ImageGeroemd werd en wordt Calvijn. Op de achterflap van het hieronder te bespreken boek wordt opgemerkt dat deze reformator naast waardering ook ongemak oproept. Een aantal ?wrijfpunten? wordt in deze uitgave aan de orde gesteld.

Op 27 april van dit jaar belegde de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) te Kampen een studiedag onder de titel Het calvinistisch ongemak. De op die dag gehouden lezingen vinden we meer of minder bewerkt terug in het boek met dezelfde titel. Waar ?schuurt? het nou tussen ons en Calvijn (ongemak) en op welke terreinen daagt die 500 jaar geleden geboren kerkhervormer ons nu uit (provocator)? In vijftien bijdragen wordt op die vraag ingegaan. De meeste auteurs hebben binding met de PThU (PKN).

Het boek kent twee delen. Deel I gaat in op de openingszin van de Institutie van Calvijn die handelt over Godskennis en zelfkennis. Deel II gaat over de ethiek van Calvijn, zijn invloed op kerk en maatschappij.

ImageDs. Gerrit van de Groep ging op 1 augustus met emeritaat. Een afscheidssamenkomst staat op 29 augustus gepland en de afscheidsdienst op 30 augustus ?s morgens. De Heerdense pastor kijkt met dankbaarheid terug op de 33 jaar die hij in de kerken mocht werken. Reden voor een interview.
Ds. Van de Groep wilde ooit visser worden. Het water boeit hem nog altijd. Daarom gaat hij nog steeds in de vakantie graag varen. Hij mag dan al 33 jaar weg zijn uit zijn geboortedorp Bunschoten, zijn liefde voor het water verraadt nog altijd zijn afkomst.
Visser zou hij echter niet worden. Van de Groep begon op een belastingkantoor in Amersfoort en  werkte vervolgens zo?n acht jaar bij de AMRO-bank in Hilversum, waar hij de leiding had over een jonge club mensen. Daar leerde hij veel.
Toen Van de Groep en zijn vrouw al vier kinderen hadden, kwam bij hem de overtuiging dat hij predikant moest worden. Dus toch visser, maar dan van mensen. Naast zijn werk bekwaamde hij zich in de theologie, via de zogenaamde ?artikel 8?-route, een mogelijkheid die de kerkorde geeft predikant te worden op singuliere gaven, dus zonder ?Apeldoorn?.
?Maar ik heb de hele lesstof van Apeldoorn wel zo?n beetje gehad hoor?, zegt Van de Groep. ?Dat wilde ik ook. Ik wilde goed voorbereid de kansel op.? Hij kijkt met vreugde terug op de lessen die hij kreeg van onder meer de predikanten Den Butter, Westerink, Biesma sr. en Brons sr.
Zijn vrouw werkte ondertussen in de psychiatrie en het ziekenhuis. ?Middelijkerwijs heb ik door haar de opleiding kunnen doen. Doordat zij werkte, kon ik me op mijn studie concentreren. We waren dus al heel modern, met de vrouw als kostwinner?, constateert hij lachend.

Meestal geef ik aan het eind van een boekbespreking aan wat ik van het boek vind. Nu start ik er mee: ?God en Psyche? is een erg mooi boek!
Herman M.van Praag is emeritus hoogleraar psychiatrie. En ? gezien ??n van de ondertitels ? van joodse afkomst.

Het boek heeft weliswaar als hoofdthema de redelijkheid van het geloven maar de schrijver heeft zoveel kennis in huis dat we niet minder dan acht ?excursies? krijgen voorgeschoteld waarin hij, als psychiater, ingaat op zaken die ook theologen en gelovigen bezighouden. Hij behandelt openbaring en ervaring van God. Bespreekt zijn visie op ziel, geest en brein. Stelt de vraag (en beantwoordt die) of God wreed is. Zegt behartenswaardige woorden over verstarring in vormen van het jodendom die ??n op ??n zijn over te zetten op vormen van het christendom. Mijn conclusie tijdens en na het lezen was: wat ben ik blij dat deze man de moeite heeft genomen zijn gedachten en opvattingen aan het papier toe te vertrouwen. Niet in de eerste plaats omdat ik het in alles met hem eens ben (hij heeft een eigen stijl van Bijbeluitleg) maar wel vanwege het feit dat dit boek me helpt na te denken over thema?s als ?geloof en wetenschap?, ?geloof en psyche?, ?religie en depressie?, jodenhaat, psychische ziektebeelden in de Bijbel, ?intelligent design en evolutie?. Boeiend om een psychiater te beluisteren over Saul (die heeft waarschijnlijk last van het syndroom van de aangeleerde hopeloosheid) en Job (waar rouwt Job over?).

ImageMijn zuster van 76 lijdt aan dementie, een late vorm van alzheimer. Bij die vorm gaat de ziekte meestal langzaam. Bovendien krijgt ze medicijnen die remmend werken. Toch is het een vreselijke ziekte die onafwendbaar het geheugen steeds meer aantast. Dat weet mijn zuster maar al te goed. Dat is pijnlijk voor haar, maar ook voor haar kinderen en kleinkinderen en andere familieleden.

Vroege alzheimer is nog veel erger. Als je nog betrekkelijk jong bent, gaat de ziekte snel. Wie dat in de familie of kennissenkring niet heeft meegemaakt, kan er mee kennismaken door de roman van Lisa Genova die in 2009 in een Nederlandse vertaling verscheen. De Nederlandse titel van deze roman is: Ik mis mezelf. Hij is vertaald door Mari?tte van Gelder en verscheen bij Mistral in Amsterdam, onder ISBN 978 90 499 5106 1, voor de prijs van prijs ? 17,95.

Symptomen
De hoofdpersoon is de vijftigjarige Alice Howard professor in de psychologie aan de beroem-de Harvard universiteit. Ook haar man John doceert aan diezelfde universiteit. Alice en John schreven samen een lijvig wetenschappelijk boek onder de titel Van molecuul tot geest.
Het verhaal begint ermee dat John nodig weg moet, maar zijn bril niet kan vinden, zoals zo vaak. Alice vindt de bril en beseft dat ook zij soms niet meer weet waar ze dingen heeft gela-ten. Maar dat is niet verontrustend.
Verontrustend vindt ze wel dat ze tijdens een lezing niet meer op een belangrijk woord voor haar betoog kan komen. Ze redt zich uit de situatie, maar het geeft haar een onbehaaglijk gevoel.

ImageOp zondag 23 augustus zal dominee J. Bosch verbonden worden aan de gemeente van de stad Groningen. Ds. N. Vennik, ??n van zijn nieuwe collega?s, sprak met hem.

Zou u iets kunnen vertellen over uw levensloop? Hoe bent u ertoe gekomen predikant te worden?  
Mijn spraak zal me niet gauw verraden, denk ik. Dat heb je als je beide ouders bij het onderwijs zitten en ook nog eens uit twee heel verschillende delen van het land afkomstig zijn. Bovendien ben ik ook vaak verhuisd. Maar in Veenendaal ben ik geboren en opgegroeid. In het tweede jaar van het VWO aan het Christelijk Lyceum Veenendaal groeide bij mij het verlangen om predikant te worden. Het doorgeven van het evangelie van Jezus Christus aan wie ook maar trok me enorm. Het is een geweldige boodschap van een geweldige God. En nog steeds weet ik me gedreven om dat evangelie door te geven. Ik moet vaak denken aan de woorden van Jeremia in 20,9 waar hij zegt dat er binnen in hem een vuur brandt. Dat gevoel herken ik. Predikant-zijn is een mooie uitdaging en een prachtig beroep, al is het niet altijd gemakkelijk. Ik zou vandaag direct weer dezelfde keuze maken.

Kunt u iets over uw gezin vertellen?
Nog maar een paar weken geleden hebben Titia en ik samen met de kinderen (en ook familie en vrienden) mogen vieren dat we 25 jaar getrouwd waren. Op zo?n moment besef je hoe rijk je bent met elkaar. Ik heb het enorm getroffen met Titia (die ook in Apeldoorn theologie gestudeerd heeft; ja, zo is het gekomen ?). Bij het werk in de gemeente weet ik me altijd gesteund door haar. We hebben een levendig gezin met vier jongens. We hebben met alle vier een goede band. Als het lukt nemen we tijd voor een bordspel, een stevige discussie, samen muziek maken of in de vakantie een mooie fiets-/wandeltocht.
Pagina 622 van 628

Kerkdiensten

Commentaar

  • Omdat we gezonden zijn … 2025-09-27 07:43:17

    Ik was weer in Indonesië, samen met vier studenten van de Theologische Universiteit Apeldoorn....

  • Aan Zijn voeten 2025-09-13 08:17:13

    Over de kerk is er nogal wat te doen, zeker over onze kerken, de Christelijke Gereformeerde...

  • Eindtijd 2025-08-30 08:50:10

    Al zolang wij bestaan leven we in de eindtijd. Zo leerde ik het van onze dominee op catechisatie....

  • Samen kerk-zijn 2025-08-15 13:51:52

    De kerk is een bont gezelschap. Dat valt u vast wel op in uw eigen kerk. Maar in de zomerperiode...