Ik spreek met Sjors Bulten, de aanstaande predikant van Nieuwe Pekela. Met zijn vrouw en kinderen is hij inmiddels de pastorie ingetrokken en zijn ze druk bezig met het uitpakken van de dozen. Sjors hoopt op 15 mei aanstaande in het ambt van predikant te worden bevestigd en op 16 mei aan zijn eerste gemeente te worden verbonden.
Wie is Sjors Bulten? Zou je ons een korte levensloop willen geven?
Ik ben een geboren Achterhoeker. Het grootste deel van mijn jeugd heb ik in Doetinchem gewoond. We waren als gezin ook actief betrokken bij de CGK in Doetinchem.
Na de havo ben ik naar de pabo gegaan aan de CHE in Ede. Het was mijn bedoeling om meester te worden. De pabo heb ik afgerond, veel stages gelopen en ik ben een korte tijd in het onderwijs actief geweest.
Ik had het verlangen om verder te studeren en ik oriënteerde me daarom in Apeldoorn: theologie, zou dat wat voor me zijn? Ik besloot het te proberen. Het is Gods leiding geweest kan ik nu zeggen dat de weg zo is gelopen. De theologiestudie was een verrijking. Gedurende de studie kwam er de overtuiging om predikant te worden. Dat was er dus nog niet toen ik begon met theologie. Maar de deuren werden open gezet. En nu mag het zover zijn dat ik bevestigd word als predikant. We kijken er als gezin naar uit.
Kun je wat over je gezin vertellen?
Ik ben in 2015 getrouwd met Jantine. We hebben elkaar ontmoet op de pabo. Tijdens een studiereis in Istanbul sloeg de vonk over.
Jantine is een creatieve juf, ze heeft daar echt gaven voor gekregen. In onze verkeringstijd kreeg ze een baan in Enschede en ging ze daar wonen. Toen we gingen trouwen ben ik ook naar Twente verhuisd. De afgelopen zes jaar hebben we onze weg in Enschede gevonden. Een fijne tijd gehad in CGK Oost. We mochten er twee kinderen krijgen: Matthias (4 jaar) en Lieke (bijna 2). We zijn in verwachting van onze derde, de uitgerekende datum is in juli. We zijn dankbaar voor ons gezin.
Van Twente naar Groningen. Dat lijkt me best een overgang. Vertel eens over je eerste kennismaking met Nieuwe Pekela en met de Grunnegers?
Klopt! We verhuizen zo’n 130 kilometer noordelijker. Maar we blijven vlakbij de grens met Duitsland. Dat voelt op een bepaalde manier toch wel vertrouwd.
Ondertussen zijn we verhuisd en vinden we langzaam maar zeker onze weg hier in Pekel. De
‘Grunnegers’ ervaren we als gemoedelijk, vriendelijk en betrokken. Vanuit de gemeente is er meeleven, de pastorie is mooi bewoonbaar gemaakt en we wonen in een prachtig stukje Nederland!
Het ambt van predikant is vandaag niet echt meer in tel. Waarom wil jij het dan wel bekleden? En vind je het ambt van predikant waardevol voor onze samenleving?
Veel ongelovigen die horen dat ik dominee (wil) word(en), kijken me verwonderd aan. Dat het nog gebeurt dat jonge mensen dominee worden, dat horen ze niet vaak meer. Ik leg het hen graag uit. De Woorden van God uitleggen in begrijpelijke taal, zodat het raakt aan het leven van ons vandaag de dag. God is niet een God van vroeger of Iemand die ver weg is, nee Hij is en blijft Dezelfde. Hij is er(bij). Dat is juist ook in onze samenleving belangrijk om te vertellen. Een samenleving waarin grote verschillen zijn en er afstand is tussen mensen; daar mag een boodschap klinken van een God die naar ieder mens omziet.
Heb je zin om te beginnen en waarom?
Er is in de afgelopen jaren een verlangen gegroeid om God te dienen en dat mag ik doen door de gaven die Hij mij gegeven heeft te gebruiken. Dienstbaar zijn aan God, mensen bijstaan in pastoraat, schatgraven in de Bijbel met jong en oud. Het zijn allemaal facetten van het werk van predikant waar ik naar uit kijk.
Zijn er volgens jou specifieke aandachtpunten in Nieuwe Pekela?
Er zijn drie dingen belangrijk: Boven, binnen en buiten. Boven: de relatie tussen God en Zijn gemeente. Ik hoop dat we gauw weer samen mogen komen in de kerk rondom Gods Woord en zo God mogen loven en eren. Binnen: het gemeenteleven in Pekela is (zoals op veel plekken) op een lager pitje komen te staan door corona. Er zijn mooie initiatieven ontstaan. Tegelijk is er straks genoeg werk te doen en daar mogen we elkaar toe aansporen: naar elkaar als gemeente omzien! Buiten: een kerk zijn die niet in zichzelf gericht is maar ook naar buiten toe getuigt. In een van de gesprekken met mijn hervormde collega ds. Op ’t Hof uit Nieuwe Pekela zei hij: ‘Er is genoeg werk te doen in dit stukje Koninkrijk.’
Een juiste balans tussen inspanning en ontspanning is essentieel om goed te functioneren. Hoe denk je die balans te kunnen vinden?
Het was mooi wat in de beroepingsbrief van de gemeente stond: we vinden het belangrijk dat onze predikant genoeg tijd besteedt aan zijn gezin. Dat is natuurlijk ook belangrijk, om als jong gezin tijd te hebben om momenten van ontspanning te hebben. Verder houd ik van een rondje hardlopen of fietsen. Ondertussen heb ik de omgeving al wat verkend en er zijn genoeg mooie rondjes beschikbaar. Moet goed komen!
Wat zijn volgens jou je sterke en je minder sterke punten in het veelzijdige werk van predikant?
Vanwege mijn pabo-achtergrond heb ik wel bagage meegekregen om stof op een duidelijke en eenvoudige manier uit te leggen. Verder vind ik het fijn en belangrijk om pastorale bezoekjes af te leggen. Een punt waarin ik ervaring moet opdoen is het schrijven van meerdere preken in een kort tijdsbestek. Als student kun je een preek nog eens herhalen en heb je langere voorbereidingstijd. Al met al is een goede planning en tijdsindeling belangrijk.
Welk theologisch boek heeft recentelijk veel invloed op je gehad?
De laatste tijd heb ik verschillende boekjes gelezen van de vorig jaar overleden dominee Eugene Peterson. Hij schrijft over het werk van dominees, de verwachtingen, de valkuilen, maar ook over de vreugde van het predikant-zijn. Ik lees deze boekjes dan vaak samen met een studievriend (ds. W.J. van de Velde) en we spreken er over door. Dat is leerzaam, bemoedigend en we worden er enthousiast van!
Hartelijk dank voor dit interview. We zijn blij met jullie komst naar Nieuwe Pekela en de classis Groningen. Wij wensen jullie een goede tijd toe en Gods zegen in jullie ambtsbediening. Ik ben ervan overtuigd, dat je snel zult ontdekken, dat er niets boven Grunnen gaat.
Gurbe Huisman, Winschoten