Het lijkt al een poosje ontzettend hip om te roepen dat christenen
vrije mensen zijn. Al die wetten en regeltjes, die doen er niet meer zo
toe. Het gaat er om dat je Jezus kent, toch? God kennen? Geboden bewaren!
Hoewel daar natuurlijk de nodige waarheid in zit, is het niet de h?le waarheid. In de eerste brief van Johannes lezen we namelijk het volgende: ?En hieraan onderkennen wij, dat wij Hem kennen: indien wij zijn geboden bewaren? (1 Joh. 2: 3). Dat klinkt op het eerste gehoor misschien wat vreemd. Moeten we dan toch weer die hele wet, die Jezus toch vervuld had, van stal trekken?
Ja en nee. De sleutel tot het begrijpen van het zonet genoemde vers zou wel eens kunnen liggen in het hoofdstuk ervoor. Daar staat: ?God is licht en in Hem is in het geheel geen duisternis. Indien wij zeggen dat wij gemeenschap met Hem hebben en in de duisternis wandelen, dan liegen wij en doen de waarheid niet? (1 Joh. 1: 5-6). Kijk, nu begint het al wat zinniger te klinken. Als bij God ?in het geheel geen duisternis? is, dan kan het natuurlijk niet zo zijn dat degenen die zich kinderen van Hem noemen wel allerlei ?werken der duisternis? doen. Dat past niet bij elkaar. Daarom noemt Johannes mensen die zeggen dat ze God kennen, maar zijn geboden niet bewaren, ook leugenaars (1 Joh. 2: 4).
Nooit meer zonde?
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je geen kind van God kunt zijn als je wel eens zondigt. ?Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf?, schrijft Johannes dan ook (1 Joh. 1: 8). Even verderop wijst hij bovendien op ?Jezus Christus, de rechtvaardige?, die ?een verzoening voor onze zonden? is. Het is dus niet zo dat je volgens Johannes nooit meer het eeuwige leven kunt krijgen als je ooit eens gezondigd hebt en niet de hele wet hebt nageleefd.
?Imitatio Christi?: geen wereldliefde
Wat wil die tekst over ?zijn geboden bewaren? dan zeggen? We lezen verder. ?Wie zegt dat hij in Hem blijft, behoort ook zelf z? te wandelen, als Hij gewandeld heeft.? Het bewaren van Gods geboden is dus niet maar het opvolgen van een paar regeltjes en zorgen dat je de zonde een beetje ontwijkt.Het is proberen om in je hele denken, doen en laten Christus na te doen. Johannes weet dat dit je in dit leven niet perfect zal lukken (zie 1 Joh. 1: 8), maar het ontslaat je niet van de plicht om er naar te jagen, of je het ook grijpen mocht.
Christus nadoen houdt ook in dat je er tijdens je leven niet maar wat de kantjes vanaf loopt. Het is niet je leven maar een beetje netjes inrichten en zorgen dat je niet al te onbijbels handelt, terwijl je ondertussen nog zoveel mogelijk van de wereld mee probeert te nemen. 1 Joh. 2: 15 wijst ons erop dat wij de wereld en wat daar in is niet lief mogen hebben. ?Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem.? Dat zijn misschien wat harde woorden. Ze betekenen dat je je hart niet moet zetten om allerlei lichamelijke verlangens, rijkdom of zucht naar roem en eer (de dingen die in de ogen van deze wereld het leven nog een beetje leuk maken).
?Imitatio Christi?: wel mensenliefde
Moet dat nou allemaal weer zo negatief? Het staat er, dus kunnen we het ook niet verzwijgen. Maar, ook het tweede hoofdstuk van Johannes? eerste brief heeft het niet alleen maar over dingen die niet moeten. Johannes haalt er ook een oud gebod aan, dat tegelijk een nieuw gebod is: heb je broeders lief. In het derde hoofdstuk van deze brief gaat hij daar nog wat verder op in. Jezus heeft zijn leven voor ons gegeven. Daaraan hebben wij leren kennen wat echte liefde is. Daarom moeten ook wij ons leven inzetten voor onze broeders en zusters. Onze levensstijl mag geen struikelblok zijn, waardoor ze tot zonde verleid worden (1 Joh. 2: 10). Integendeel, wanneer we een broeder of zuster gebrek zien lijden moeten we hem of haar te hulp komen. Als we zo doen blijft Gods liefde in ons en leren we Hem echt kennen (1 Joh. 3: 17 en 4: 20-21).
Geen slaaf
Een christen is dus een vrij mens. Dat wil zeggen: hij of zij is geen slaaf meer van de zonde. Het wil niet zeggen dat hij vrij is om te doen en te laten wat hij wil. Gods Woord geeft ons de opdracht om de wereld te laten voor wat het is en ons met de grootst mogelijke liefde in te zetten voor Hem en onze naasten. Want: ?de wereld gaat voorbij en haar begeren, maar wie de wil van God doet, blijft tot in eeuwigheid? (1 Joh. 2: 17).
Alexander Weggemans