Wanneer je luistert naar een verhaal, moet je altijd afwachten of het echt gebeurd is. Soms is dat zo, maar het komt ook voor dat het allemaal of voor een deel fantasie is. Bijvoorbeeld bij sprookjes. Kleine kinderen kunnen nog wel geloven dat een sprookjesverhaal echt gebeurd is, maar bij het ouder worden weet je wel beter. Hoewel … er zit vaak wel een moraal in.
Bij het beoordelen van het Paasnummer van ons «cursief» Kerkblad voor het Noorden «einde cursief», dat in het teken stond van de Emmaüsgangers, viel mij op dat in een aantal gevallen gesproken werd over: het verhaal van Kleopas. Toen moest ik denken aan wat ik hiervoor schreef: is het nou wél of niet echt gebeurd? Wat kom je de term ‘verhaal’ toch vaak tegen: het verhaal van de uittocht uit Egypte, het verhaal van Ruth, het verhaal van de wonderbaarlijke spijziging en zo kun je nog wel even doorgaan.
Nu weet ik wel dat we ons vaak op deze manier uitdrukken. Aan de kinderen wordt bijvoorbeeld gevraagd: zullen we het verhaal van Bartimeüs lezen? Maar is het niet meer dan een verhaal? Ik moet bijvoorbeeld ook denken aan het boek van ds. Nico ter Linden met als titel: «cursief» Het verhaal gaat «einde cursief». Daarin laat de schrijver op bijna elke bladzijde doorschemeren dat het een mooi verhaal is maar niet echt gebeurd. Daar kun je ontzettend van in de war raken en gaan denken: misschien is het inderdaad wel niet echt gebeurd.
Over een paar dagen vieren we het Pinksterfeest. We vieren dan dat de door Jezus beloofde Heilige Geest is uitgestort. We kunnen het lezen in Handelingen 2. Een wonderlijke gebeurtenis. Ieder wordt in zijn eigen taal aangesproken. Kan dat wel? Is het tóch niet een mooi verhaal?
De Bijbel is er duidelijk over. Het is echt gebeurd, historie. Daarom zou ik het ook niet een mooi verhaal willen noemen, maar geschiedenis. Bijbelse geschiedenis omdat het echt gebeurd is. Dat voorkomt dat je gaat twijfelen. Die uitstorting op de Eerste Pinksterdag was een eenmalig gebeuren. Nooit heeft er meer zoiets plaatsgevonden. Die Heilige Geest werkt in mensenharten. Toen, nu en zal dat in de toekomst ook blijven doen. Daar mag je je steeds weer aan vastklampen. Waarom? Omdat het toen een historisch gebeuren was en daarom is het geschiedenis: Bijbelse geschiedenis.
Pieter Sijtsma, Dokkum