Onze gemeente onderhoudt een relatie met (onder andere) de bijbelschool in Mocuba, Mozambique. Meerdere keren is een delegatie van onze gemeente daarheen gereisd om bij de bijbelschool te bouwen, in de omgeving geitenhokken te construeren, een bezoek te brengen bij Trans World Radio, Bernadette, het huis van zendeling Guus Vos enzovoort. Een heel avontuur!
Bij de eerste reis bleek al de bagage (inclusief gereedschap) niet uit het vliegtuig geladen te zijn. We waren die eerste week dus aangewezen op eigen en andermans handbagage. Een levendige ruilhandel ontstond, waarvan ik u de details (nu) zal besparen.
Om me een beetje voor te bereiden, en uit nieuwsgierigheid, had ik de coördinaten van de bijbelschool opgevraagd en ingevoerd in Google Earth. Hierdoor kon ik tijdens de eerste reis de route in Mocuba al voorspellen: ‘We komen straks bij een rotonde, daar gaan we linksaf.’ Mijn reisgenoten reageerden niet op wat ik zei. Maar het klopte wel. ‘Straks komen we bij een witte brug, daar gaan we overheen.’ Het klopte weer, en mijn reisgenoten keken me argwanend aan. ‘Aan deze lange weg ligt de bijbelschool, verderop, aan de linkerkant.’ Altijd leuk, net iets meer weten dan een ander.
De reis over de weg is altijd een ervaring. Die duurde zo’n acht uur, hobbelen over een afstand van Hoogeveen naar Maastricht. Met een Mitsubishibusje. Alle bagage op het dak. En als je dacht: er zal zo nog wel een busje komen; nee dus. Allemaal instappen a.u.b. Bij de eerste poging stonden Peter en ik nog buiten toen het busje vol was. Allemaal uitstappen, en nogmaals instappen, maar in een andere volgorde. Net zo lang tot het wel paste. En daar gingen we.
Tijdens één zo’n reis verloor een busje de bagage van het dak. Gelukkig werd het opgemerkt. Achteruit rijden, de koffers weer op het dak geknoopt, verder maar weer. Op een andere reis verloor het busje een wiel. Iedereen stapte uit en hielp mee met zoeken. Nergens was het wiel te vinden. Totdat, verderop langs de weg, bij een aantal lokale vrouwen, het wiel werd gevonden. De dames verkochten bananen en ander fruit. En dat wiel, daar? Ja, dat wiel was óók van hen. Daar mocht onze groep wel naar kijken, maar meenemen?
Ja, kopen, dat mocht wel. En zo kocht de groep een prima wiel langs de weg, dat precies paste. Iedereen kon weer instappen, en verder ging de reis. Op naar het volgende avontuur, een volgende ontmoeting.
Jan Ties Sikkema, Hoogeveen