Emma vindt het saai in de kerk, dominee. Wat gaat u daaraan doen?
In de kerk moet vandaag alles begrijpelijk en kinderlijk eenvoudig zijn. We hebben kinder- en jeugddiensten, kindernevendiensten, laagdrempelige diensten in Jip- en Janneketaal. Een kind moet het kunnen begrijpen. Anders haakt het af. En zijn ouders ook vaak. De kerk wordt geïnfantiliseerd. Het kind regeert.
Deze ontwikkeling mag volgens Ewald Mackay, pabodocent aan de Driestar hogeschool, liefst vandaag nog stoppen. Dat zegt hij in een artikel over opvoeding van Jasper van den Bovenkamp in <<cursief>>De nieuwe Koers, nummer 1 van 2018<<einde cursief>>. Er verandert veel in opvoedland. Bijvoorbeeld: ouders zetten hun kind in het middelpunt en voegen zich naar zijn wensen. Infantocratie, het kind regeert. Ouders pamperen hun kind. Ze brengen het als een prinsje of prinsesje elke dag in de auto naar school. Ouders zijn curlingouders geworden. Ze vegen als de bezemmeesters bij curling, elk pijntje en elke teleurstelling in het levenspad van hun kind, weg. Dit moet stoppen.
Waarom? Om een aantal redenen: pamperen maakt geen sterke volwassenen. Ouders moeten negatieve ervaringen niet wegvegen, maar hun kind de ruimte geven om een beetje verdriet te hebben, een beetje pijn te lijden en een beetje eenzaam te zijn. Ook van negatieve ervaringen kun je leren: zelfkennis, zelfregulatie en empathie met anderen. Twee: infantocratie maakt kinderen onhandelbaar en leidt tot beschavingsloosheid. Om niet te spreken van stress en soms zelfs burn-out bij ouders. Drie: wat als in het ‘echte’ leven studies tegenvallen, relaties op de klippen lopen, en onzekerheid opspeelt? Wat nou bijzonder en uniek?! Integendeel. Grote moeite om zich staande te houden. En veel frustratie.
Hoe dan wel? Wees streng en liefdevol. Veeg niet weg, maar wijd je kind in de ‘echte’ wereld in op een eerlijke en stevige, maar tegelijk tedere manier. En in de kerk: neem kinderen serieus en wees verstaanbaar. Maar ze hoeven niet alles meteen te begrijpen. En ze begrijpen en voelen vaak meer dan we denken. Het gaat in de kerk niet eerst om hun verhaal. Het gaat erom dat onze kinderen Gods verhaal omarmen. En dat hoeft echt niet door op je knieën naar ze toe te kruipen.
Gurbe Huisman, Winschoten.