Leefruimte kan levensbedreigend zijn. Wanneer wij het woord in het Duits vertalen, voelen we dat aan. Lebensraum. Was de wens om meer leefruimte niet de aanleiding of zeker het voorwendsel om de WO II te ontketenen? De drang naar leefruimte verdrong miljoenen uit hun huizen tot naar en over de grens van de dood heen. Mij valt op dat wij steeds meer leefruimte nodig hebben. Zelfs tijdens mijn vakantie op de camping. Vroeger stond met trots vermeld dat de plaatsen wel tot 100 m2 groot waren; nu is die 150 m2, uiteraard ook inclusief elektra en mogelijk zelfs een eigen toiletcabine. Wanneer er dan ook nog een negen meter lange caravan, inclusief een schakeling van voortenten en luifel, bij komt, dan moet dat ook wel. We nemen per persoon en dus samen meer ruimte in beslag. Door onze leefwijze.
Natuurlijk zijn er die nog klein wonen. Het studentenkot is hier te lande nog niet van de aardbodem verdwenen; al moet gezegd dat slimme ouders met even zo slimme kinderen, kien een appartement voor hun kroost en vrienden financieren en regelen. Overigens van nabij maken we het mee thuis. Dochterlief - letterlijk te nemen - woont weer een jaar bij ons in als studente. Ze neemt per saldo wel twee kamers in beslag, de algemene ruimten nog niet meegerekend, waar bijvoorbeeld de laptop inclusief boeken op de tafel beneden rondslingeren. Ook hier veel leefruimte vanwege de levenswijze. Maar wat dacht u van uzelf? De echtelijke slaapkamer moet toch wel groot, want ja er moet wel een bed in van tweetwintig bij twee meter inclusief forse achterwand en ?bijmeubelen?. En voor dat we oud worden, een ruime deur en de onverbiddelijke fitness-apparaten en wellness-attributen. Makelaars schermen voortdurend met de term ?riant? in hun aanprijzen van woningen met tuin, vooral liggend op het zuiden. Neem je een kijkje op de snelweg, dan doen wij het daar niet anders. Meer leefruimte nodig, al was het alleen al door de grote van onze, al of niet geleasede, bolide in de vorm van een MPV of een SUV. Overigens misgunnen wij elkaar die ruimte door, al jakkerend, bij de ander te ?bumperkleven?. We hebben nu al bijna twee?neenhalf miljoen eenpersoonshuishoudens, op de zeven miljoen ? zo?n 35 %. In 2030 is dat vermoedelijk zelfs drie-en-een-half miljoen. Al met al krijgen we zo een aardig beeld van onze drang naar Lebensraum. Dat oogt vrolijk. Voor ieder een ruime plek om te leven en om te bestaan. Maar zo eenvoudig is het niet. Door onze drang naar meer leefruimte, is er minder plaats voor de ander. De naaste wordt bijna vanzelf een verre naaste. Dat zit hem ten diepste niet in de grootte van onze huizen, percelen en auto?s; maar in ons hoofd en hart. Ons egocentrische en hebzuchtige hoofd en hart. Een wetenschappelijk model berekent hoeveel ruimte we innemen - de zgn. Voetafdruk. De gemiddelde Nederlander ? en dus ook de gemiddeld Nederlandse christen - heeft een Mondiale Voetafdruk van 4,7 ha (hectare), de Amerikaan 8,4 ha en de Indi?r 0,8 ha. Daarbij stelt men de gemiddelde Voetafdruk van de mens op 2,3 ha, ?n de beschikbare ruimte per mens, het ?Eerlijke Aarde Aandeel?, op 1,7 ha. Wat die getallen zeggen? Voor onze leefwijze is een groot stuk aarde nodig om ons van energie, voedsel en materialen te voorzien. Voor de anderen - de naasten - is er dan minder. Zeg maar gewoon: te weinig. Ootmoed en en ruimhartigheid zijn nodig. Ootmoed en ruimhartigheid passen in een kleine ruimte met een open deur naar de ander. Onze leef- ruim- te nu is vaak letterlijk adembenemend. Voor de naaste, welteverstaan.

Assen                           
Stoffer Otten


Commentaar

  • Skincare routine 2024-11-09 16:44:34

    Vandaag de dag zijn er heel wat filmpjes op Youtube te bekijken die gaan over het verzorgen van je...

  • Dirk de Groot 2024-10-25 17:15:47

    Woensdag 6 november aanstaande is het, D.V., dankdag voor het gewas en de arbeid: we brengen onze...

  • IsraĆ«lzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...