen, heerschappijen, overheden en machten; alle dingen zijn door Hem en voor Hem geschapen En Hij is vóór alle dingen, en alle dingen bestaan tezamen door Hem’.
Krijn de Jong, Urk