Het woord crisis is een woord dat veel mensen niet meer kunnen horen, maar ondertussen heeft iedereen het er wel over. Tegelijkertijd zitten we nu ook in de weken voor kerst, de adventsperiode, en mogen we dus God dankbaar zijn voor de komst van Zijn Zoon. Maar kunnen wij in deze tijd van crisis wel echt dankbaar zijn?
We leven nu in een tijd van crisis. Het is niet de eerste keer dat er zoiets is. In de geschiedenis is er al veel vaker een crisis geweest en ook in de Bijbel is er meerdere malen sprake geweest van een crisis. Bijvoorbeeld toen het volk in Egypte zat of toen het volk 40 jaar in de woestijn moest leven en later toen ze verdrukt werden, er oorlogen waren en ze in ballingschap waren in een ver land. In het niet zo bekende boek van de profeet Habakuk gaat het ook over crisis. Hij leefde in de tijd vlak voor de ballingschap en de val van het rijk Juda. In deze tijd speelt er dus in het land Israel een ernstige crisis, zowel geestelijk in het dienen van God als in de dreiging van de Babyloniërs.
Habakuk kan wel mee praten met ons over de crisis in het land Israël, want er is daar niet zomaar sprake van een crisis. Alles gaat fout: het vee gaat dood, de fruitbomen verdorren en de graanoogst is mislukt. Als alles misgaat, gaan de meeste mensen zich afvragen waarom dit gebeurt en hoe het kan. Is het alleen pech, ligt het aan ons of heeft God hier iets mee te maken? Wil Hij ons iets zeggen? Het is altijd heel gemakkelijk om God van dingen de schuld te geven als ze niet gaan zoals wij hoopten, dus ook in tijden van crisis. Het komt er bij een crisis op aan hoe jij gaat reageren. Spreek jij God er op aan, of spreek je jezelf en de wereld aan? Wat is er namelijk gemakkelijker dan een ander de schuld te geven en vervolgens afstand te nemen van diegene die jij de schuld geeft?
Bij Habakuk zien we eigenlijk een hele bijzondere reactie. Hij wordt niet somber of moedeloos en hij laat God ook niet zitten! Hij zegt: ‘Al zal de vijgenboom niet bloeien, ik zal juichen voor de Heer’. Als het goed met je gaat en alles zit mee, dan kun je wel over de zegeningen van God spreken. Maar Habakuk doet dat zelfs als hij diep in de put zit en het helemaal niet goed gaat met het land. Hij gelooft en vertrouwt de beloften van God.
Laten we nou eens kijken naar ons eigen leven. Waarschijnlijk is het inderdaad veel gemakkelijker om te danken als alles goed gaat. Maar het is ook goed om voor dingen te danken als het niet zo goed gaat. Natuurlijk kun je het dan ook moeilijk hebben en mag je je zorgen maken om dingen die gebeuren of moeten gebeuren. Maar als je God bij al die dingen betrekt en je probeert op Hem te focussen zal de last die je voelt een stuk minder zwaar zijn.
Nu in de adventstijd leven we in de tijd voor Kerst. Alles is gezellig, het is knus en overal branden lampjes en kaarsjes. Dan lijkt de crisis ineens weer even heel ver weg. Maar er zijn ook mensen waarbij het echt niet zo gezellig is met kerst omdat ze werkloos zijn geworden of alleen zijn, hun huwelijk is op de klippen gelopen. Dan kan het heel moeilijk zijn om vooruit te blijven kijken en je oog gericht te houden op God.
We mogen in deze tijd niet alleen denken aan het baby’tje Jezus dat geboren is. We mogen ook denken aan de tijd dat Jezus weer terug zal komen. Aan de tijd dat Hij op deze aarde zal komen en alles weer goed zal zijn. Ooit zal de crisis voorbij gaan en zal het weer goed zijn. Het lijkt nu heel gemakkelijk gezegd en dat voelt echt niet altijd zo! Maar laten we proberen om ons oog gericht te houden op God. En om ook in de komende donkere dagen voor kerst te blijven zeggen wat Habakuk heeft gezegd. ‘Al zal de vijgenboom niet bloeien, ik zal juichen voor de Heer’!
Laura van Putten