Het jaar 2016 is bijna voorbij. Veel kranten en kerkelijke bladen blikken terug op wat er is gebeurd in het afgelopen jaar: mooie, minder mooie en verdrietige zaken. Ook in je persoonlijk leven is het einde van het jaar zo’n moment om even terug te kijken en in herinnering te brengen wat er zoal is gebeurd. Kijk ik naar mijzelf, dan is er weer genoeg om op te noemen: twee kleinkinderen geboren, veertig jaar getrouwd, afscheid genomen van mijn werk, niet ernstig ziek geweest, een reis naar Israël gemaakt. Maar ook waren er verdrietige zaken: een aantal malen bij het graf gestaan, mijn laatste nog levende oom overleden. Als ik de plussen en minnen optel dan overheerst dankbaarheid. Maar heimwee over het bijna afgelopen jaar? Niet echt.
Nog ruim een week advent. Uitzien naar het feest waarbij we denken aan de komst van Jezus in deze wereld, ruim tweeduizend jaar geleden. Maar zien we er ook echt vol verlangen naar uit? Ik moet even denken aan de ochtenddienst op de tweede adventszondag, 4 december. De predikant vroeg aan de kinderen wat advent betekende. Ze wisten het. Eén van de kinderen riep: komst. Toen vroeg de predikant: ‘En wie verwachten we dan?’ ‘Sinterklaas’, was het antwoord. Uiteraard moet je glimlachen om dit antwoord. En toch, vol verwachting en spanning zag dit kind ernaar uit. Gelukkig kwam alles tijdens dit gesprek weer goed, en kon worden gewezen op de Here Jezus. De kinderen begrepen het toen wel.
Maar is het bij ons als volwassenen niet net zo? Hoeveel zaken houden ons niet bezig. Natuurlijk, in de kerk hebben we onze adventszondagen en staan we even stil bij de komst van de Here Jezus in Bethlehem. Maar ben ik ook niet net zo als dat jongetje dat als eerste riep: Sinterklaas. Ben ik niet voller van de dingen van elke dag dan dat ik vol verlangen uitzie naar de komst van de Heiland der wereld? Toch kan ik niet zonder de adventsdagen. Want bij het dagelijks lezen uit de Bijbel en het dagboekje wordt dat verlangen bij mij warm gehouden. Wat ben ik met die middelen toch rijk gezegend.
Pieter Sijtsma, Dokkum