Elk jaar zijn er miljoenen Nederlanders die in de zomer op vakantie gaan. Eropuit naar Frankrijk, Duitsland, of lekker kamperen in eigen land. Maar er zijn ook heel wat mensen die niet op de zomervakantie hoeven te wachten om op vakantie te kunnen. Mensen met een seizoenplaats op een camping, een stacaravan, een chalet zijn vaak van april tot oktober in elk geval in de weekenden op hun vakantieadres te vinden. In deze zomerserie portretteren we drie stellen die in het zomerseizoen vele weken of weekenden achter elkaar te gast zijn in een andere plaats en vaak ook in een andere kerkelijke gemeente. Vandaag het verhaal van de familie Jellema uit Zwaagwesteinde.
Wieger en Enny Jellema hebben drie kinderen (een zoon en twee dochters) en acht kleinkinderen. In het werkzame leven was Wieger administrateur en Enny huisvrouw. 'Een groot deel van ons leven hebben wij naast onze woonplaats Zwaagwesteinde nog een tweede woonplaats gehad. Al bijna veertig jaar lang zijn wij in het seizoen veel te vinden in Drenthe, waar we 34 jaar lang in Emmen op de camping aan de Angelsloërdijk hebben gestaan en waar we nu al weer voor het vijfde jaar een seizoenplek hebben op een camping in Zweeloo.'
'Het begon dus in Emmen op een camping die was aangeraden door vrienden uit Zwaagwesteinde om het grote zwembad met uitschuifbaar dak. Dat beviel ons goed, want zij waren nogal verwoede zwemmers. Helaas bestaat die camping niet meer. Vijf jaar geleden zijn we daarom uitgeweken naar Zweeloo. Daar zijn we in het voor- en naseizoen alleen in de weekenden te vinden, maar in het hoogseizoen zijn we er soms zes weken achter elkaar. We gaan dan hooguit tussentijds even naar huis om kleding te wassen. Verder leven we op de camping. We fietsen daar vooral veel, dat is onze grootste hobby.
Tweede huis
De charme van een vaste seizoenplek is dat je op de camping eigenlijk een tweede huis hebt. Alles staat er klaar, je hoeft niet steeds alles in te richten. Je komt aan en je vakantie kan beginnen. Zo zijn we dus een belangrijk deel van ons leven betrokken op de regio Emmen. Ook kerkelijk zijn we vanaf het begin op zoek geweest naar een vaste plaats. In de eerste jaren waren er kerkdiensten op de camping die georganiseerd werden door de gemeenschappelijke Emmer kerken. Later gingen we naar verschillende gereformeerde kerken in Emmen. We waren op zoek naar verdieping van ons geloofsleven omdat we daarin in onze thuisgemeente te kort kwamen. We leefden in een andere omgeving op. Soms was een gebed voor ons al even veel waard als een preek. We zijn blij dat dit alles zo geleid is door onze Heer en Heiland.
Zo zijn we dan in 1982 uiteindelijk de Christelijke Gereformeerde Kerk aan de Sterrenkamp in Emmen binnengestapt. Een nieuwe kerk met een ochtenddienst die om 10.00 uur begon, dat kwam in ons gezin met opgroeiende kinderen wel goed uit. We hadden direct een goede aansluiting. Er kwamen al snel contacten, vooral met de vele Friezen die we daar ontmoetten. We zijn er gebleven en nooit meer weggegaan. Elk jaar kerken we tijdens het seizoen in de weekenden in de CGK Emmen. We zijn nog steeds heel blij met onze gastgemeente. We genieten nog elk weekend van de bijeenkomsten en hopen in Emmen spoedig weer een eigen predikant te krijgen. Dat zou voor ons de vijfde predikant zijn die we als gastleden meemaken.
Contacten
We voelen ons welkom in Emmen en hebben veel contacten met mensen, ook buiten de zondagse diensten om. We worden aan het begin van het seizoen begroet door vele vrienden. We zijn betrokken op deze gemeente en doen ook vaak mee aan activiteiten als we er zijn. We leven ook mee als het mogelijk is in rouw en trouw (soms ligt dat heel dicht bij elkaar).
We missen de thuisgemeente niet omdat we op de hoogte blijven door nieuwsbrief en kerkblad. Onze thuisgemeente weet dat we zomers op de camping zitten. De laatste jaren voelen we ons in onze eigen gemeente ook geestelijk weer meer thuis. In Zwaagwesteinde delen we ook in rouw en trouw – Zweeloo ligt niet aan de andere kant van de wereld. Het algemene contact is verder zomers wel minder. Toch: we leven in een dorp dus je komt elkaar ook zomers wel regelmatig tegen.
Of wij zelf door de thuisgemeente gemist worden weet ik niet (door sommigen wel, o.a. onze oud-predikant). In de winter zit Enny bij een groeigroep, een leuke groep mensen van verschillende leeftijden, en dat wil ze niet graag missen. Wieger is lid van de zendingscommissie.
We hebben veel mooie herinneringen aan Emmen(aren). We hebben er veel meegemaakt en kijken terug op een geweldige tijd die hopelijk nog jarenlang voort mag duren. We zijn er in ons geloof bevestigd en bemoedigd. We hadden het niet willen en kunnen missen.
Wieger Jellema en Enny Jellema-van der Veer, De Westereen / Zweeloo