Week van opvoeding
Het boekje is een uitgave van een stichting met de naam Family Factory, wat zoiets betekent als 'plek van waaruit het gezinsleven tot bloei kan komen'. De stichting wil ouders met elkaar in contact brengen en helpen bij het bouwen aan het gezin dat zij graag willen zijn. Zij is in 2008 opgericht op initiatief van Jan Willem Roseboom. Het boekje reikt ouders nieuwe ideeën aan waarmee zij hun voordeel kunnen doen. Een van de tips wijst op het belang van een gesprekje tussen ouder en kind: 'Luister, stel vragen en kom erachter wat die ander bezighoudt'. Persoonlijke aandacht heeft grote waarde, vooral in een tijd waarin het gezin soms lijkt op een plaats waar mensen 'zo dicht mogelijk langs elkaar heen leven'. Andere tips wijzen op het omgaan met internet, de ochtendspits in het gezin, uitbarstingen van emotie van kinderen, het opruimen van de kamer, de zorg die ouders voor zichzelf moeten hebben en voor elkaar, en de gezinsmomenten waarop gezinsleden kunnen bijpraten, een soort gezinsvergadering dus, waarbij ieder zijn eigen inbreng heeft. De aandacht die voor opvoeding wordt gevraagd, is een goede zaak. Kinderen zijn een kostbaar goed. Aan de tips uit 'Tijd voor je gezin!' zou ik twee willen toevoegen. Het allerbelangrijkste in de opvoeding is liefde en eerbied voor God. Die liefde en eerbied kunnen ontkiemen wanneer we onze kinderen bij Jezus brengen. Deze wijsheid moet ons voortdurend voor ogen staan. Alleen in de kennis van de Here komt een mens tot zijn bestemming.
Een tweede tip betreft het ritme in de tijd. Onlangs heeft de filosoof en arts Marli Huijer daarover een boek geschreven: Ritme, op zoek naar een terugkerende tijd. Ze vertelt dat mensen ritme nodig hebben. Dan pas kunnen ze goed functioneren. Omgaan met de maat van de tijd en deze maat invullen met een eigen ritme, is een kunst. Wie die kunst beheerst, staat goed in het leven. Huijer wijst erop dat onze manier van omgang met de tijd is veranderd. We leven snel. Gemakkelijk worden de sociale ritmes van de tijd verwaarloosd. Ze noemt het ritme van de avondmaaltijd, het werken op vaste tijden van negen tot vijf, de lunchpauze en het slapen tussen elf en zeven. Velen brengen een regelmatige levenswijze in verband met de jaren vijftig. Toen was de kerk nog prominent aanwezig in ons land. Maar met het geloof en de kerk hebben velen de vaste levensritmes overboord gezet. De vierentwintiguurseconomie dringt zich steeds verder op. Je kunt gemakkelijk de kluts kwijtraken wanneer alle dagen op elkaar gaan lijken en vaste rustmomenten ontbreken. Een mens heeft dagen nodig die anders zijn en die regelmatig terugkomen. Het zijn momenten waarop je kunt herstellen van de dagelijkse sleur. Het leven wordt door die dagen overzichtelijker. Maar met rust en reinheid hebben mensen ook afscheid genomen van regelmaat. Niet alleen is het aantal uren slaap teruggebracht van gemiddeld acht naar zeven, maar ook het slaapritme is veranderd. Chronobiologen stellen echter dat onregelmatig slapen en slaaptekort de kans op depressiviteit verhogen. Een regelmatig slaappatroon doet een mens langer leven.
De week van de opvoeding is een prima initiatief. Maar in de kerk begint die week met de zondag. Aan het begin van iedere nieuwe week mogen ouders samen met hun kinderen God ontmoeten. Alleen vanuit zijn Woord kunnen we de maat van de tijd invullen tot welzijn voor anderen en onszelf en bovenal tot eer van onze Schepper.
Feanwâlden
D. J. Steensma