Om maar meteen aan te geven: Ik doe niets af aan de ernst van de situatie. We leven mee met allen die getroffen zijn door deze pandemie, vooral daar waar rouw in de familiekring is ontstaan.
Echter, het is ook wel boeiend om als verre kijker de blik te slaan op het effect in de kerken en de gezinnen tijdens de periode van gemeenschappelijke onthouding.
Het is een bijzondere situatie. Druk bezig met het invullen van de komende ontmoetingsdienst komt de mail van de kerkenraad dat de kerkdiensten de komende weken zijn gecanceld. Het plaatselijke radiostation belde met de vraag of er bij ons nog een dienst door kon gaan zodat hij een kerkdienst kon uitzenden. Helaas. Maar wat een geweldige creativiteit wordt er in heel het land naar boven gehaald. Ik hoorde van kerken die op alfabet leden toelaten in achtereenvolgens drie diensten. Bijbelkringen die op zondagmorgen in hun kleine samenstelling het aandurven samen te komen en een eigen ‘dienst’ beleggen. Gemeenten die internet inschakelen om een dienst uit te zenden. Kerken die adviseren om op zondag de tv dienst te beluisteren. Kerken die juist nu de publiciteit zoeken om aan te geven dat zij een speciale dienst gaan samenstellen voor internetluisteraars. Gezinnen die nu wél samen een dienst op tv beleven. En er is vast nog veel meer te ontdekken.
Maar ook iets anders: We kunnen nu landelijk ervaren wat veel van onze broeders en zusters meemaken die altijd eenzaam en alleen thuis de diensten beluisteren. Die ziek zijn, ouder en minder mobiel zijn, thuis oppasser zijn. Of om welke reden dan ook de diensten in de kerk niet mee kunnen maken.
Laten we van die ervaring leren. En beseffen hoe goed en fijn het is om onderdeel van een geloofsgemeenschap te zijn. Wat kun je het waarderen wanneer je de hal van de kerk binnenkomt en iemand groet je. Je zit naast iemand en je praat met elkaar. Je drinkt koffie en praat over je geloof. Je vraagt en krijgt hulp bij kleine klusjes. Zomaar wat dingen waar we elkaar dienend mee opbouwen. Bovenal, samen God mogen ontmoeten in Zijn huis. Wat moeten zij veel missen! Ervaart u dat nu ook in deze weken?
We kunnen daar wat aan doen. Vraag eens rond of er broeders of zusters in uw gemeente zijn die het fijn zouden vinden om bezoek van gemeenteleden te krijgen om samen de dienst mee te maken. En in deze periode misschien ook boodschappen en andere dingen voor hen te doen.
Vaak is er in de gemeente wel een rooster voor het meenemen van mensen naar de kerk, maar zou het ook niet mooi zijn wanneer er ook een rooster komt van broeders en zusters die thuiszittende gemeenteleden tijdens de kerkdienst gezelschap houden. Of organiseer een telefooncirkel. Daarnaast zou een kerkenraad de gemeente geografisch in kunnen delen in kringen, met de vraag meer naar elkaar om te zien. Het zal niet voor iedereen hoeven, maar toch…
Wat zou het mooi zijn wanneer juist de junioren, ervan uitgaande dat die het minst kwetsbaar zijn, dit op zouden pakken en handen en voeten zouden geven, gesteund door de senioren. Misschien zelfs nu al. Gewoon biddend beginnen. Kan er toch wat goeds uit deze ramp groeien.
Doet u, doe jij, mee?
Art van der Molen, Bierum