Elk voorjaar, meestal in maart, is er op een donderdagavond een vergadering van de classis Hoogeveen. Zo ook twee weken geleden. Ik mocht als scriba aan de leidende kant van de vergadertafel zitten. Er stonden heel wat zaken op de agenda, maar gelukkig hadden we als moderamen de vergadering goed voorbereid. Zo konden we in lastige zaken die nogal wat rustig denkwerk vragen de classis vast dienen met een voorstel voor behandeling. En zo verliep de vergadering voorspoedig. Alle zaken werden behandeld, de agenda werd netjes afgewerkt en om 21.30 uur waren we klaar.
Na de vergadering stond ik nog wat na te praten met iemand die voor het eerst naar de classis was afgevaardigd. Ik vroeg hoe hij de vergadering vond. Hij had niet direct een antwoord klaar. Hij vond het niet erg dat de vergadering mooi op tijd klaar was, maar had tegelijk wel het gevoel dat sommige punten erg snel waren gegaan. Hij wist er niet veel van en had zijn mond maar gehouden. Kort door de bocht vroeg hij zich af waarom hij daar moest zijn als alles toch al vooraf was doorgedacht en besloten. Allemaal goed en wel, maar hij had toch ook via de mail zijn instemming kunnen geven?
Ik heb er nog een tijdje over nagedacht. Als we de aanwezigheid van ouderlingen en diakenen op prijs stellen op de classis (en dat is volgens mij zeker het geval) dan zijn we misschien ook verplicht om in elk geval in hoofdlijnen de voorgeschiedenis van bepaalde punten toe te lichten. En waarom de besluitvorming gaat zoals die gaat.
Een mooi leerpunt voor de kerkelijke vergaderingen: zorg ervoor dat duidelijk is waarom je wat besluit. Zodat iedereen verantwoordelijkheid kan nemen voor de genomen besluiten, mocht dat nodig zijn. Een kwestie van goede communicatie…
Dedemsvaart, Wouter Moolhuizen