Galaten 5, 24: Liefde, blijdschap, vrede, zelfbeheersing… Hoeveel mensen zijn daarnaar niet op zoek in onze tijd. Moge God het werk van alle psychologen en therapeuten rijk zegenen. Maar is het mogelijk dat deze prachtige krachten ook in de kerk door het werk van Gods Geest ontstaan? Dat mensen vol innerlijke pijn en onvrede er zo uit gaan zien? Een serie korte artikelen.
Jezus vergelijkt in Marcus 4 het Koninkrijk van God met een mens die zaait en dan gaat slapen, omdat hij het verder moet afwachten, en de vrucht groeit, zonder dat hij precies weet hoe. Overal om ons heen zien we het , dat er gezaaid wordt en dat de vrucht waar het om gaat, ten diepste een kwestie van wachten is. Wachten in vertrouwen op de zegen van God. Dat er uiteindelijk vrucht komt, is en blijft het geheim van de natuur, en dus: Gods geheim! Dat is het bemoedigende in de beeldspraak die Paulus gebruikt als hij aan de Galaten schrijft over de vrucht van de Geest. Wij mogen vertrouwen op Gods werk in ons.
Daarbij zegt Psalm 1 dat een boom ‘zijn vrucht geeft op zijn tijd’. En Jezus wijst er in de gelijkenis van de zaaier (Mat. 13) op dat niet elk zaad evenveel opbrengt: ‘deels honderdvoudig, deels zestigvoudig en deels dertigvoudig’.
Nu even niet …
Vrucht ‘op zijn tijd’, want niet elk seizoen komen er vruchten. In de winter is alles dor en doods, in de lente komt de groei op gang en ontstaat bloesem (voorbode van de vrucht), en pas in de zomer en de herfst rijpen de vruchten. Zo is het ook met een christen die geplant is aan de stromen van Gods genade. Hij zal vrucht dragen op de daarvoor bestemde tijd! Onafgebroken en onophoudelijk vruchtbaar zijn bestaat in Gods (her)scheppingsplan niet. Ook daarom kan het niet zo zijn dat het christenleven uit één onafgebroken serie activiteiten bestaat, al zijn het allemaal nog zo kerkelijke activiteiten. Dan zijn we waarschijnlijk toch weer aan het presteren. Dan lopen we onszelf voorbij, en dat kan ons lelijk opbreken. Om echt vruchtbaar te kunnen zijn moet je soms zelfs in de kerk zeggen: ‘nu even niet’.
Net als in de schepping is ook in de herschepping Gods zegen er niet aldoor op dezelfde manier. Die zegen kan ons ‘overkomen als een regenbui’ (Luther), waar we het dan weer een poos mee moeten en kunnen doen. En soms zien we reikhalzend uit naar tijden van overvloediger genade (DL. I, 16). Tussen twee vruchtbare seizoenen in is altijd weer een tijd van groeistilstand en rust.
Verschil in vruchtbaarheid
Jezus wijst er aan het slot van de gelijkenis van de zaaier op dat niet ieder zaadje dat ontkiemt evenveel vrucht voortbrengt. Honderd- of dertigvoudig, dat is een heel verschil. Wat is ook dat herkenbaar in het christenleven. Je kunt jaloers zijn op anderen die veel mogen betekenen in het Koninkrijk van God. Niet elke christen, niet elke kerk, niet elke periode in de geschiedenis van de kerk is even vruchtbaar.
Paulus wijst ons op de vrucht van de Geest, en wat kan het ons rust geven en hoop, dat we op zijn werk in ons hart en leven mogen vertrouwen. Dat mogen we verwachten, inwachten!
Zwolle
Henk Mijnders