Op 29 juni a.s. is het 25 jaar geleden dat ds. G.P.M. van der Linden
als predikant werd bevestigd in de gemeenten Doesburg en Doetinchem.In onderstaande Spotlight vertelt hij hoe zijn leven als predikant verder is verlopen.
Een beschaafde dominee
Nee, deze titel is niet gekozen om mezelf een veer op de hoed te steken. De achtergrond is anders. De link ligt nl. naar iemand die veel betekend heeft voor mij. (Overigens ben ik niet de enige die zichzelf graag zo noemt, ook prof. dr. H.G.L.Peels vindt het fijn zo genoemd te worden. Wij beiden hebben nl. jarenlang onder het gehoor gezeten van ds. H.v.d.Schaaf). U legt de link al. Door zijn prediking zijn we gevormd, geschaafd. Het is dan ook een eretitel.
Hij was het ook die mij op 29 juni 1984 bevestigde in de dubbele gemeente van Doesburg en Doetinchem. Tien jaar mochten we daar werken.
Doetinchem was, burgerlijk gezien, een groeikern. Vandaar dat daar in 1982 een zelfstandige gemeente vanuit Doesburg werd ge?nstitueerd. De snelle groei van de gemeente noodzaakte de kerkenraden om te zien naar een andere oplossing, daar de werkdruk van twee gemeenten te zwaar werd. De oplossing kwam door met de gemeente van Nijmegen een trio te gaan vormen. Kandidaat M.C. Mulder nam het beroep aan. Zo ontstond in 1988 een unieke situatie in de kerk: twee predikanten voor drie gemeenten.
Ook dat was best druk. Dat betekende bijna iedere zondag drie keer preken. Doesburg: 9.30 uur, Doetinchem 11.15 uur, Nijmegen 17.00 uur. De Heere zegende deze samenwerking en terugkijkend geven we Hem de eer!
De gemeenten van Doesburg en Doetinchem waren qua samenstelling geheel verschillend. Doetinchem was een groeigemeente met mensen uit het hele land en een kleine groep ?allochtone Achterhoekers?. Doesburg daarentegen bestond bijna geheel uit ?Achterhoekers?. Nu moet u weten dat ?Achterhoekers? van origine Saksen zijn. Saksen zijn mensen die het hart niet op de tong hebben. U kunt zich voorstellen dat dat in de gemeente van Doetinchem nogal eens botste: ingetogen Achterhoekers tegenover ?flapuit Westerlingen? die bovendien ook nog eens uit verschillende kerkelijke tradities kwamen. Het zingen in de kerkdienst bijvoorbeeld leverde taferelen op ? la Psalm 42: de ??n was nog aan het hijgen met het hert en de ander was al aan de jacht ontkomen. Toen ik de gemeentezang eens onderbrak met dit voorbeeld, werd er vrolijk gelachen en ging het een aantal weken goed?
De overgang naar de Mediastad Hilversum was voor ons een komen in een andere wereld. Toch hadden we daar ook een rijke tijd, met een hechte band. Onze kinderen trouwden daar allemaal. Ook Hilversum kende tradities. E?n ervan wil ik verklappen: op het kerstfeest kom je als man in een zwart pak met ?kikker? in de kerk!
In 2000 kwam het eerste beroep van Dokkum. Die weg werd niet geopend. Maar Dokkum bleef altijd op mijn hart liggen. Toen het tweede beroep in 2002 kwam, was de vraag niet: ga ik, maar: hoe ga ik, want we moesten alles achterlaten. Die moeite heeft de Heere echter omgebogen en we werken met veel vreugde, al weer 6? jaar, in de Bonifatiusstad. Naar we hopen tot aan ons emeritaat.
Dokkum
G.P.M.v.d.Linden