Tjonge, dat waren echt twee elkaar tegensprekende stukken in het Nederlands Dagblad van zaterdag 13 mei. Op pagina 5 lezen we een verslag van een toespraak van Gert-Jan Roest. Roest was tot voor kort voorganger bij Via Nova, een nieuwe kerkplanting in Amsterdam. Hij sprak op de Theologische Universiteit van Apeldoorn. ‘Hoe verkondigen we het Evangelie in een cultuur die totaal veranderd is?’, dat is zijn zorg. Oplossing? De vertrouwde geloofsinhouden moeten overboord. Over het bloed van Jezus spreken lukt hem niet meer. Bloed als reinigingsmetafoor wordt gezien als weerzinwekkend. Schuld en vergeving zijn niet de kern van het geloof. En hemel en hel ook niet. Als leek voel ik toch dat hier de zaken niet alleen wat anders, frisser, benoemd worden, maar dat er iets anders wordt gezegd.
In zijn maandelijkse column trekt professor Ad de Bruijne, hoogleraar ethiek en spiritualiteit aan de Theologische Universiteit in Kampen, aan de alarmbel. Onder de titel ‘Aangepaste Bijbel’ vertelt hij dat hij tot drie maal toe na een preek van een ouderling te horen kreeg: ‘vanmorgen hoorden we iets heel anders’. Wat was de boodschap van de ochtendpreken? ‘Dat christenen vrij zijn van alle verplichtingen en dat ze niets meer hoeven’, ‘christenen doen het goede geheel spontaan. Het groeit vanzelf uit liefde’ en ‘dat wij het beeld van een toornende God eindelijk eens een keer achter ons moesten laten. Een christen heeft met Gods oordeel niets meer te maken’. De Bruijne noemt het een aangepast evangelie. ‘Met een soft Godsbeeld modeleren wij Gods liefde naar wat wij als moderne mensen liefdevol vinden.’
Welke cultuur dan ook, het lijden van Jezus blijft het centrale thema van het Evangelie. In Hebreeën 1, 3 lezen we: ‘Die alle dingen draagt door Zijn krachtig woord, heeft, nadat Hij de reiniging van onze zonden door Zichzelf tot stand had gebracht, Zich gezet aan de rechterhand van de Majesteit in de hoogste hemelen.’ En Paulus roept in Romeinen 8, 34: ‘Christus is het Die gestorven is, ja wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook aan de rechterhand van God is, Die ook voor ons pleit.’
Krijn de Jong, Urk