Christen in je buurt
{mosimage}Wat is getuigen?
Het woord ‘getuigen’ komt eigenlijk uit de rechtspraak. Het houdt in, dat je een verklaring aflegt over een bepaalde zaak of een bepaalde persoon. Wij mogen getuigen in woorden en daden van Hem Die het Licht en de Waarheid is: Jezus Christus.
De buren zien je zondags naar de kerk toe gaan: te voet, met de fiets of met de auto. Maar wat merken ze eigenlijk verder over jouw of uw christen zijn? Hebt u of heb jij wel eens met de buren gesproken wat het christen zijn voor je betekent? Een gesprek hierover met vier gemeenteleden van de christelijke gereformeerde kerk van Siegerswoude – De Wilp.
Eerst even voorstellen.
Martin Fokkema woont samen met zijn vrouw Willemke in Zevenhuizen. Martin is timmerman en volgt in deeltijd op de PABO de opleiding tot leerkracht basisschool. Nog 2,5 jaar en dan mag hij voor de klas. Ook heeft hij er inmiddels één periode als diaken op zitten. Zij vrouw Willemke is naast huisvouw oproepkracht in de kraamzorg. Ze heeft in de evangelisatiecommissie gezeten en werkt ieder jaar mee aan de vakantiebijbelweek. Samen hebben ze een zoontje van twee jaar.
Wietze Bron is calculator bij de stichting Woon Friesland. Daarnaast is hij voorzitter van de kerkenraad. Zijn echtgenote Wijnie heeft thuis de zorg voor het gezin en is oppasmoeder voor een kleindochter. Van hun vier dochters woont er nog één thuis.
Cursus getuigende gemeente
Ongeveer vier jaar geleden is in Siegerswoude – De Wilp de cursus “getuigende gemeente” gegeven door de evangelisatieconsulenten Michael Mulder en Jeanette de Waard. Mijn vier gesprekspartners hebben samen met bijna 80 (!) gemeenteleden deze cursus gevolgd met o.a. als doel hoe je als kerkelijke gemeente maar ook als individu contact kunt zoeken met niet-christenen. Hoe je een gesprek kunt aangaan en hoe je houding daarin moet zijn. Zowel Martin en Willemke als Wietze en Wijnie hebben de cursus als heel positief ervaren.
Hulp in de praktijk
Na afloop van de cursus ontstond mede op initiatief van de toenmalige predikant ds. M. Visser het idee om als kerk in samenwerking met andere plaatselijke kerken in zee te gaan met de stichting Hulp in de Praktijk (HIP). Via huis-aan-huis bladen is bekendheid gegeven aan het hulpnummer en de mogelijkheid voor mensen om hulp te vragen. Iemand kan HIP inschakelen als hij een probleem of een klusje heeft waar hijzelf geen oplossing voor heeft door gebrek aan sociaal netwerk, onvoldoende inkomsten of gezondheid. Via HIP komen mensen uit de buurt langs om bijvoorbeeld boodschappen te doen, te helpen met de administratie, een kop koffie te drinken of een wandelingetje te maken. De vrijwilliger komt niet namens HIP maar namens de kerk. Ook op Martin, Wietze, Wijnie en Willemke kan een beroep gedaan worden. En zo nu en dan gebeurt dat.
Kerkelijke activiteiten
De kerk van Siegerswoude – De Wilp organiseert een aantal activiteiten waarbij de leden iets kunnen laten zien van wat hen als christen in deze wereld drijft. Al is het bij de ene activiteit wat beter zichtbaar dan bij de andere. Zo werkt Willemke actief mee met de vakantiebijbelclub. Door middel van flyers worden alle kinderen uit het dorp uitgenodigd te komen. Een aantal kinderen dat komt zie je zondags ook in de kerk en een aantal is randkerkelijk. Ook zijn er ieder jaar weer kinderen die geen kerkelijke achtergrond hebben. “En vooral daar doe je het voor”, zegt Willemke. Wijnie vindt dat ook de jaarlijkse rommelmarkt van de kerk een goede mogelijkheid biedt om met anderen in gesprek te gaan. “Kijk, op zo’n rommelmarkt komen naast eigen gemeenteleden ook veel mensen af die niet bij een kerk horen. We hebben altijd gezellige zitjes klaar staan waar koffie of iets dergelijks gedronken kan worden en waar je gemakkelijk een praatje kunt maken. En dan vooral met mensen die niet bij onze kerk horen. Voor mij is dat ook al een vorm van getuigen.”
Dan is er ook nog de gezamenlijke kerstsamenkomst met de andere plaatselijke kerken. Ook hiervoor wordt iedereen in het dorp via een folder uitgenodigd.
Gesprekken voeren
Heel eerlijk vertellen Wietze en Martin dat het best lastig is om een goed gesprek over het geloof te beginnen met iemand die geen kerkelijke achtergrond heeft. Wietze: “Ik hoop dat mensen in mijn omgeving en mijn collega’s weten, dat ik voor hen klaar sta. Dat ik er voor hen ben. Dat is ook het mooie van HIP. Als christen doe je dan metterdaad iets in de praktijk. Soms komt er heel spontaan een gesprek uit. In zo’n gesprek zal ik nou niet direct over mijn geloof beginnen. Maar als ze er naar vragen . . . . Dan heb ik een aanleiding”. In de werkomgeving van Martin valt geregeld een grof woord. “Ik zeg er meestal niet direct wat van, maar achteraf neem ik zo iemand wel eens even apart. Niet dat ik er boven sta, maar ik probeer wel uit te leggen dat het gebruik van vloekwoorden mij pijn doet. Soms helpt het maar soms ook niet. Hoewel er maar weinig personen zijn die mij vragen stellen over wat en waarom ik geloof, heb ik af en toe ook fijne gesprekken met collega’s, waarin ik kan vertellen wie Jezus voor mij is en waarom het geloof zoveel voor mij betekent. Ik vind het geweldig mooi om zo te mogen getuigen.”
Wijnie vertelt dat zij en Wietze naast onkerkelijke mensen wonen. Ze praten met hen wel eens over God en Jezus. Maar bij de meesten blijft het toch bij een algemeen gesprek. Willemke geeft aan dat er eerst een band moet zijn met de buren om over je persoonlijk geloof te praten. “Toen onze zoon is geboren hebben de buren natuurlijk een geboortekaartje gekregen. Uit de tekst op dat kaartje kon men heel goed opmaken dat wij christenen zijn. De buren zijn ook op bezoek geweest. Voor de doopdienst had ik best onze buren kunnen uitnodigen om dit bij te wonen, maar daar wil je toch eerst een vertrouwensband voor opgebouwd hebben voordat je zoiets doet. Wanneer ik als kraamverzorgster in gezinnen kom, benoem ik meestal dat het toch heel wonderlijk is, dat alles er op en aan zit. Daar komt een enkele keer een persoonlijk gesprek uit voort.”
Mijn buurman kent Jezus niet
We kennen allemaal wel de laatste regels van het gedicht: Mijn rechterbuurman is vannacht gestorven en ik, ik heb nooit één woord tot zijn behoud gezegd! Als je zo’n gedicht leest, dan spreekt dat erg tot de verbeelding. Maar om dat zelf in praktijk te brengen is zo ontzettend moeilijk. Willemke: Wanneer er iemand ernstig ziek is, dan bid ik er wel voor. Dus ook voor iemand bij ons op de buurt. Maar om in het gesprek met die persoon Jezus ter sprake te brengen? Het is natuurlijk beter om dat eerder te doen. Je doet het niet zo snel in een eerste gesprek, tenzij daar een mooie aanleiding voor is.” De anderen voelen dat precies zo aan. Ze worstelen er alle vier wel eens mee. “En toch”, zegt Wietze, “heb je soms een gesprek over de dingen van het geloof met iemand, waarvan je het niet had verwacht. Als je bijvoorbeeld vertelt waarom je zelf gelooft, wat je er aan hebt, dan kun je achteraf blij zijn, dat je je kwetsbaar hebt opgesteld. De dingen lopen soms heel wonderlijk.”
Een belangrijke tip
Op mijn vraag of ze ook nog een aantal tips hebben voor de lezers van ons kerkblad, blijft het eerst een poosje stil. Willemke onderstreept het belang van bewust voor anderen bidden en Martin vindt het belangrijk dat er een vertrouwensband ontstaat. In de praktijk blijkt dat de meeste mensen die tegenwoordig tot geloof komen eerst al een vertrouwensband opgebouwd hebben. Dan zegt Wijnie: “Onze houding is voor een buitenkerkelijke vaak de enige Bijbel die zij lezen. Getuigen is gewoon doen. Ik zou zeggen: begin al vast maar.”
Dokkum
Pieter Sijtsma
Mijn rechterbuurman
Mijn rechterbuurman is vannacht gestorven,
hij had een maagkwaal en is heen gegaan.
Hij had zich hier een goed bestaan verworden,
ik vraag me af hoe hij is weggegaan...
Hij was een trouw 'genoot' en zorgzaam vader,
zijn doodsbericht laat daar geen twijfel aan.
Een boos gezwel zat op een hoofdslagader,
geen zorg of trouw maakt zoiets ongedaan.
Hij heeft gedacht aan hen die achterbleven
een joch van drie en een nog jonge vrouw;
een assurantiepolis op zijn leven,
dat was dan voor 't geval hij sterven zou.
En dat is zo gebeurd, er was geen vechten tegen,
het flitsend mes van de chirurg ten spijt.
Hoe zwaar zal nu zijn zorg en trouw gaan wegen
gewogen in de waag der eeuwigheid?
Ik vrees voor hem, dat hij zijn goede zorgen
slechts tot en met de dood heeft uitgestrekt.
-het brood voor heden en de huur voor morgen-
en dat verzekering niet alle schaden dekt.
Ik vrees, dat spijts deskundig overleggen
zij deze schade zelfs niet heeft begroot.
Ik had ook, toen 't nog kon, hem moeten zeggen
zich te verzekeren voor de dood.
Want 'k vrees dat hij alleen en zeer verlaten
het goddelijk gericht moet ondergaan.
Wat kan in dit gericht een mens nog baten
als Jezus Zelf niet voor hem in wil staan?
Maar hoe dit zij, welk deel hij heeft verworden,
het is voorbij, voor hem is 't pleit beslecht.
Mijn rechterbuurman is vannacht gestorven,
en ik, ik heb nooit één woord tot zijn behoud gezegd!
(onbekende auteur)