Onder het kopje ‘Bijzondere ontmoetingen’ hebt u als lezer van het Kerkblad voor het Noorden op 11 november 2011 al eerder kennis gemaakt met Gooi en Janny Hollema in een verslag over een van hun reizen naar Nepal onder de titel ‘Bijzondere ontmoetingen en een nare ervaring’. Nu vertellen ze over hun reis naar Indonesië.
Kort geleden werd mij gevraagd of er niet wat meer te vertellen zou zijn over onze gemaakte reizen, daarom hebben we ons laten verleiden opnieuw in de pen te klimmen en nu over onze 1e reis naar Indonesië in 1997 een deel van onze belevenissen en bijzondere ontmoetingen met U te delen. Indonesië waar de islam de belangrijkste godsdienst is en dat het grootste islamitische land van de wereld is. Daarnaast komen er ook andere godsdiensten voor, zoals het boeddhisme, het hindoeïsme en het christendom. 1997 al lang geleden dus, maar dit stukje gaat o.a. over trouwen en rouwen en dat blijft altijd actueel.
Bogor
Onze zoon en schoondochter woonden destijds 1 jaar in Bogor (het vroegere Buitenzorg van het toenmalige Nederlands Indië). Onze zoon was daar werkzaam bij het VN kantoor. Zij schreven ons regelmatig over hun huis met logeergelegenheid, dus moesten wij wel van de gelegenheid gebruik maken om een keer de grote reis te maken, wat tevens ook onze 1e vliegreis zou worden.
Na een lange vliegreis via Singapore naar Jakarta werden we daar al opgewacht door onze kinderen, in de tropische hitte met zijn bijzondere geuren, en vervolgden daarna onze reis naar Bogor in een minibusje van de VN via een drukke tolweg.
Na thuiskomst en een goede nachtrust, wakker geworden door de gebedsoproep via de luidsprekers van de moskee, hebben we die nieuwe dag in de buurt een wandeling gemaakt. We verbaasden ons over de contrasten, prachtige huizen, armoedige hutten, kleine winkeltjes op allerhande hoeken volgestouwd met alle denkbare etenswaren of andere goederen. Om ons heen zag je veel kinderen op straat die je aanriepen met ’He Mister’ en als je de groet beantwoordde kreeg je een stralende lach.
Openbaar vervoer
Het openbaar vervoer in Bogor was heel goedkoop. Je kan met de plaatselijke becak (fietstaxi), of met de Bemo busjes, de groene kleur voor in de stad en de blauwe kleur die de stad uitrijden naar de dorpjes buiten de stad. We hebben daar veel gebruik van gemaakt en leerden zo de stad en de omgeving kennen. De busjes waren vaak overvol en je moest tevreden zijn met een klein plaatsje, maar het was een mooie kans om met de bevolking kennis te maken.
Borgor is beroemd om zijn prachtige botanische tuin (111 ha groot) met z’n prachtige lanen van oude kenaribomen, lelievijvers met de Victoria Regia, 400 verschillende soorten palmbomen en de originele ‘Hevea Braziliensis’ de rubberboom uit Brazilië, die voor Indonesië zo belangrijk is geworden voor de rubberplantages. De botanische tuin was toen en is tot op heden een grote toeristische trekpleister.
Bruiloft
Door de buren, tevens de huiseigenaren van het huis waarin onze kinderen woonden, werden we uitgenodigd voor de bruiloft van hun zoon Salman die in het huwelijk trad met Dewi. Dit moslimhuwelijk was tot stand gekomen door bemiddeling van de wederzijdse ouders. Het jonge paar kende elkaar slechts 2 maanden, maar hett is in die cultuur vrij normaal om dan al te trouwen. Voor ons was het een hele belevenis om zo’n belangrijk kleurig Indonesisch familiefeest mee te mogen maken. Er was eten en drinken in overvloed en allerlei tropische vruchten waren rijkelijk uitgestald, die overheerlijk smaakten.
Dood Diana
Na het dodelijk auto-ongeluk op 31 aug. 1997 van Diana, Princess of Wales wilde onze schoondochter, die de Engelse nationaliteit heeft, graag de herdenkingsdienst van lady Di bijwonen, die gehouden zou worden op 6 sept. 1997, om 11.00 uur in de All Saints Church in Jakarta. Die zaterdag vertrokken we vroeg uit Bogor en kwamen mooi op tijd aan om de dienst bij te wonen. Bij het binnengaan van de kerk werden we eerst in de gelegenheid gesteld om het condoleanceregister te tekenen. De plechtige dienst was kort en sober en werd afgesloten met:
The Farewell; Let us entrust our sister Diana to the mercy of God
A silence will be kept
Holy and loving Father,
By your mighty power you gave us life,
And in your love you have given us new life in Christ Jesus.
We entrust Diana to your merciful keeping: in the faith of Jesus Christ,
who died and rose again to save us, and now lives and reigns with you
and the Holy Spirit in glory for ever. Amen.
Na de dienst zijn we vertrokken en door delen van het drukke Jakarta gereden. We passeerden het nationaal monument dat in 1961 is opgericht ter ere van de onafhankelijkheid. Het is een zuil van 137 meter hoog en opgetrokken met Italiaans marmer en bekroond met een gouden vlam van 35 kg puur goud.
Na de rit hebben we wat gegeten in het eetcafé Batavia met aan de wanden honderden foto’s van beroemde personen, die daar ooit hebben gelogeerd. Dit café staat tegenover het nationaal museum in de nog oorspronkelijke Nederlandse bouwstijl. Daarna bezochten we de krottenwijk in het oude deel van de stad bij de Sunda Kelapa-haven. De gezinnen leefden hier in erbarmelijke omstandigheden boven het water, in hele kleine optrekjes. We zagen dat de bewoners in de kleine ruimten, waar we zo naar binnen konden kijken, de plechtigheden ook volgden van de rechtstreekse Tv-uitzending van de begrafenis van princess Diana in Londen.
In een glossy tijdschrift FEMINA zagen we later een reportage over de herdenkingsdienst in de ALL Saints Church Jakarta met foto’s van de dienst waar we zelf ook op stonden. Dit blad hebben we natuurlijk gekocht en tot nu toe zorgvuldig bewaard als herinnering.
Damwald
Gooi en Jannie Hollema
Hebt u ook weleens zo’n bijzondere ontmoeting gehad, stuur dan uw verhaal naar:
Redactie Kerkblad voor het Noorden
p/a K. Brouwer-Oolders
Groenland 15
9933 PA Delfzijl