Noach
Bouw een ark.
Toen Noach de opdracht kreeg om een ark te maken, zal hij vast vreemd opgekeken hebben. De Here God vroeg of Noach een schip wilde maken. Niet zomaar een schip, nee, een heel groot schip! 135 meter lang, 22,5 meter breed en 13,5 meter hoog. Dat is een kolossaal schip! Het schip was anderhalf voetbalveld lang en net zo hoog als een gebouw met 4 verdiepingen. Er konden 45.000 dieren in. Probeer maar eens voor te stellen hoe groot dat is! Noach heeft hier 120 jaar aan gebouwd. De mensen hebben 120 jaar de tijd gehad om zich te bekeren. Want het was nogal vreemd wat Noach deed. Noach riep dan ook op tot bekering. Anders dan anders.
Stel je voor: je buurman gaat een heel groot schip bouwen in zijn achtertuin! Niet alledaags, vooral in die tijd niet. Waarschijnlijk konden ze in die tijd niet zo?n groot schip te water laten. Wie doet nu zoiets? Een opdracht van de Here God? Daar trokken ze toch niets van aan. Noach is vast en zeker uitgelachen en bespot, misschien is hij wel heel erg gepest. Maar hij ging door. Hij bleef waarschuwen, hij bleef vertellen wat de boodschap van de Here God was. De Here God gaf de mensen 120 jaar lang de kans om te vertellen dat ze zich moesten bekeren. Maar dat deden ze niet. Ze trokken zich er niets van aan. Zelfs niet toen er een groot wonder gebeurde.
Wonderen.
Toen de ark klaar was, gebeurde nog een wonder. De dieren kwamen twee aan twee naar de ark. Moet je eens voorstellen: ineens lopen er 2 mieren voorbij; een mannetje en vrouwtje. Twee neushoorns, twee olifanten, twee tijgers en twee schapen. Dat zal bijzonder geleken hebben! Het is wel heel raar, want toen hebben de tijgers en de leeuwen geen schapen opgegeten. De roofdieren en de prooidieren leefden in hetzelfde schip. Dat komt omdat het de wil van de Here God was. De Here God is almachtig en heeft de volledige macht over de mensen en de dieren. Het was vast een heel bijzonder gezicht. De mensen in die tijd moeten gewoon verbaasd geweest zijn! Maar zelfs toen wilden de mensen het niet aannemen. Ze gingen gewoon door met het doen van verkeerde dingen. Ze wilden de Here God gewoon niet volgen, ze wilden niet naar Hem luisteren. De Here God had 120 jaar geduld met de mensen, de Here God heeft wonderen gedaan. Maar zelfs dat hielp niet!
Genade
De Here God had heel veel geduld met de mensen. Dat noem je ook wel ?genade?. De Here God had helemaal niet 120 jaar hoeven te wachten. De Here God had het volste recht om de mensen meteen dood te maken. De Here God heeft alles gemaakt, ook de mensen. Omdat Hij de Schepper, de Maker is, mag Hij zelf weten wat Hij met de mensen doet. En die mensen deden nu niet bepaald aardig tegen Hem. Maar doordat de Here God van ons houdt wil Hij ons kansen geven. Maar die kansen duren niet voor altijd. Er komt een dag voor iedereen, dat er geen kans meer is om Hem te volgen. Dan is de Genadetijd voorbij. De mensen in Noach?s tijd ontdekten ook dat met de Here God niet te spotten viel. 120 jaar lang hebben ze tijd gehad om naar de Here God toe te gaan. Ze hebben het niet gedaan. De deur van de ark ging dicht, ze konden er niet meer in. Toen kwam de straf: Het regende 40 dagen lang. Veertig dagen regen, dichte regen. Hierdoor stond alles op de aarde onder water, zelfs de bergen. Alle mensen verdronken! Wat zullen ze een spijt hebben gehad! Misschien klommen ze eerst in de bomen of vluchtten ze naar de bergen. Niets hielp. In het stijgende water kwamen de mensen om. De geschiedenis van Noach is een waarschuwing voor ons: we hebben nu nog de kans om ons te bekeren en te doen wat de Here God van ons vraagt. Bekeer je dan ook tot de Here God, bid of de Here God je wil helpen om Hem te volgen. Dan kun je voor eeuwig mee in de Hemel als de Here God je roept. Dan ben je voor altijd veilig!