Vorige week is al gezegd dat door velen met spanning werd uitgezien naar de tweede vergaderweek van onze synode. Woensdagmorgen is door de synode gesproken over de rapporten van de synodecommissie eenheid, die de bespreking ter synode moest voorbereiden. U leest het goed, rapporten.
De commissie heeft in december tot zijn verdriet moeten besluiten dat de verschillen over hoe wordt gedacht over ontwikkelingen binnen onze en andere kerken zo groot zijn dat het schrijven van een gezamenlijk rapport niet mogelijk bleek.
Eenheid
Het onderwerp onderlinge eenheid gaat ons allemaal erg aan het hart, dat bleek ook wel. Er meldden zich twintig sprekers voor de eerste vragenrond. Deze nam ruim tweeëneenhalf uur in beslag. Als u nieuwsgierig bent naar wat er is gevraagd, verwijs ik u naar de livestream. U kunt daar alles nog eens terugkijken.
Later in de week zijn de vragen beantwoord en hebben afgevaardigden de mogelijkheid gekregen voor een inhoudelijke beschouwing. In de derde week hopen we verder te gaan met het rapport kerkelijke eenheid.
Je kunt je afvragen of er zoveel tijd besteed moet worden aan het praten over eenheid? We weten toch wat ons bindt? Duidelijk werd dat er veel ruimte zit tussen de flanken binnen ons kerkverband. Persoonlijk vind ik dat prachtig, de veelkleurigheid van Gods kerk wordt daarmee zichtbaar. Natuurlijk moet je het wel samen eens zijn over de fundamenten waarop je kerk bent, dat vinden we allemaal. Waar zitten verschillen? Dat loopt uiteen van 'dat iedere kerk zich houdt aan wat de meerderheid vindt en desnoods maar moet kiezen voor aansluiting bij een ander kerkverband' tot 'geef ruimte om in de lokale context, eventueel samen met andere kerken van gereformeerd belijden, samen kerk te zijn'.
Gesprek
De spanning is niet weggenomen deze week, echter we zijn met elkaar in gesprek! Later in de week hebben vertegenwoordigers van de HHK, GB, GKV en NGK ons toegesproken en zijn beantwoord door onze voorzitter met een indrukwekkende toespraak. Als u de mogelijkheid heeft, raad ik u aan deze toespraak terug te luisteren via onze CGK-website. De besprekingen zijn afgerond met adviezen van de vijf aanwezige (emeriti)professoren. Gelukkig hebben we vrijdagmiddag unaniem twee besluiten kunnen nemen. Er wordt een brief naar alle kerken gestuurd met het appel zo lang de synode nog loopt geen besluiten te nemen die als olie op het vuur kunnen worden beschouwd. Ook de commissie eenheid wordt verzocht gezamenlijk, met als bagage wat in de beschouwingen naar voren is gebracht, de synode met een advies te dienen.
Evangelisatie
In het verslag van de eerste week heb ik u al verteld dat 'evangelisatie' ook deze vergaderweek aan de orde zou komen. Er zijn de eerste ronde veel vragen gesteld die nog moesten worden beantwoord. Gelukkig wordt al snel duidelijk dat de terughoudendheid die werd geproefd in het commissierapport, zo niet is bedoeld. De commissie heeft bedoeld kanttekeningen te plaatsen bij de plannen van deputaten, plannen waar men van harte achter staat.
Door ds. Rein den Hertog wordt op gestelde vragen over gewoon kerk-zijn en missionair kerk-zijn geantwoord dat hier Bijbels gezien geen verschil tussen mag bestaan. Gewoon kerk-zijn is missionair kerk-zijn! De voorstellen die zijn gedaan om ons als kerken bewuster te maken van onze opdracht en ons zo nodig te ondersteunen in toerusting en bij het onderzoeken naar de mogelijkheid om plaatselijk een pioniersplek te starten worden van harte ondersteund. De TUA wordt gevraagd studenten ook te scholen op het gebied van evangelisatie.
Kleine kerken
Door de vorige synode is een commissie benoemd met de naam 'kleine kerken', met als opdracht de problematiek van het kleiner worden van kerken in kaart te brengen en voorstellen te doen hoe we met deze realiteit kunnen omgaan. De reden voor het instellen van deze commissie is een verdrietige. We moeten constateren dat kerken kleiner worden door kerkverlating en vergrijzing.
De commissie kleine kerken heeft goed gekeken naar ontwikkelingen binnen onze en andere kerken en komt tot de conclusie dat we anders naar kleine kerken moeten gaan kijken, niet als een probleem maar als realiteit. Ze vat dit kort samen in de zin 'van groot naar klein'. Dit vraagt om een kerkelijke cultuurverandering. Vanuit deze invalshoek is de hele kerkstructuur onder de loep genomen. Niet: hoe doen we het nu, maar: wat is dienstbaar naar de toekomst, moet leidend worden.
Een paar voorbeelden: 1. zo zal onderzocht worden of de particuliere synode toegevoegde waarde heeft; 2. vooruitlopend daarop de taken van de PS te minimaliseren evenals de vergaderfrequentie; 3. te besluiten een landelijk steunpunt in te richten dat kleine kerken kan ondersteunen om samen scenario’s uit te werken waar deze kerken mee verder kunnen; 4. het kleine kerken eenvoudiger maken een predikant te beroepen door de financiële ondersteuning te verruimen; en 5. op classicaal niveau het principe 'draagt elkander lasten' meer inhoud te geven zowel qua meedenken en werken als financieel.
Uit de vele vragen komt naar voren dat de synode de voorstellen van de commissie kleine kerken als realistisch, visionair en oplossingsgericht beoordeelt. We vinden het als synode belangrijk dat er alles gedaan wordt om kleine kerken te laten voortbestaan, zo mogelijk samen met andere lokale kerken. Kan dat niet, dan met een CGK-kerk uit een naburige gemeente.
Hoe gaan we nu verder met de adviezen? We laten alles wat is gezegd bezinken en gaan in maart verder met de bespreking. Jammer, we waren net lekker op dreef, maar ook begrip: het is tijd om te stoppen.
(Volgende week het laatste deel over de tweede week.)
Wim Hijmissen, Lelystad