Rond de jaarwisseling ging het opvallend vaak over onze democratie. Waarschijnlijk omdat het daarmee niet goed gaat. Ons land polariseert. De standpunten worden extremer en harder. Wij krijgen steeds meer moeite met andersdenkenden. Dat is zorgelijk.
Ik noem de gedachtewisseling tussen Trouw-columnist Stevo Akkerman met Thierry Baudet, de voorman van Forum voor Democratie in het oudejaarsnummer van Trouw. Baudet heeft ook onder behoudende christenen aanhangers. Hij omarmt namelijk de joods-christelijke traditie als het fundament van onze westerse beschaving. Eindelijk iemand die daar openlijk voor uitkomt. Zo denken velen.
In de kamerdiscussie met Öztürk van Denk verwijt Baudet de voorman van Denk, dat die opkomt voor ‘de subrechten van zijn subcultuur’. Die discussie ging over de azan, de islamitische gebedsroep in Amsterdam. Baudet is daar op tegen. Wij hebben hier het geluid van kerkklokken. Die moskeeën en al dat gedoe, dat wil ik niet. Dat past hier niet en is strijdig met de openbare orde. In dat verband spreekt hij van subrechten en subcultuur. Een bedenkelijk onderscheid.
Ook ik word niet blij van de azan. Maar ik heb meer moeite met het onderscheid dat Baudet maakt tussen burgers op grond van etniciteit en religie. Dat raakt het wezen van onze democratie. Want in een democratie is iedereen voor de wet gelijk en heeft iedereen dezelfde rechten. Stel, dat er na Baudet iemand zou opstaan, die zou vinden, dat het maar eens afgelopen moet zijn met het luiden van de kerkklokken op zondagmorgen, dat dit niet meer past in ons seculiere land en dat de christenen maar een subcultuur zijn met subrechten. Hoe zouden wij dat vinden?
Ik was daarom erg blij met de definitie van democratie die Claudia de Breij tijdens haar oudejaarsconference tot twee keer toe benadrukte: democratie is dat de regering van de meerderheid rekening houdt met de noden en de wensen van de minderheid met een onafhankelijke rechtspraak en een vrije pers. Laten we elkaar toch ruimte geven!
Gurbe Huisman, Winschoten