‘We leven in moeilijke tijden’. Deze verzuchting hoor ik de laatste tijd geregeld. Daar wordt dan niet alleen de financiële situatie mee bedoeld. Maar het is meer een gevoel van verwarring, een gevoel van onzekerheid. Bij het lezen van de krant vliegen de tegenstrijdige uitspraken je tegemoet. Ik zal er een paar noemen en dan mag u kijken of u dat ook zo beleeft.
De werkloosheid daalt, er komen banen bij. Maar niemand wil een 40-plusser in dienst nemen en al helemaal geen WAO’ers of Wajong’ers of mensen die al lang in de WW zitten. Vrouwen moeten aan het werk, maar de kinderopvang wordt steeds duurder.
Het PGB wordt afgeschaft. Mantelzorgers krijgen het steeds zwaarder. Want een baan én zorgen voor je partner of ouder is niet te doen. Een verpleeghuis is vaak het dure alternatief.
We moeten ook veel meer zelf betalen. Vooral de geestelijke gezondheidszorg krijgt het zwaar te verduren. Mensen die een psychiater nodig hebben, moeten hoge eigen bijdragen betalen. Dit maakt de drempel om in behandeling te gaan nog hoger dan hij vaak al is. Zorgmijders en junks zullen al helemaal niet meer voor een behandeling kiezen. Moeten er dan eerst ongelukken gebeuren voor iedereen weer wakker wordt geschud?
In het onderwijs moet bezuinigd worden. Scholen beknibbelen op leraren en onderwijsmateriaal. Deze week was er in het nieuws dat een bestuurder van een universiteit slechts 217.000 euro mag verdienen. Bij het MBO en HBO is het 194.000. Hoe zat het ook al weer met die Balkenende-norm?
In de afgelopen dagen werd er in de Tweede Kamer gedebatteerd over het ritueel onverdoofd slachten. De gemoederen lopen hoog op als het om dierenleed gaat. Zijn diezelfde mensen ook zo bezorgd als het om de 30.000 abortussen gaat die er elk jaar in Nederland plaatsvinden?
Je dacht een pensioentje opgebouwd te hebben, maar je had het geld net zo goed op de bank kunnen zetten. Nou ja, zo’n bank kan ook nog omvallen. Terug naar de oude sok dan maar.
Ik dacht altijd dat een wet ons beschermde tegen de willekeur van de steeds wisselende regeringen. Wat de ene regering besloten heeft, kan niet zomaar ongedaan gemaakt worden door de volgende. Tenminste, dat dacht ik. Hoe naïef kan een mens zijn. Een wetswijziging duurt wel even maar binnen 4 jaar kun je er wel iets doordrukken als je dat wilt.
Ook in de kerken heb je te maken met allerlei ‘wind van leer’. Een uitdrukking die Paulus gebruikt in de Efeze-brief. De ene keer waait de wind zo en dan weer iets anders. Je hoort tegenwoordig van alles beweren. Klakkeloos worden allerlei leermeester gevolgd. Ter linker en ter rechterzijde worden met vuur meningen gegeven en verdedigd. En het kan de volgende dag weer helemaal anders zijn. Men vaart op het kompas van het gevoel.
Nu kun je aan de onzekerheden van de wereld niet zoveel doen. Want zelfs die oude sok kan nog gestolen worden. Onzekerheden in het geloof kunnen we gelukkig wel te lijf gaan. Want als je dicht bij de Bijbel blijft en dat die het kompas is in ons leven dan kom je uit bij de Enige zekerheid die er is. God is onze Rots , onveranderlijk en voor eeuwig.
Dronten
Aurelia Jonkman