Een trotse kerk?
Hoe? Een aantal tips. Verbind de boodschap van het Evangelie met hier en nu in plaats van ver weg en straks. Heb aandacht voor vragen in het dagelijks leven en de gevoelens die deze met zich meebrengen. Wees als kerk minder bescheiden; de ingetogen stijl sluit niet aan bij de meerderheid van de Nederlanders. Geef een duidelijk verhaal en wees trots op waar je voor staat. De troost, de kracht en de richting die geloven biedt zijn bij velen onbekend. Sluit als kerk aan bij wat mensen werkelijk raakt. Tot zover het onderzoek en de aanbevelingen. Stel dat dit onderzoek (het bereiken van de diverse doelgroepen) ook binnen onze christelijke gereformeerde kerken gehouden zou worden. Zou de uitkomst veel verschillen van het onderzoek binnen de PKN? Welke tips zouden aan ons gegeven worden? Ook wij als christelijke gereformeerde kerken willen graag anderen bereiken. Kunnen wij met de hierboven gegeven tips uit de voeten? Vast en zeker. Maar toch mis ik iets in de gegeven tips. En wel in mijn ogen het allerbelangrijkste.
De kerk is namelijk niet een club mensen, die het zo leuk met elkaar heeft en het ook leuk voor anderen wil maken. Nee, de kerk is van Jezus Christus. Hij is de Koning van Zijn Kerk. Ook van de plaatselijke gemeente. Predikanten en voorgangers staan in dienst van die Koning. Die Koning heeft ons Zijn Woord gegeven. Dat Woord moet verkondigd worden. Het hart van het evangelie is Jezus Christus en die gekruisigd. Het is niet voor niets, dat Johannes 3 vers 16 wel de samenvatting van de Bijbel wordt genoemd: Want alzo lief . . . . Dat geldt voor jongeren en ouderen, traditionelen en modernen, stedelingen en dorpelingen, christenen en niet-christenen, hoog opgeleiden en iets minder geleerden. Natuurlijk moet een ieder wel zo aangesproken worden, dat de boodschap van het Evangelie ook begrijpelijk is. Dat moet een uitgangspunt zijn. Dat vraagt veel van ambtsdragers. Maar het vraagt minstens zoveel van de gemeenteleden: doen wat Jezus van ons vraagt. Van de eerste christengemeente wordt verteld: ziet, hoe lief ze elkaar hebben. Laat zien dat je Christus kent. Trek je niet terug in je eigen vesting, maar vertel heel gewoon, dat je Jezus lief hebt en vandaar uit de dingen doet of nalaat. Dat maakt jaloers. Dat nodigt uit om je er bij aan te sluiten. Hoe de kerk zich presenteert hangt niet in de eerste plaats af van het reilen en zeilen naar binnen of naar buiten. Het hangt helemaal af van hoe u, jij en ik als christen bekend staan. En dat is niet altijd om trots op te zijn.
Dokkum
Pieter Sijtsma