'En zie, Ik doe de belofte mijns Vaders op u komen. Maar gij moet in de stad blijven, totdat gij bekleed wordt met kracht uit de hoge’ (Luc 24, 49).
'Maar gij zult kracht ontvangen, wanneer de Heilige Geest over u komt’ (Hand 1,8).
We kennen de uitdrukking ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’. Daar gaat het rond Pinksteren ook om. Wie naar de opdracht van Jezus de wereld wil bekeren, moet eerst zelf bekeerd worden. Wie de wereld wil veranderen naar de wil van God, moet eerst zelf veranderen naar het beeld van Jezus.
Die operatie vindt tussen Pasen en Pinksteren plaats. Calvijn spreekt er al van, dat de Geest ons ‘een tweevoudige genade’ schenkt: geborgenheid en gehoorzaamheid, ontspanning en inspanning. We worden geaccepteerd zoals we zijn, maar niet gelaten zoals we zijn.
De Geest houdt die twee bij elkaar en in de juiste volgorde. Er moet wat aan ons en in ons gebeuren. Het is ook na ‘Het is volbracht’ en ‘De Heer is waarlijk opgestaan’ niet klaar.
Op Pasen moet noodzakelijkerwijs Pinksteren volgen. Na en om Christus begint de Here, naar zijn plan, iets nieuws. Hij zond de Geest. Van buiten af, van Boven af, worden maatregelen genomen om iets aan ons te doen. We krijgen niet eerst opdrachten en geboden. Nee, eerst een Gave, dan pas een opgave. Eerst moet wie we zijn worden aangepakt - vóór we aan het doen kunnen beginnen.
Wachten
Het strijkt ons tegen de haren in om te moeten wachten. Vandaag de dag wil je aan de slag. Dat is onze cultuur en onze structuur: Druk, druk, druk. Wanneer er al wat vrije tijd is, dan gaan we ‘aan onszelf werken’. We bezoeken de sportschool, maken verre trips; doen zelfs iets spiritueels in een klooster om ‘tot onszelf’ te komen.
Zelfs in de kerk vinden we nieuwe vormen om ‘tot onszelf’ te komen. Door het bezoeken van een conferentie, door als mannen als musketiers in de weer te gaan. We bouwen aan onszelf.
Pinksteren is juist allereerst het tegenovergestelde. Het is vernederend en bedreigend. Christus gebiedt zijn discipelen rustig en stil te blijven.
Calvijn noemt dat een heilzame beproeving. ‘Zij moeten zich toch als ambteloze personen stilhouden, tot God zelf hen aan zijn hand op het toneel brengt.’ Dat geldt hen, dat geldt ons. Irritant. ‘Ben ik dan niet goed en bruikbaar genoeg, zoals ik ben? ‘Blijkbaar niet. ‘Kan ik daar dan zelf niet wat aan dokteren?’ Blijkbaar niet. Wij hebben dus nodig lijdelijk af te wachten wat de Here ons zeggen wil en wat Hij aan ons doen wil. Daar moet je ontvankelijk voor worden, alvorens in de benen te kunnen komen.
Geesteshouding
Het vraagt een nieuwe geesteshouding om voor God en Zijn Rijk bruikbaar te zijn. Modern gezegd: het vraagt een nieuwe « cursief » mindset « einde cursief ». Dat was bijvoorbeeld nodig voor Petrus. Hij dacht en deed alles in actie en reactie vanuit zichzelf. De al te actieve Petrus moest eerst samen met de anderen wachten. Lijdelijk. Maar het is geen lege lijdelijkheid. Integendeel, het gaat daarin om twee dingen. Je verblijden in Jezus en God loven (Luc. 24, 52) en om volhardend bidden (Hand. 1,14).
Het gaat er om in die weg ontvankelijk te worden voor de Geest. Concreter, voor wat de Geest tot je zegt en wat de Geest aan je en in je wil doen. De Geest gaat aan Petrus trekken en hem omvormen. In de weg van het wachten, van het ontvankelijk zijn, wil de Geest dat aan en in jou en mij doen. Hij neemt ons in behandeling. Het is een operatie.
Operatie
Tegenwoordig hoor je dat mensen zich helemaal laten vernieuwen. Nieuw kapsel, nieuwe kleren, soms zelfs een nieuwe neus. Men noemt dat een « cursief » make-over « einde cursief ». Pinksteren is het feest van de totale vernieuwing, van de « cursief » real make-over « einde cursief ».
Het gaat om een diepingrijpende operatie door de Heilige Geest. Dat is, zoals elke operatie, storend en bedreigend. Blijkbaar moet ons zelfzuchtige, dode, onvruchtbare of geknakte bestaan voor God diepgaand behandeld worden. Maar juist zo geeft de Geest reden tot een feest. Het is geen hopeloze zaak. Het kan geopereerd. Alleen moet er dan wel eerst iets weggenomen of toegevoegd worden.
Bij Petrus wordt weggenomen zijn oude activistische en impulsieve ‘ik’. Toegevoegd of ervoor in de plaats komt dat hij steeds meer gelijkvormig wordt aan het beeld van Jezus. Het was voor Petrus niet gemakkelijk om ontvankelijk te zijn voor die operatie. Soms struikelt hij nog in ongeduld en in eigenbelang, maar door de Geest gevormd leert hij nederigheid naar het voorbeeld van Jezus (1 Pet. 2,21). De Geest wil ons omvormen, geleidelijk of plotseling, hardhandig of voorzichtig.
Er zijn talloze operatiemethoden om jou en mij tot een nieuw model van mens zijn om te vormen. Wees daar ontvankelijk voor. Alleen wie daar ontvankelijk voor wordt, zal Gods woord verstaan en Zijn wil gaan doen. Naar Jezus gebod: Wacht!
Stoffer Otten, Assen