Het bericht dat de classis Zwolle haar activiteiten tot een minimum beperkt, kan u eigenlijk niet ontgaan zijn. Het bericht haalde de landelijke kranten. Sowieso zijn we als kerken tegenwoordig nogal eens in het nieuws en helaas gaat dat dan niet over onze corebusiness: verkondigen dat Jezus onze Redder is. Je zou zeggen dat dié boodschap mensen samenbrengt en samenbindt. Het feit dat Christus mij op het oog heeft, maakt me toch ontvankelijk voor het werk dat Christus ook in anderen doet. 'Zie hoe lief ze elkaar hebben' dat is toch een logisch gevolg van Zijn liefde?
Blijkbaar lukt het ons als kerken niet meer om elkaar op dat fundament te vinden. Diepe verdeeldheid, grote verlegenheid en crisis zijn woorden die nogal eens gebruikt worden voor de situatie waar we als kerken in verkeren. Verschil in het verstaan van de Schrift en verschil in de vraag waarover we niet allemaal verschillen. Polarisatie ten top en een communicatie die daar bij past. Sinds wanneer slingeren we berichten over elkaar via de media de wereld in?
Uitgerekt?
De rek is eruit, zo hoor je hier en daar om je heen. Diepgaande culturele verschillen die ervoor zorgen dat we uit elkaar gegroeid zijn. Het instrument van het kerkrecht (het enige instrument dat we als kerken hebben) wordt gebruikt om die kloof te overbruggen, maar schiet tekort. Onmiddellijk na een genomen besluit vraagt een kerk revisie aan en zo wordt een classisvergadering procedureel en inhoudelijk een grote opgave voor alle deelnemers.
De classis Zwolle schaalt haar activiteiten af en stuurt een instructie naar de Generale Synode met de vraag om in de ondervonden verlegenheid een weg te wijzen. Tot die tijd doen we alleen de dingen die echt moeten. Aan predikanten die de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt moet emeritaat verleend kunnen worden, kandidaten die een beroep aannemen moeten examen kunnen doen etc.
Uitgeleefd?
Uiteraard is het besluit van de classis Zwolle een verdrietig besluit. Je zegt eigenlijk tegen elkaar dat we er met elkaar niet meer uitkomen. Tegelijk kan het afschalen van de activiteiten ons ook weer tot de kern brengen: Jezus Christus. In plaats van vergadertijd iets van een tijd van verootmoediging, vereniging en vrede.
Dronten, Jurrian Oosterbroek