Het wordt mij wel eens gevraagd wat ik in Apeldoorn doe. Gekscherend zeg ik dan dat ik probeer om alle studenten die dominee willen worden de zending in te sturen. En dat is niet alleen maar een grapje.
Toegerust
Als iemand mij dertig jaar geleden had gezegd dat ik aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn zou komen te werken, zou ik haar/hem vreemd hebben aangekeken. Ik wilde graag dominee worden, om in en met de gemeente het evangelie te lezen, om met mensen te ontdekken wat God allemaal doet in ons leven, en wat dat betekent; hoe dat houvast geeft.
Het liep echter allemaal wat anders. De Here God had andere plannen met ons, met mijn vrouw en mij. Nadat ik als predikant in twee gemeenten werkzaam was geweest boog Hij onze/mijn roeping om naar de zending, en kwamen we terecht in Mozambique. Daar ontdekten we hoe groot Gods werk is. Hij is bezig om heel de wereld en alle mensen te bereiken met de boodschap van de komst van zijn Koninkrijk. Hij doet dat zelf, en Hij doet dat op zijn manier. Maar, Hij gebruikt daarbij mensen, en in het bijzonder zijn gemeente. Ik ontdekte in Mozambique dat de kerk een instrument is in Gods hand, waarin en waar doorheen Hij zijn werk voortzet. Ik werkte als toerustingspredikant in Mozambique, maar ik zeg daar nu van dat God die jaren gebruikte om mij ook toe te rusten.
Ingeschakeld
Nadat we in 2004 waren teruggekeerd en ik weer als gemeentepredikant aan de slag ging in Hoogeveen, kwam al gauw de concrete vraag vanuit Apeldoorn of ik daar de missionaire vakken wilde komen geven. Daarbij werd concreet aangegeven dat onze kerken zich bewust moeten zijn van de missionaire context waarin we vandaag kerk hebben te zijn. En dat daar dus ook gericht aandacht aan gegeven moet worden in de opleiding tot predikant.
Kijk, en daar komt die gekscherende opmerking waarmee ik dit artikel begon al even omhoog. We bevinden ons als kerken vandaag de dag immers inderdaad in een missionaire context. De cijfers laten zien dat het grootste deel van de Nederlandse bevolking niet weet waar het in het evangelie om gaat. En te midden van al die mensen leven wij als christelijke gemeente. Wij zijn misschien wel een buurvrouw of buurman van iemand die niets van Jezus weet omdat zij of hij nog nooit van Hem gehoord heeft. En onze kerk kan zomaar in een wijk staan waar maar weinig mensen Jezus kennen. Dat betekent dat iedere dominee werkzaam is in een ‘zendingsgebied.’ De gemeente die hij zondag aan zondag bedient vanuit het Woord van God leeft immers niet op een eilandje maar als lichtende sterren in de wereld (Fil. 1,15). En wat stralen die sterren nu uit?
Voorbereid
Ik herinner me dat wij, voordat we uitgezonden werden naar Mozambique, een gedegen voorbereidingstraject door moesten, waarin we met heel verschillende aspecten van het zendingswerk kennis maakten. Als je met het meest kostbare Woord op weg gaat, om dat ‘aan de man te brengen’, kun je er niet zomaar op uit gaan. Allereerst heb je heel veel geloof nodig. Maar zonder voorbereiding gaat het ook echt niet. Wij spraken de taal van de mensen niet. Wij kenden hun denkwereld niet. Wij wisten niet hoe hun leven er uit zag, wij kenden hun gebruiken niet. Het zijn allemaal dingen die we nodig hadden om in Mozambique zelfs maar aan de gang te kunnen. En waarin we voorbereid werden.
Daar gaat het ook om in wat ik in Apeldoorn met de studenten doe: ik probeer ze voor te bereiden op wat hen te wachten staat. Want ze gaan de zending in. Ze worden immers gezonden om hun gemeente voor te gaan in, en toe te rusten tot, … zodat die gemeente werkelijk als lichtende sterren zal schijnen in de wereld. Dat proberen we zo concreet mogelijk te doen in Apeldoorn, onder andere door de studenten gewoon een opdracht te geven in gesprek te gaan met iemand die niets van het evangelie weet. Welke taal spreken ze? Hoe is hun denkwereld? Hoe ziet hun leven er uit? Wat doen ze? Waar halen ze hun houvast vandaan? Waardoor laten ze zich inspireren? En al die vragen meer …! En dan ontdekken we vaak dingen die niet alleen te vinden zijn bij mensen die van het geloof niets weten, maar die ook leven bij mensen die in de kerk zitten. De vragen die buiten de kerk gesteld worden, leven net zo goed in de kerk.
Uitgezonden
Gekscherend zeg ik wel eens: ik probeer iedereen die dominee wil worden de zending in te krijgen. Het is geen grapje. Het is één van de meest wezenlijke elementen van het kerk-zijn. Daar ben ik heilig van overtuigd. Als God de bediening van de verzoening aan zijn gemeente heeft toevertrouwd, is dat niet om het binnenskamers te houden, maar om ervan uit te delen. Ver weg, in de buitenlandse zending. Maar ook dichtbij. Want Hij zendt zijn kerk. Jezus zelf zei het: zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik ook u.
Daar gaat het om bij mijn werk in Apeldoorn.
J. van ’t Spijker, Hoogeveen