In deze rubriek vertellen mensen die een functie in de kerk bekleden, iets over hoe ze deze functie in praktijk brengen. Diverse aspecten mogen daarbij aan bod komen. Bijvoorbeeld wat het werk inhoudt, hoeveel tijd het kost, welke leuke of vervelende dingen ze tegenkomen, en nog veel meer. Vandaag is Robert Korf aan het woord: drieënveertig jaar, geboren en getogen op Urk, en getrouwd met Alina Korf-Post. Samen hebben zij een zoon van twaalf en een dochter van negen. Korf is koster van de christelijk-gereformeerde Ichtuskerk op Urk.

'De Ichthuskerk is ontstaan, toen een groep gemeenteleden van de toenmalige Gereformeerde Kerk op Urk deze kerk verliet bij het tot stand komen van de Protestantse Kerk in Nederland. Ook wij als gezin sloten ons bij deze groep aan. In 2005 vonden we een plek binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken. Ichthus is inmiddels uitgegroeid tot een gemeente van meer dan zestienhonderd leden.'

Deze uitgave kwam tot stand in samenwerking met het Centrum voor Israëlstudies (CIS). De drie auteurs zijn aan het CIS verbonden: A. Brons werkt als predikant in Jeruzalem, M. Mulder is directeur en W. Wolswinkel is diaconaal consulent, verantwoordelijk voor projecten in Israël aan zowel Joodse als Arabische zijde.

Het boek bevat 11 bijbelstudies, verdeeld over vier hoofdstukken. De eerste drie zetten aan tot luisteren naar de Joodse stem: het gebed, de Thora en de Joodse feesten. De volgende twee gaan over de vraag of er nog specifieke beloften voor het volk Israël zijn. Dan wordt in vier hoofdstukken de vraag onder ogen gezien of het volk Israël van nu (een bijbels) recht heeft op het land. De laatste twee nemen de praktijk in Israël tot uitgangspunt: de omgang met de vreemdeling en verzoening in een situatie waarin zij onmogelijk lijkt.

De schrijfster van dit boek heeft Auschwitz en later Bergen-Belsen overleefd. Samen met haar zus. Mee dankzij het feit dat ze als celliste medewerking moest verlenen aan het orkest aldaar. Behalve concerten was het ook de taak van het orkest om ’s morgens bij de poort te spelen, als de gevangenen het kamp verlieten om te werken. Het boek bevat brieven, herinneringen en foto’s. De brieven en herinneringen zijn op chronologische wijze geplaatst. Door de brieven raakt de vaart van het verhaal er wel wat uit. Anderszijds geeft het als geheel een bijzonder perspectief: hoe een vrouw haar jonge jaren beleeft en verslijt in respectievelijk een gevangenis, Auschwitz en Bergen-Belsen. Sober maar indringend geschreven.

Een artikel over Israël, is dat nog nodig? Veel boeken en artikelen zijn gevuld met woorden gewijd aan het beantwoorden van vragen over de plaats van Israël in de Bijbel, in de kerkgeschiedenis, ten opzichte van onze kerken.

Ik begin maar eens met een stelling. Ik denk dat we 52 zondagen als christelijke gemeente bij elkaar kunnen komen zonder dat we een woord wijden aan het volk Israël. Ja, wellicht tijdens een Israëlzondag of hier en daar in een gebed. Israël en de kerk. Het is als twee broers die dezelfde ouders hebben en heel veel gemeenschappelijk maar die elkaar in de loop van hun leven niet veel meer te vertellen hebben. Ze zijn uit elkaar gegroeid en hebben nu hun eigen leven opgebouwd zonder dat ze elkaar nodig hebben. ‘Ja, ik zag hem in de verte een keer op een markt lopen maar had eigenlijk niet eens behoefte om naar hem toe te gaan en een praatje met hem te maken… Wat zou ik trouwens tegen hem moeten zeggen?’