CU en SGP
Triester kan het bijna niet. SGP 1. CU 2. 4 in plaats van 3 zetels; had gekund! In eigen hand hadden ze het! Dan heb je ruim 33 procent meer zetels! Nee, dat doen we niet. Het gaat me er niet om een bepaalde partij te kijk te zetten. Maar ik val stil. Is de geestelijke vervreemding bij de politici van deze partijen dan zo groot geworden? Zo onoverbrugbaar groot? Of is de gang van zaken bij deze verkiezingen alleen maar ‘politiek’ te verklaren en zit daar niets ‘geestelijks’ aan. Maar politiek bedrijven valt toch ook binnen het koninkrijk van God. Daar hoort toch ook een bepaalde stijl bij? Of vraag ik in deze verwarrende tijden teveel? Leg het mij maar uit. Begrijpen doe ik het toch niet.
Hoe makkelijk is het om elkaar bij spanning ‘los’ te laten. Als het hoog oploopt wil je wel bij die ander weglopen. Dat zie je bij gemeenten waar het samen leven onder druk kan komen te staan. Of bij kerkverbanden. Of, dichter bij huis, die neiging zie je bij getrouwde stellen. Ik weet ook wel: de CU en SGP zijn niet met elkaar getrouwd. En de afzonderlijke politici zijn dat ook niet. Dat klopt. Maar in Christus zijn ze toch met elkaar verbonden?
We schudden soms onze ‘wijze’ hoofden hoe destijds kerkscheuringen tot stand kwamen en hoe men elkaar toen kon ‘verketteren’. Maar ik mag hopen dat vandaag die hoofden werkelijk wijs zullen blijken te zijn. Niet alleen in de politiek. Maar zeker ook in de kerk. Houden we elkaar in liefde vast als we op bepaalde terreinen niet hetzelfde denken? Bij de keuze voor een liedboek of een Bijbelvertaling. Als er ethische zaken aan de orde komen? Niet valt te verwachten dat iedereen gelijk denkt over de problematiek rond homofilie. Niet alle neuzen staan gelijk als het gaat om hoe we vandaag kerk moeten zijn: veel veranderen of veel hetzelfde houden (ik weet ‘t: kort door de bocht geformuleerd).
Maar bepalend is toch hoe je, juist als het spannend wordt, met elkaar omgaat. Dan komt het erop aan in hoeverre je de ander waardeert en respecteert. Dat wil niet zeggen dat er geen ruimte mag zijn voor een indringend of pittig gesprek. Natuurlijk, dat moet kunnen. Sterker gezegd, dat gesprek moet. Als je elkaar niets meer te vertellen hebt, is de relatie sowieso al afwezig.
De wereld die we zo graag ‘missionair’ willen bereiken haalt haar schouders op bij twee christelijke partijen of bij christenen die niet alles op alles zetten om gunnend bekend te staan. Lekker hypocriet, zal dan het terechte oordeel zijn. Ik heb de verkiezingsslogans 2010 er nog eens op na geslagen. ‘Stabiel. Betrouwbaar. Christenunie.’ En de SGP viel de eer te beurt de mooiste slogan te hebben: ‘Daad bij het woord’. Ja, en op zulke slogans word je afgerekend. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor politieke partijen. Verbazingwekkend hoe mij die schoen past.
Groningen
N. Vennik