Als je zeven deuren verderop woont ben je op Urk nog steeds een buurman. Het is een wat onbestemd huis dat jarenlang als opslag heeft gediend voor de aanpalende slagerij. Nu is het weer een woonhuis. Er is een Aziatisch uitziende man neergestreken die ik soms met zijn twee honden zie wandelen. Op Urk nemen we zoiets niet voor kennisgeving aan. Wie is die man? Als ik hem tegenkom groet ik hem en probeer contact te leggen, maar hij is niet erg tegemoetkomend. Aziatische mensen zijn veel minder direct dan westerlingen. Inmiddels heb ik via de tamtam vernomen dat hij voorganger is bij een gemeente van de Zevende-dags Adventisten. Een kerkelijke groepering die niet op Urk samenkomt maar in Lelystad. De slager weet me te vertellen dat hij in Kampen studeert. Dat maakt me nog nieuwsgieriger.
Adventisten
Het is niet voor het eerst dat ik tegen het kerkgenootschap van de Zevende-dags Adventisten aanloop. Hoe het tot stand gekomen is weet ik niet meer, maar op mijn vijftiende volgde ik een schriftelijke bijbelstudiecursus van het kerkgenootschap. Ik herinner me er niet zoveel meer van, maar natuurlijk wel de grote nadruk die gelegd werd op het houden van de sabbat. In 2013 maakte ik voor het eerst een dienst in een Adventskerk mee. Voor het maandblad De Oogst schreef ik een serie over ‘Kerken in Amsterdam’. In dat kader bezocht ik ook een dienst van de zevendedagsadventisten. Weer later, nog niet zo heel lang geleden, voegde een goeie kennis van mij, ook een Urker, zich bij de Adventisten. Dan kun je niet meer op afstand blijven, dan word je gedwongen je er meer in te verdiepen. En nu heb ik dus een buurman die voorganger is van deze kerk.
Promoveren
Onlangs kwam ik hem weer tegen. Nu lukte het wel om contact te krijgen. Ik informeerde naar zijn gemeente. ‘Wil je een keer mee?’, vroeg hij. ‘Ja, dat wil ik graag’. De volgende zaterdag gaan we samen naar Lelystad. Als we ‘s morgens vroeg in de auto stappen, spreekt hij eerst een kort gebed uit. Tijdens de rit kunnen we nog wat verder kennismaken. Hij studeert niet alleen in Kampen, maar ook in Apeldoorn. Hij zit in een promotietraject en wordt daarin begeleid door professor Huijgen en door dr. Jan van ‘t Spijker. ‘Ken je die?’ vraag hij mij? ‘Ja, die ken ik heel goed’. We parkeren in Lelystad niet ver van het buurtcentrum ‘De Waterbever’, de plaats van samenkomst.
Warm welkom
Als we aankomen klinkt van verschillende kanten ‘gezegende sabbat’. De ontvangst is beslist vriendelijk. Een van de mannen voegt zich bij me om me een beetje wegwijs te maken. Een zuster staat achter een tafel met boekjes en folders. Ik krijg een stapeltje mee. Drie voorzangeressen zijn al aan het oefenen voor de dienst die zo zal beginnen.
De samenkomst bestaat uit twee delen. Eerst een soort voordienst, die ‘Sabbatschool’ wordt genoemd. Met een klein groepje zitten we bij elkaar en doen onder leiding van een Nigeriaanse broeder bijbelstudie. Vandaag behandelen we Efeze 5:15-17. ‘Let op dat u nauwgezet wandelt… .’ Er volgt een open en eerlijke uitwisseling. De sabbatschool wordt afgesloten met een collecte. Deze collecte is altijd bestemd voor een zendingsproject. Nu is het tijd voor de mededelingen. Verschillende activiteiten passeren de revue en ook de jarigen worden niet vergeten.
De Eredienst
En dan begint het tweede deel van de samenkomst: de Eredienst. De dominee wordt vanuit de consistorie door een ouderling binnengeleid. Beiden knielen eerst neer voor gebed, voordat de predikant achter de katheder plaatsneemt. ‘Kom in mijn hart, Heer Jezus’, zingen we.
Er worden enkele woorden gelezen uit Psalm 19. ‘Het getuigenis des Heeren is betrouwbaar, ze geeft de eenvoudige wijsheid’. Maar we gaan zomaar verder. ‘Laten we elkaar eerst welkom heten’, zegt de predikant. ‘Kunnen vier mensen onze gast begroeten, zodat hij weet dat hij welkom is?’ Na de ‘offerdienst’ volgt het ‘pastorale gebed’. We mogen nu allemaal knielen, en zingen, ‘Heer hoor mijn gebed’.
Ook de kinderen worden niet vergeten. Ze worden naar voren geroepen. De scholen gaan weer beginnen. De leidster drukt ze op het hart om positieve vriendjes en vriendinnetjes te zoeken.
Tijd voor de preek
De predikant laat een aantal beelden zien die voor overwinnaars zijn opgericht. In het Oude Testament worden er geen monumenten opgericht voor overwinnaars. God geeft de overwinning aan Israël. Verschillende bijbelgedeelten worden gelezen waarin Israël de strijd voert tegen Moab en Edom. Hun verschrikkelijke afgoden komen ook in beeld. De predikant concentreert zich op de afgod Kamos, voor wie ook Salomo een tempel bouwde om zijn vreemde vrouwen te behagen. Vreselijk zijn de afgoden, Vol heil zijn de beloften van God: 'Wees niet bevreesd, beef niet en schrik niet voor hen terug, want het is de Heere uw God, Die met u mee gaat….’.
‘Hoe vond u het?’ wordt me gevraagd. We krijgen hier geen koffie en thee. De Adventisten zijn heel erg voor gezond (vegetarisch) eten en drinken. Koffie en thee vallen daar niet onder. We krijgen een glas water. Wel heeft een lieve zuster appels meegenomen uit haar eigen tuin. ‘Neem er lekker een paar mee’. ‘Tot ziens’, klinkt het uit verschillende monden.
In de auto houden we nog een kleine preekbespreking. Precies vier uur nadat we vertrokken zijn staan we weer voor de deur. Op sabbat wordt geen haast gemaakt.
Krijn de Jong, Urk