Vier predikanten van onze kerken zijn woensdagavond 19 juni jl. bevestigd in hun functie aan de Theologische Universiteit Apeldoorn. De dienst vond plaats in de Eben-Haëzerkerk van de hervormde wijkgemeente ter plaatse. Deze kerk is een van de grootste kerken van Apeldoorn.
De predikanten die werden bevestigd zijn: dr. C.C. den Hertog (universitair hoofddocent systematische theologie, publieke theologie en ethiek), dr. J. van den Os (universitair hoofddocent Nieuwe Testament), dr. J. van ’t Spijker (universitair hoofddocent missiologie en evangelistiek) en prof. dr. A. Versluis (hoogleraar Oude Testament). Sommigen van hen zijn al langere tijd in dienst van de theologische universiteit.
Gezonden
De laatstgehouden generale synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland besloot dat dienaren van het Woord in bijzondere dienst verbonden aan de TUA, bevestigd zullen worden in hun academische functie. Zo gebeurde dat voor het eerst op 19 juni jl. in een kerkdienst die werd georganiseerd door de kerk van Apeldoorn-Centrum en het curatorium van de Theologische Universiteit.
Voorganger in deze dienst was de huidige voorzitter van het curatorium drs. A.D. Fokkema van Kerkwerve. Drs. Fokkema preekte over 2 Kronieken 17:9a. Daarin staat dat rondtrekkende ‘docenten’ onderricht gaven in Juda en dat het wetboek van de HERE bij hen was. Het thema was: Gezonden om te onderwijzen: 1. Van wie die opdracht komt, en 2. Hoe die opdracht uitgevoerd wordt.
Het desbetreffende schriftgedeelte verhaalt dat de HERE met koning Josafat was. Josafat bewandelde de oude paden van zijn vader David. Hij stond in de lijn waarin de Here toewerkt naar de komst van de Messias. Dat hij een zoon van David was, tekende zijn koningschap. Hij wilde de God van David dienen. Daartoe zond hij een afvaardiging naar de steden van Juda om het volk onderricht te geven: vijf oversten, negen levieten en twee priesters. Zij moesten onderricht geven in het wetboek van de HERE, want zonder dit onderricht was het volk overgeleverd aan afgoderij. Dat gold toen en dat geldt voor ons nog steeds: zonder onderwijs in het woord en de wegen van de HERE en over het leven uit genade, vervallen we aan ons eigen denken. Daarom is het een zegen dat God sommigen roept om te onderwijzen. Zo zijn ook de predikanten die bevestigd zijn, afgezonderd voor een onderwijstaak, in opdracht van de hoogste Koning.
Wetboek
De mannen die door Josafat werden uitgezonden, hadden het wetboek van de HEERE bij zich. Zo voerden zij hun opdracht uit. Het gezelschap van vorsten, levieten en priesters trekt onderwijzend door Juda met een boekrol bij zich met het woord van God. Zo dient ook het onderwijs aan de TUA vorm te krijgen. Ook daar moet allereerst de HERE zelf aan het woord komen.
Degenen die in Juda onderwijs gaven, zullen niet altijd hartelijk verwelkomd zijn. Wie het woord van God doorgeeft, stuit op tegenspraak. ‘Zo spreekt de HERE,’ wordt door mensen niet altijd in dank aanvaard. Hun troost was echter dat zij het woord van God bij hen was. Dat waren ook de slotwoorden van de preek deze avond: dat bij de bevestigde broeders altijd mag worden gezien dat het woord van God bij hen is.
Na de verkondiging worden uit Psalm 119 de verzen 33 en 86 gezongen: ‘Leer mij, o HEER’, een goeden zin verstaan, en wetenschap der dwazen waan ontvloden ; wijs Gij mij Zelf den weg der waarheid aan…’
Jawoord
Nadat de docenten van harte hun jawoord hadden gegeven op de vragen van het bevestigingsformulier, werden zij toegezongen met de woorden van Psalm 143:10 in een iets gewijzigde vorm:
Leer hen, o God van zaligheden,
Mijn leven in Uw dienst besteden;
Gij zijt mijn God, vat Gij hun hand;
Uw goede Geest bestier' hun schreden,
En leid' hen in een effen land.
Aansluitend werden de docenten toegesproken door drs. Fokkema, voorzitter van het curatorium, en prof dr. M.J. Kater, rector van de TUA. Zo werd in deze dienst de band tussen de kerken en de universiteit bevestigd.
De rector onderstreepte dat het werk van deze predikanten reeds wordt gekenmerkt door bezieling betrouwbaarheid, binding aan God en aan de kerken, door verbondenheid met de samenleving en last but not least, gerichtheid op de Bron, dat wil zeggen de persoonlijke omgang met de HERE God. Prof. Kater wenst hun dat voor de toekomst toe. Zo mogen zij doorgeven wat zij zelf ontvangen hebben.