Vanaf september tot Pasen volgend jaar komen ze al jaren om de veertien dagen bij elkaar rondom een open Bijbel. Om samen Gods Woord te onderzoeken en ervan te leren. Tot voor vijfentwintig jaar terug had bijna iedere CGK-gemeente een of meer mannen- en/of vrouwenverenigingen. Nu is dat niet meer zo. In diverse gemeenten is er nog wel een vrouwenvereniging, maar het aantal mannenverenigingen loopt terug, hoewel er uitzonderingen zijn. Maar wat wordt er binnen de vereniging gedaan, en wat wil men graag bereiken? Daarover spreek ik met Anneke de Vries-Meindertsma, presidente van de vrouwenvereniging ‘Dient den Heere, A’ te Damwâld.
Zr. De Vries is al vele jaren lid waarvan de laatste zestien jaar presidente. Voor haar vijftigste jaar was ze lid van 'Dient den Heere, B', maar toen ze vijftig werd, moest ze de overstap maken naar 'Dient den Heere, A'. Want in Damwâld hebben ze nog twee verenigingen. De grens ligt bij vijftig jaar. Maar aan die automatische doorstroming van B naar A wordt niet meer strak de hand gehouden. Bij de oudere vereniging is het jongste lid 59 en het oudste 92 jaar. En bij de jongere vereniging zit heus wel een aantal dat de vijftig gepasseerd is. Vaak vindt men zich nog te jong om door te schuiven. 'Dat is jammer', vindt zr. De Vries. 'Zo wordt onze gemiddelde leeftijd steeds hoger en komt er weinig verversing.'
A-groep
Omdat veel ouderen ’s avonds niet meer de deur uit willen of kunnen, komen de 27 zusters één keer per veertien dagen ’s middags bijeen. Er wordt geopend met zingen en bidden, waarna de notulen worden voorgelezen. Dan wordt een gedeelte uit de Bijbel gelezen, dat past bij de Bijbelstudie uit Vrouw, het maandelijkse contactblad van de bond van Christelijke Gereformeerde Vrouwenverenigingen. Daarna een bespreking, een korte pauze en nog een vrije bijdrage van een van de leden, vaak in de vorm van een gedicht. Tenslotte wordt er nog gezongen en samen gebeden waarna de middag voorbij is. Volgens zr. De Vries is het samenzijn rondom de geopende Bijbel om Gods Woord te onderzoeken het belangrijkste onderdeel van de middag. Het geeft onderling een geestelijke band. Je leert elkaar zo ook op geestelijk gebied goed kennen. Natuurlijk is ieder mens ook weer verschillend, maar omdat je elkaar kent, leer je ook in wijsheid met elkaar om te gaan. 'In hoofdzaak zijn we het steeds wel met elkaar eens,' aldus zr. De Vries. 'Dus van hete hoofden en koude harten is geen sprake.'
Nevenactiviteiten
Een keer per jaar hebben de zusters een uitstapje. Iedereen moet dan wel mee kunnen. Dus wordt het vaak iets in de buurt. Bijvoorbeeld naar het Ruurd Wiersmahûs in Burdaard of naar het kerkje van Hegebeintum. Deze uitstapjes worden afgesloten met een etentje. Uiteraard worden de gezamenlijke bijeenkomsten van de Kring Friesland en de Bondsdagen ook bezocht. Niet iedereen kan dan gezien de leeftijd mee. Samen met de andere verenigingen uit Damwâld wordt Kerst gevierd. Zr. De Vries: 'Wanneer we een jubileum hebben, nodigen we een gastspreker uit. Dat zijn echt van die momenten dat we er een speciaal tintje aan geven.'
Ouderwets?
In de beleving van veel jongeren is een vrouwenvereniging wat ouderwets en daarom voelt men soms meer voor een gespreksgroep, bestaande uit broeders en zusters. Maar volgens de presidente van Damwâld is dat ouderwetse een grote misvatting. 'Gespreksgroepen zijn ook wel waardevol, want ook deze groepen zorgen voor een onderlinge band. Maar toch heeft een vrouwenvereniging meerwaarde boven een gespreksgroep. Als eerste zou ik willen noemen dat een vrouwenvereniging kader heeft: je hebt een bestuur en je hebt een reglement. Dus bepaalde zaken liggen gewoon vast. En nog iets van meerwaarde is, dat van een vrouwenvereniging iedere zuster lid kan worden. Er vindt geen selectie plaats. Bij een gespreksgroep kiezen de deelnemers elkaar uit. Dus past iemand niet in de club, dan komt hij niet binnen.'
Deel van de gemeente
'Op zondag naar de kerk is heel mooi. Maar het gemeentelijk leven bestaat uit meer dan op zondag een of twee keer naar de kerk gaan. Het door-de-weekse contact en het bezig zijn met Gods Woord horen daar zeker bij. Vooral ook in een vacante periode blijkt het belang van het verenigingsleven. Wat is nou een gemeente zonder verenigingsleven? Dan hang je veel meer als los zand aan elkaar. Onze vrouwenvereniging is dan ook een belangrijk onderdeel van het gemeente-zijn.
Voor diverse zusters is het de mooiste middag van de week. Met name voor alleenstaanden. Natuurlijk is er onderling ook wel contact, maar het samenkomen op een door-de-weekse middag zouden ze niet graag willen missen. Half september starten we weer en we gaan bij leven en welzijn door tot Pasen volgend jaar. Ik heb er zin in om ook in dit nieuwe seizoen samen met de anderen bezig te zijn met het onderzoeken van Gods Woord.' Aldus zr. De Vries.
Pieter Sijtsma, Dokkum