‘Ik regel het zelf wel!’ He, dat zeggen we allemaal wel eens. Je moeder bemoeit zich weer eens ergens mee en denk het natuurlijk weer beter dan jou te weten. ‘Moet ik echt niet je broodtrommeltje brengen naar school?’ Of de baas vertelt hoe jij dit en dat moet doen. ‘Nee, je hoeft me niet alles voor te doen.’ Vaak weet je het zelf wel beter. Je kan toch heus wel voor jezelf zorgen?
De gamma-houding. Ik-doe-het-zelluf-wel! Geen hulp van iemand anders nodig. Toch? ‘Moet ik je echt niet helpen met je wiskunde?’ vroegen ze me altijd. ‘Nee,’ zei ik, ‘dat is ‘écht niet nodig.’ Ondertussen deed ik er niks aan. Het is uiteindelijk ook wel goed gekomen en ben ik geslaagd met een vier. Maar als ik wat meer hulp hier en daar had gebruikt en niet zo eigenwijs was geweest… Maar we doen het vaak ook bij veel grotere dingen. En vaak komt dat doordat we niet iemand daarin vertrouwen! Laat jij je lieve kleine zusje uitleggen hoe jouw nieuwe mobiel werkt? Of zoek je dat liever zelf uit, omdat ze die dingen toch altijd uit haar handen laat vallen? Mag je moeder jouw tas inpakken als je op vakantie gaat, of doe je dat liever zelf, zodat je weet dat de goede kleren erin zitten? Bedenk het zelf maar. Vaak doen we dingen toch maar liever in ons uppie. Houden we ze lekker onder controle. Toch?
Zo dacht Jakob ook. Hij was de jongste van een tweeling. Zijn broer Esau was een sterke en stoere kerel. Maar ooit had God tegen zijn moeder gezegd: ‘Twee volken zijn er in je buik, volken die uiteengaan nog voor je hebt gebaard. Het ene volk zal machtiger zijn dan het andere, de oudste zal de jongste dienen.’ God had aan Jakob beloofd hem te zullen zegenen. Een groot en machtig volk zou Jakob worden. Alleen merkte hij daar maar niks van. Esau, die zou alles krijgen. Die had het eerstgeboorterecht, die zou de erfenis krijgen later. Zelfs de zegen was voor Esau bestemd. ‘Maar ik dan?’ dacht Jakob. ‘God had me toch ooit wat beloofd?’ Dus nam hij maar het heft in eigen hand. Op een dag, toen Esau terugkwam van een dag hard werken, zei Jakob: ‘Geef mij de erfenis, dan mag jij wat eten!’ Jakob zorgde wel voor zichzelf. En later weer. Toen hun vader Izaäk bijna zou sterven en hij de zegen wilde meegeven, verkleedde Jakob zich als Esau. Dat kon makkelijk, want hun vader zag nog maar slecht. Dus deed hij de kleren aan van Esau, zette een zware stem op, deed het geurtje van hem op en liep naar zijn vader. ‘Ik ben Esau’, zei hij met zware stem. En zijn vader gaf hem de zegen, in plaats van Esau. Zo zorgde Jakob ervoor dat die belofte van God wel uit zou komen. Jakob zou het zelf wel even regelen.
En later deed hij dat ook. Hij vocht zelfs met God, zo eigenwijs was Jakob. Niemand had hij nodig om zijn zaakjes te regelen: zelfs de Heer niet. Ik denk dat wij vaak net zo tegen God doen. Hij komt met een enorme belofte: Ik ga er voor je zijn, Ik wil je zegenen en je een mooi en goed leven geven. Dat belooft Hij ook aan jou en mij. Maar dan moet je Mij wel vertrouwen. Dan moet je Mij wel je laten helpen. En daar loopt het vaak stuk. Ik zorg zelf wel ervoor dat ik blij en gelukkig ben, daar kan ik prima voor zorgen. Gewoon hard studeren en veel werken en geld verdienen en veel afspreken met vrienden. Geen God nodig hoor! Die beloften van een gelukkig leven, nou, daar zorg ik zelf wel voor! En dat is precies waar het fout gaat… Want ik vertel je nu al: dat lukt je niet. Echt gelukkig wordt je pas als je weet: ik heb een God in de hemel die voor mij zorgt. Al die mensen die maar hard werken en veel geld hebben, zijn die gelukkig? Of iedereen die maar flink op stap gaat, overal vrienden heeft en doet waar hij zin in heeft: is dat nou echt geluk? Nee, gelukkig wordt je als je vertrouwt op God. Have a little faith in Me! Vertrouw God nou, dat Hij jou echt gelukkig zal maken. Als je dat gaat doen, merk je dat heel je leven anders wordt. Dat Hij bij je is als je Hem nodig hebt, omdat je ergens van baalt. En als je blij bent, dat je Hem mag danken. God wil heel je leven bij je zijn en jou leiden op de goede weg.
Misschien ben jij wel net zo’n Jakob. Vind jij het ook moeilijk om echt op God te vertrouwen. Gelukkig zien we dat ondanks alles God toch met Jakob verder ging. Hij wordt ook later een groot volk, en uit hem komt zelfs de Redder van de Wereld. 2000 jaar geleden is Jezus voor ons aan het kruis gegaan. Daarmee is er vergeving gekomen. Alles wat tussen ons en God zit, is weg. Zelfs als we eigenwijs zijn, laat God ons niet vallen. Enige vraag is: vertrouw je op God? Ook nu vraagt Hij het aan jou: have a little faith in Me!
Bram Hofland