Naar aanleiding van een onderzoek door omroep Max onder ruim 1600
panelleden van 50 jaar en ouder zond deze omroep vorige week
zaterdagavond een discussieprogramma uit over de vraag hoe men denkt
over het vrijwillig beëindigen of laten beëindigen van het leven. Ik heb
weliswaar zelf die uitzending niet gezien, maar op de website
'Hollandse Zaken' van genoemde omroep is een korte beschrijving van de
discussie te vinden. Bovendien tref je er een rapport aan met de
volledige uitslag van het onderzoek. De samenvatting die men van het
onderzoek geeft, zet je wel aan het denken. Maar liefst 64 procent van
de ouderen vindt dat mensen die 'klaar zijn met het leven' het recht
hebben hun leven op een humane manier te (laten) beëindigen. Ook blijkt
uit het onderzoek dat 52 procent van hen vindt dat hulp bij een
zelfgekozen levenseinde in de toekomst niet langer strafbaar moet zijn.
En 18 procent vindt het nu al gerechtvaardigd om iemand die niet ernstig
ziek of depressief is te helpen sterven. Dat zijn geen kleine getallen. Wat is er toch gaande in Nederland als je merkt dat steeds meer ouderen een einde willen maken aan hun leven zonder dat ze ernstig ziek zijn of depressief? Tijdens het televisiedebat, zo lees je op de website, gaf een vrouw van 86 jaar te kennen uit het leven te willen stappen. Ze had meerdere kwalen en vreesde voor verdere aftakeling. Ze voelde zich hopeloos en alleen gelaten, omdat haar huisarts, die ook aan het discussieprogramma deelnam, met andere artsen die hij geraadpleegd had, vond dat ze niet voor hulp bij levensbeëindiging in aanmerking kwam. Ze vonden haar eis begrijpelijk, maar volstrekt onmogelijk. Ze beseften ook dat haar lichamelijke problemen lastig waren, maar passend bij haar leeftijd en zeker niet ondraaglijk te noemen. En een vrouw 76-jarige vrouw die zich nog gezond en energiek voelde, gaf te kennen dat voor haar het leven ook niet meer hoefde. Ze wilde nog dit jaar 'waardig' sterven. Wat er gaande is in Nederland? In elk geval proef je in de drang van veel oudere mensen om op eigen initiatief een einde aan hun leven te (laten) maken een geweldige geestelijke leegte. O ja, bij velen speelt daarbij de onzekerheid, de angst voor wat hen kan overkomen, een grote rol. Uit het gehouden onderzoek geeft zo'n 40 procent aan bang te zijn voor dementie. En 40 procent noemt pijn als reden om zelf te besluiten uit het leven te stappen. Of men vreest voor lichamelijke gebreken. En vooral de eenzaamheid is bij sommigen de oorzaak om op eigen initiatief zich van het leven te laten beroven. Maar achter dit alles merk je de geweldige doorwerking van de secularisatie: de mens die vervreemd is van God en zelf het heft in handen neemt. De autonome mens die het leven niet meer ziet als gave van God, maar er zelf over wil kunnen beschikken. Op de internetsite van 'Hollandse Zaken' is een stroom aan reacties gekomen met als rode draad: Laten ouderen toch zelf beslissen wanneer ze op een nette manier een eind aan hun leven willen maken. 'Alleen mijn beslissing is van belang', schrijft iemand. 'Of je een voltooid leven hebt gehad, bepaal je zelf', zegt een ander. Ligt hier niet een geweldige roeping voor allen die weten dat hun leven geborgen ligt in en geleid wordt door de reddende en bewarende handen van Jezus Christus. De roeping om ouderen in hun angst en eenzaamheid te zoeken en in contact te brengen met Hem Die het Leven heeft en geeft.
