Tablets, ipads en smartphones zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Ze beheersen het leven van ons en dat van onze kinderen. In die zin vormen ze een bedreiging zoals dat ooit zo was met de komst van bijvoorbeeld de televisie en later de personal computer. Verslaving ligt op de loer, voordat je het in de gaten hebt, heb je te maken met een vorm van ‘afgoderij’. Te snel en te gemakkelijk vragen bijvoorbeeld games enorm veel kostbare tijd van veel te veel jongeren.
In het reguliere dagelijkse leven zie je deze moderne communicatiespeeltjes overal voorbijkomen: thuis op de bank, in leef- en werksituaties, op verjaardagen, tijdens vergaderingen, noem maar op. Het bij je hebben van een smartphone is volledig geaccepteerd en wordt heel normaal gevonden: in de rij bij de bakker, in de wachtkamer bij de tandarts, aan de zijlijn op het voetbalveld of waar dan ook. Een gesprek voeren verwordt zo langzamerhand tot een zeldzaamheid: we zijn massaal aan het whatsappen, Facebooken en Candy crushen. Individualisatie viert hoogtij dankzij de veelheid aan mobiele telefoons, mensen zijn voornamelijk met zichzelf en hun eigen behoeftes bezig. Natuurlijk wordt deels ook de sociale interactie gestimuleerd: het is gemakkelijk om snel contact te leggen met iemand, of zelfs met meerdere mensen tegelijkertijd. Dat neemt echter niet weg dat het hierbij altijd gaat om digitale, en vaak ook oppervlakkige, contacten.
Helaas zien we de smartphones, ipads en tablets ook steeds vaker binnen de kerkmuren. De tijd dat de ‘telefoon’ niet mee mag naar de kerk, lijkt achter ons te liggen. Catechisatie, club, kerkdienst of kerkenraadsvergadering: steevast zie je ze opduiken. Het lijkt alsof we er niet tegen opgewassen zijn. De oproep ‘mobiele telefoons uit s.v.p.’ is steeds vaker aan dovemansoren gericht. Jong en oud halen nonchalant hun schouders op.
Het wordt hoog tijd dat de kerk een duidelijk standpunt bepaalt. Een richtlijn, een norm. Het wordt tijd dat we de gevaren gaan inzien, in plaats van ons te verschuilen achter ‘het gemak’ van onze digitale apparatuur. In preken zou er best wat vaker aandacht mogen zijn voor social media en mediagebruik. Maar ook ouders moeten zich meer bewust worden van hun verantwoordelijkheid ten opzichte van hun kinderen. Hoe onschuldig en klein het wellicht ook begint, voordat je het weet ben je de controle volledig kwijt. Het is onze plicht ons daarvan bewust te zijn. Grenzen stellen dus!
Henri Scholing, Noordscheschut