Enkele weken geleden moest ik in Dronten een Lagerhuisdebat leiden. Studenten van de christelijke studentenverenigingen hadden het debat georganiseerd. Het thema van de avond was: waarde van christenen of christelijke waarden?
De stellingen deze avond waren zodanig geformuleerd dat niet-christelijke studenten werden uitgenodigd om mee te praten en dat christelijke studenten de gelegenheid hadden om een christelijk geluid te laten horen.
Eén van de stellingen ging over de zondagsrust. De stelling luidde: het is gezond om één dag in de week rust te houden. Een overgrote meerderheid van de studenten was het hier mee eens. Altijd maar werken, zeven dagen per week, is niet goed voor een mens. Regelmatig en op tijd uitrusten, is gezond. Of die rustdag ook de zondag moet zijn, daarover waren de meningen wel verdeeld. Veel studenten vonden dat de keuze voor een rustdag een persoonlijke keuze is. Tegelijkertijd vonden ze het wel praktisch om er als samenleving iets over af te spreken.
Wat me opviel tijdens het debat waren de indringende verhalen over jonge mensen die al een burn-out hebben. Jonge mensen rond de dertig jaar die al opgebrand zijn. Het komt steeds meer voor.
Eén jongen gaf een mooi getuigenis. Hij vertelde dat hij christen is en de zondag echt als een rustdag beleefd. Hij doet dat niet op basis van regeltjes, dit mag niet en dat mag niet op zondag. Hij doet dat omdat hij op de rustdag niets hoeft te doen. Ik vond het een prachtig voorbeeld van werkelijke rust, je hoeft ook niets te doen…
God gaf aan het volk Israël regels op het gebied van rusten. Het vierde gebod is daar het bekendste voorbeeld van. Zes dagen mochten de Israëlieten werken, de zevende dag was een rustdag. In Deuteronomium 5 staat: bedenk dat u zelf slaaf was. Inderdaad, je kunt slaaf van je werk zijn. Daarom is het gezond om regelmatig afstand van je werk te nemen en te rusten.
In het oude Israël bestond ook het sabbatsjaar. Eén keer in de zeven jaar had het land ook rust. De grond werd niet bewerkt en er werd niet gezaaid. Het gebod om te rusten, ging verder dan de mensen alleen. Ook de dieren en het land hebben rust nodig.
God weet dat als geen ander. Na zes scheppingsdagen rustte Hij zelf op de zevende dag. Het is opvallend dat in Genesis 1 en 2 alle scheppingsdagen worden afgesloten met de woorden: het werd avond en het werd morgen, de volgende dag. Alleen bij de zevende dag, de rustdag staat dat er niet bij. Je zou kunnen zeggen dat de zegen van de rustdag daarom nog steeds voortduurt…
De zomervakantie is in delen van Nederland weer begonnen. In andere delen staat de vakantie voor de deur.
Vakantie, een tijd om uit te rusten. Een tijd om afstand van het werk te nemen. Sommigen zeggen dan: om weer nieuwe krachten op te doen voor het werk dat wacht. Ik weet het niet, want dan staat rusten in het teken van werken…
Een christelijk tijdschrift gaf dit jaar een bijlage uit met als titel: Vakantie, tijd voor stille tijd met God. De titel spreekt mij persoonlijk erg aan. Rust en stilte passen voor mij bij elkaar. Soms heb ik zo’n moment, dat ik alleen ben in Gods natuur, de stilte is hoorbaar, de schoonheid is prachtig en ik voel me heel dicht bij God. God, zijn mooie natuur en ik zelf, even heel intiem samen. Het zijn gouden momenten van rust en stilte.
Ik wens u een mooie vakantieperiode toe.
Een periode van rust, van stilte wellicht.
Een periode onder de zegen van God, die nog steeds voortduurt.
Gelukkig wel!
Dronten
Wiggele Oosterhoff