Wat een mooi woord eigenlijk. Overdenking. Daar proef je iets in van rust, diepte, belangrijkheid. Het is als een stukje heel oude kaas. Je moet het niet meteen doorslikken, nee, je moet het proeven. De intense smaak doortrekt niet alleen heel je mond, maar je hele lijf geniet mee. Tja, en ik wilde het over Luther hebben, wat een warboel. Misschien dacht Luther dat trouwens ook wel en zette hij daarom alles maar eens duidelijk op papier. Gaandeweg komt hij zo op vijfennegentig stellingen. Zinnen, soms scherp, soms confronterend, maar mooi geformuleerd, die je moet proeven. Overdenken dus. Ze laten bezinken. Natuurlijk, ze bevatten een duidelijke aanklacht, maar ook een levensles. Nu na vijfhonderd jaar weten veel mensen nog steeds van die stellingen, maar weet u er een paar op te noemen?
Daarom, gewoon om eens even te, inderdaad, overdenken, zijn eerste en laatste stelling en daartussen wat citaten uit zijn overige publicaties.
Eerste stelling
Toen onze Heer en Meester Jezus Christus zei: ‘Kom tot inkeer’, heeft Hij daarmee willen zeggen dat heel het leven van de gelovigen inkeer moet zijn.
Citaten
Als God niet zonder ophouden vergeeft, is het met ons gedaan.
Om twee zaken moet de christen zich in de wereld bekommeren: om het woord van God en om het werk van God.
We willen allemaal graag eenheid, maar het middel om tot eenheid te komen, zoekt niemand. Dat middel is de wederkerige liefde.
Eigendunk voert naar de dood. Eigendunk bederft alle dingen.
De leugen is als een sneeuwbal: hoe langer men hem rolt, hoe groter hij wordt.
De slang is een beeld van de leugen. Want ze kronkelt altijd, of ze nu kruipt of ligt. Alleen wanneer ze dood is, dan is ze recht.
Laatste stelling
Zo moeten zij er meer op rekenen, dat wij door vele verdrukkingen het rijk van God binnengaan (Hand.14:22) dan langs de weg van een lichtvaardig vertrouwen op die vrede.
Art van der Molen, Bierum