Hollandsche correctheid
In de jaren negentig waren ze ook al wel in Hoogeveen – asielzoekers. Al snel hadden we een aantal in de kerk en kwamen ze thuis op de koffie. Zo ontstonden boeiende contacten, met hier en daar het begin van een vriendschap.
Ik was verzekeringsadviseur bij een plaatselijk kantoor en zodoende veel op pad, ook ’s avonds. Het onderhoud van onze tuin en klussen rond het huis, zoals schilderwerk, bleef er nogal eens bij. Totdat ik een lumineus idee kreeg. Onze vrienden uit het AZC hadden toch alle tijd van de wereld? Als zij nou eens… Voorzichtig bracht ik dit idee bij hen op tafel en ze hapten direct toe. Ja, zij konden schilderen en ja, zij wilden graag helpen en iets voor ons doen. Wanneer, vroegen ze. Zeg het maar!
Met drie man hadden ze de klus in een halve dag klaar. Ik wist niet wat ik zag toen ik aan het eind van die dag thuis kwam. Het hele huis was geschilderd. En niet alleen de kozijnen, en passant was ook overal zo’n 2-3 centimeter van de muur meegenomen. En zaten er wat verfspatten op het glas? Die haal je er toch gewoon met wat schuurpapier af. Dat daar krassen van komen, ach, een kniesoor die daar op let. Van de buurman begreep ik later dat één van de schilders in gedachten over het tuinhekje was gestapt en bij zijn raamwerk verder ging met schuren… totdat hij opkeek en de buurman in de kamer op de bank zag zitten.
Onlangs hebben we met een aantal mensen van onze kerkelijke gemeente een huis opgeknapt van een asielzoeker die in Hoogeveen kwam wonen. Nu hebben we namelijk wéér een AZC in Hoogeveen, met veel mensen die weinig te doen hebben. En ik dacht… als we die nu eens…
Die morgen heb ik drie mannen uit het AZC gehaald. We hebben met tien man, CGK-ers en AZC-ers, de hele dag hard gewerkt, bij een temperatuur van 30 graden. Tijdens het klussen dacht ik even terug aan mijn ervaring van destijds.
Aan het eind van de dag was de klus nog niet helemaal klaar. Wel voelden we ons tevreden, hoe bezweet en plakkerig we ook waren. Ze hadden fantastisch werk geleverd. En ze lachten er bij. Dat had ik misschien ook meer moeten doen, ook na die eerdere ervaring. Bedenk ik nu.
Jan Ties Sikkema, Hoogeveen