Verdeeldheid
In zijn column melde Segers dat hij het niet kan begrijpen dat mensen hun ziel en zaligheid geven aan discussies over kerkrecht en het 'zuiver' houden van de kerk. Dat ze daar zelfs een nieuwe scheuring voor over hebben, terwijl Nederland steeds onkerkelijker wordt en de islam steeds prominenter aanwezig is.
Hij schrijft dan: ?Over een jaar of honderd zal er - tenzij Jezus al is teruggekeerd - iemand promoveren op de religieuze ontwikkelingen van onze tijd. De promovendus zal ontdekken dat juist in een tijd waarin jaarlijks tienduizenden de kerk de rug toekeerden en waarin de islam steeds meer voet aan de grond kreeg, de laatsten der gelovigen zich steeds verder opsplitsten in steeds 'zuiverder' kerken. Hij of zij zal zich het hoofd breken over de bijziendheid van de gelovigen, over het feit dat zoveel energie is verbruikt voor binnenkerkelijke aangelegenheden, terwijl die kerk zelf steeds kleiner werd. Onze kerkelijke perikelen zijn als een ruzie om een tafeltje in het restaurant van de Titanic. En de promovendus zal moeten concluderen dat de kerk in Nederland naar de marge is geraakt, niet zozeer door de kracht van het ongeloof, noch door geweld van de islam, maar door onze eigen verdeeldheid. We sterven in ons eigen, kleine gelijk.
Met het zicht op de wereld en op de kern van het evangelie zullen we moeten leren onderscheiden waar het werkelijk op aankomt. En vertel me niet dat het een utopie is om ??n te zijn in hoofdzaken en verdraagzaam in de bijzaken. Wij zijn hier - naast de Arabische kerk - ook lid van een internationale kerk, een samenraapsel van twintig verschillende nationaliteiten en evenveel denominaties. Toch proeven wij een eenheid in Christus en een ontspannen omgang met verschillen in de praktijk rond doop, avondmaal en liturgie. We zien met onze eigen ogen dat zolang je zicht hebt op Gods liefde in Jezus Christus, je ook met heel veel verschil kunt leven als het om minder belangrijke zaken gaat. Natuurlijk kun je praten over kinder- en volwassendoop, maar niet alsof ons leven er vanaf hangt. Dat hangt van Christus af. [?.]
Ik vraag me weleens af wat het zwanenlied zal zijn van de mensen die hun leven gegeven hebben aan weer een nieuwe kerk, aan discussies op leven en dood over kerkrecht, zondagsheiliging, liturgie. Zouden ze na een leven vol brandbrieven, verontruste bijeenkomsten en kerkelijke protesten 'getroost heenreizen onder het heiligend kruis'? Wat zouden hun laatste woorden zijn? 'En ik had toch gelijk'??
Zelden zo sterk geraakt door een column. Is het de herkenbaarheid die me raakt?
Afgelopen zaterdag las ik in diezelfde krant dat wij als kerk nauwelijks missionair zijn. Dat er jaarlijks slechts een handjevol buitenkerkelijken tot ons verband toetreden. En wij ons maar drukmaken om de toe?igening des heils, om de visie op de gaven van de Geest, enz.
Zouden we echt niets beters te doen hebben? Kyrie eleison.
Hoogeveen
Jan van Amerongen