Als ik vanuit mijn studeerkamer naar buiten kijk, zie ik een witte wereld. Begin februari viel er in het noorden van Nederland sneeuw. Het is een poosje koud, zo rond het vriespunt, waardoor de sneeuw blijft liggen. Strooiwagens rijden regelmatig door de straat, de kinderen hebben plezier en laten we eerlijk zijn: een witte wereld is een mooi gezicht.
Juist in deze periode preekte ik vanuit het slot van Johannes 10. Het was het feest van de inwijding van de tempel in Jeruzalem en het was winter. Met het feest van de inwijding van de tempel wordt gedoeld op het chanoekafeest. De Joden vieren jaarlijks in de maand december dat in de tweede eeuw voor Christus de overheersers werden verslagen en de tempel weer werd gereinigd en ingewijd. Een feest van bevrijding in de decembermaand. De Here Jezus is ook in Jeruzalem in de tempel aanwezig, specifieker: Hij loopt in de zuilengang van Salomo. Dit is een ruimte aan de oostkant van de tempel, een plek waar je beschut kunt zitten en staan. Zal Jezus bewust in die ruimte zijn geweest, om daar beschutting te vinden tegen het gure weer buiten? Wie zal het zeggen. Het kan ‘s winters in Israël in ieder geval best fris zijn.
Hoewel Israël een ander klimaat heeft dan wij hier in Nederland, kan het in Israël ook sneeuwen. Het gebeurt niet heel vaak, maar je kunt soms orthodoxe Joden in Jeruzalem een sneeuwballengevecht zien houden. In het noorden van Israël (op de Golanhoogten, op de helling van Hermon) kan in ieder geval in de winter vaak worden geskied.
Winter. Sneeuw in Nederland. Sneeuw in Israël. Het doet me denken aan Psalm 51. Die bekende Psalm die David schrijft, nadat hij overspel heeft gepleegd met Bathseba. ‘Wees mij genadig, o God. Was mij schoon van mijn ongerechtigheid, reinig mij van mijn zonde.’ Door de erge zonde die hij heeft begaan is er een grote zwarte bladzijde in zijn leven gekomen. Daarom pleit hij op Gods genade. ‘Maak mij rein! Maak mij schoon. Was mij, dan zal ik witter zijn dan sneeuw.’
Wij mogen meebidden met David, om vergeving van onze zonde en schuld: ‘Schep in mij een rein hart, o God!’ Nieuwtestamentisch mogen wij pleiten op het verzoenende werk van de Here Jezus. Wie achter Christus schuilt, die is schoongewassen, wit gemaakt, door het bloed van het Lam (Openb. 7:14).
Sneeuw geeft ons hoop. Guillaume van der Graft (oftewel: Willem Barnard) schreef in 1984 het gedicht ‘Te wit om door te gaan’. Over de witte wereld die hij zag, schrijft hij: ‘Er ligt vergeving op de daken.’
Dat zinnetje komt vaak in mijn gedachten naar boven, als ik vanuit mijn studeerkamer naar buiten kijk naar de sneeuw op het dak van de buren, als de sneeuw uit de hemel valt, of ik een wandeling maak in een witte wereld. Er ligt vergeving op de daken. Zo is Gods evangelie schitterend te zien in een mooi natuurverschijnsel!
Sjors Bulten, Nieuwe Pekela