De Nieuwe Bijbelvertaling weet niet zoveel raad met het zinnetje, dat Simon van de akker kwam. Die paar woorden staan er in het Grieks wel, maar de NBV heeft er van gemaakt, dat hij de stad net binnen ging. ‘Komend van een akker’ zou dan zoiets moeten zijn als ‘van buiten de stad komend’. En het is logisch, dat men zoekt naar een vertaling, want wat zou iemand, die in Cyrene woont nou moeten met een akker bij Jeruzalem? Cyrene – Jeruzalem is hemelsbreed al zo'n 1300 km, dus het is niet erg praktisch om de aardappelen op die akker te verbouwen. En het is zeker niet praktisch om die akker te gaan onderhouden met je beide zoons, Alexander en Rufus. Die twee waren ook in Jeruzalem bekend, dus ga ik er van uit, dat zij de reis ook hadden gemaakt.
Maar waarom meldt de Bijbel dan wel zo'n vreemd detail? Zou het niet kunnen zijn omdat iedereen wist, waarom Simon die akker had? Hij was een vrome Jood en ondernam die reis van honderden kilometers heen en weer terug om op het grote feest in Jeruzalem te kunnen zijn. Hij was dus ook zeker niet onbemiddeld. En we weten, dat vele vrome Joden bij Jeruzalem begraven wilden worden, omdat daar de opstanding zou beginnen wanneer de Messias kwam. Wat is er dan logischer dan dat deze eenvoudige maar vreemde mededeling iets zegt over het geloof van Simon en zijn zoons. Hij verwachtte de Messias. Misschien niet in zijn eigen aardse tijd, maar dan toch wel op een aardse dag. En als je dan toch in Jeruzalem bent moet je natuurlijk wel even je eigen toekomstige graf onderhouden. Hij komt dus eigenlijk uit zijn eigen geloofsverwachting de stad in als hij het kruis van Jezus moet dragen.
Alexander en Rufus waren bekend in de eerste gemeente. Wellicht hoorden zij bij de mensen, die hun bezittingen verkochten en uitdeelden onder de armen. Ze zullen dan ook het familiegraf wellicht verkocht hebben (als er nog niemand in lag). Het was immers niet meer nodig om te wachten op de aardse dag, waarop de Messias zou komen?
P. van Dolderen, Almere