Oorspronkelijk was er één deputaatschap: eenheid gereformeerde belijders en correspondentie met buitenlandse kerken. Eind jaren negentig werd dit deputaatschap gesplitst. Ons deputaatschap houdt zich uitsluitend bezig met contacten met buitenlandse kerken. Dat wil zeggen kerken die ook de gereformeerde belijdenis onderschrijven: de drie formulieren van enigheid of de Westminster Confessie. Deze laatste wordt onderschreven door presbyteriaanse kerken.
De gedachte achter deze contacten is dat Gods kerk wereldwijd is: Ik geloof een heilige, algemene (=katholieke of wereldwijde), christelijke kerk. Concreet houdt dit in dat we over en weer elkaars synoden bezoeken. De generale synode is de breedste vergadering van een kerk. Iedere drie jaar nodigen wij vertegenwoordigers uit van zusterkerken uit het buitenland. Het voordeel van fysiek aanwezig zijn is dat je de sfeer proeft. En door de gesprekken leer je een kerkverband beter kennen.
Ontdekkingen
Soms doe je verrassende ontdekkingen. In presbyteriaanse kerken is het geen uitzondering dat jongeren al heel vroeg belijdenis van hun geloof afleggen. Dat kan soms al op twaalfjarige leeftijd gebeuren. Er is dan een bewuste keus om de Heere te dienen. Een andere ‘eyeopener’ is dat gemeenten in het buitenland meestal veel kleiner zijn dan in ons land. In Engeland, Schotland en Ierland bijvoorbeeld is een gemeente van honderd leden al groot. Soms bestaat een gemeente slechts uit enkele gezinnen. Het laat zien dat wij in Nederland nog wel in een luxepositie verkeren met ons kerkelijk leven en met onze ‘Bible belt’.
Om even terug te gaan in de geschiedenis: voor de Tweede Wereldoorlog waren er op kerkelijk niveau geen overzeese contacten. Dit is pas daarna goed en wel op gang gekomen. Nederlanders emigreerden naar het buitenland en stichtten nieuwe kerken. Vanuit Nederland werd meegeleefd met hen. Sommige predikanten emigreerden mee en werden de pioniers van de nieuwe gemeenten. Zo ontstonden overzeese contacten.
Het besef dat Gods kerk wereldwijd is, drong verder door toen onze kerken zich aansloten bij internationale kerkelijke organisaties die de gereformeerde belijdenis als grondslag hadden. Tegenwoordig zijn onze kerken aangesloten bij de ICRC, afkorting van International Conference of Reformed Churches. Deze komt eenmaal in de vier jaar bijeen op een steeds wisselende locatie op een van de continenten. Bemoedigend is het te zien dat steeds meer niet-blanke kerken belangstelling tonen voor deze van oorsprong westerse organisatie.
Europa
Op Europees niveau is er de ECRC, een onderafdeling van de ICRC. Deze komt eenmaal in de twee jaar bijeen op wisselende locaties in Europa. Tijdens de conferenties wordt van gedachten gewisseld over onderwerpen als de sacramenten, de heerschappij van Christus, de eenheid van de kerk, enz. Zo mogen we elkaar toerusten en bemoedigen.
Dit brengt me op een punt dat voor onze westerse kerken van belang is. In Oost-Europa zijn er een aantal kerken die zich verwant voelen aan de gereformeerde belijdenis. Ik denk hierbij aan de kerk in Litouwen, Letland, Rusland, Polen, Oekraïne, Roemenië, Albanië, Kroatië en Turkije. Als waarnemers bezoeken zij de conferenties. De vraag is niet zozeer: ‘Wat hebben wij aan hen?’ maar: ‘Wat kunnen wij voor hen betekenen?’ Het is trouwens niet uitsluitend eenrichtingsverkeer. Men heeft vaak een grote honger naar het Woord van God, die voor ons weer beschamend is.
Europa is tegenwoordig een zendingsgebied geworden. Ons beleid richt zich daarom meer en meer op Europa. De secularisatie heeft hard toegeslagen in ons werelddeel, iets wat andere Europese kerken herkennen. We hebben elkaar nodig.
Ons deputaatschap bestaat uit zeven leden. Een voorwaarde is natuurlijk dat je het Engels voldoende beheerst. We vergaderen gemiddeld vier keer per jaar. Iedere deputaat heeft zijn eigen gebied. Als deputaat vertegenwoordig je onze kerken in het buitenland. Deputaten die voor het eerst lid zijn krijgen meestal een land in Europa toegewezen. Deputaten die al iets langer meedraaien, krijgen in de regel een overzees gebied toebedeeld. Achter in het Jaarboek kunt u alle corresponderende kerken vinden.
Intensief
Er wordt zo heel wat afgereisd. Zijn dat allemaal snoepreisjes? Dat is niet het geval; het is intensief werk. Dagenlang een synode bijwonen, waarbij het Engels de voertaal is – als het meezit –, is niet altijd gemakkelijk. Toch, het is mooi werk! Je ontmoet andere christenen, met een andere traditie, maar die dezelfde Heere dienen.
Ons deputaatschap richt zich op kerken van gereformeerde belijdenis. Tegelijk beseffen we: Gods wereldwijde kerk beperkt zich niet tot kerken van gereformeerde belijdenis. Het zou wel heel aanmatigend zijn om zoiets te beweren.
U vraagt zich wellicht af wat u dit kost als leden van de CGK. Het valt mee: ongeveer € 0,16 per lid per jaar. Dat is hopelijk niet een al te zware belasting.
Tenslotte: wij zijn er als deputaten niet voor onszelf. We zijn er om de kerken te dienen. Om u te dienen. En door dat alles heen: we mogen onze Koning, Jezus Christus, dienen in Zijn Koninkrijk.
J.W. Wüllschleger, Zeewolde
Ds. J.W. Wüllschleger is predikant te Zeewolde en secretaris van het deputaatschap buitenlandse kerken