In onze gemeente werd in eerste instantie besloten om tot april alle diensten te schrappen. Dat was te overzien en we hoopten dat het daarna wel weer wat beter zou worden. Maar nee, helemaal niet dus. Een nieuw besluit moest worden meegedeeld: de diensten gaan tot 1 juni niet door. En later zelfs: we beginnen niet eerder dan in september. We hebben slechts een paar online diensten gehouden en enkele gezamenlijke online diensten met andere CGK gemeenten in het land. Vaker kon niet, omdat de gemeente vacant is en de preekvoorziening lastiger is. Veel impact dus, door het ontbreken van de zondagse erediensten. Maar daar bleef het niet bij.
Gemeentezijn betekent meer dan de erediensten: ontmoeting, communicatie, vieren, zingen, je verdriet uiten en delen, enzovoort, en dat alles ‘met elkaar’. Dat kon helaas allemaal niet meer zo, dan wel heel beperkt. Het woord ‘samen’ kon niet meer worden beleefd. De zorg van de kerkenraad was (en is) dan ook: hoe houden we de gemeente bijeen. En dan is het prachtig om te zien hoe er spontaan allerlei ideeën ontstonden en werden uitgewerkt.
Direct na de eerste kerkdienst-loze zondag is de ‘weekbrief’ ontstaan. Elke zaterdag wordt de gemeente ingelicht over zaken die er in de gemeente spelen. Voor wie we mogen bidden en met wie we mogen danken. Mensen sturen bemoedigende woorden, gedichten, linkjes naar video’s. Er wordt doorgegeven welke diensten er online te beluisteren zijn. De leiding van de kindernevendienst heeft een verhaal en kleurplaat voor de kinderen. Er ie een soort estafette ontstaan van leden die iets schrijven hoe ze de coronaperiode beleven, waarna de pen weer wordt doorgegeven. Een andere actie ontstond doordat er werd nagedacht hoe we nu ‘iets voor de buurt kunnen betekenen’. Hierdoor kregen de mensen in de straat waaraan onze kerk is gevestigd allen een bemoediging in de bus en de mogelijkheid om te bellen voor een gesprek. Jongeren hebben een online-pub quiz georganiseerd; heel leuk. Ook waren we onze vrienden en kennissen in het AZC niet vergeten. Ze kregen bemoedigende kaartjes. De wijkteams hebben een bel-lijst opgesteld, opdat er niemand vergeten zou worden en we zicht hielden op een ieder. Pastorale gesprekken zijn meest telefonisch uitgevoerd. De wekelijkse bloemengroet bleef gewoon doorgaan. Dit alles, en nog veel meer, heeft heel erg samenbindend gewerkt.
En nu? We verwachten dat het coronatijdperk nog lang niet voorbij is. De diensten zullen worden opgestart, maar het gezellige koffiedrinken is voorbij. Spontaan anderen meenemen naar de kerk wordt lastig. Samen zingen kan niet. Allerwege lezen we, dat de kerk moet veranderen, in kleine kringen moet samenkomen, etc. De afgelopen periode heeft laten zien dat er veerkracht is in de gemeente om te veranderen, om nieuwe wegen te zoeken. Als Gods Geest ons leidt vinden we die nieuwe wegen.
Henk Brouwer, Delfzijl