De fiets van het geloof
Het gaat slecht met ons. Nee, ik heb het niet over 'de crisis', 'de griep' of toenemend geweld in de maatschappij (om eens een paar dingen te noemen die de afgelopen dagen in mijn krant stonden). Het is het Kerkblad, dus ik heb het over geestelijke zaken. De houding van 'de' jeugd tegenover de Bijbel is aan het veranderen.
?De Bijbel: een gewoon boek?
Tenminste, dat las ik in een Amerikaans onderzoek. Dat concludeerde dat de jongste generatie, om het kort samen te vatten, sceptischer tegenover de Bijbel en de waarheid ervan staat dan voorgaande generaties. Uiteindelijk is de Bijbel kennelijk ook maar een gewoon boek. Het geeft je weliswaar nuttige tips voor het leven, maar daarin verschilt het niet zoveel van andere heilige danwel 'heilige' boeken. Bovendien, dat bijbelse advies zit er ook wel eens naast, zo wist een deel van de ondervraagden te vertellen.
Goed, het is een Amerikaans onderzoek, maar dit heb ik ook in Nederland wel vaker gehoord. Ook in mijn eigen omgeving. Iedere keer weer sta ik er versteld van hoeveel jongeren nog zeggen in God te geloven terwijl ze tegelijkertijd beweren niets te hebben met de Bijbel en/of de kerk. Die Bijbel, ach, dat is ook maar een oud boek. Een mooi stukje wereldliteratuur misschien, maar verder niks.
Met de mond vol tanden?
Tja, daar sta je dan met je christelijke mond vol tanden. Kijk, ik kan nu opvattingen gaan weerleggen. Als ik lees dat er twijfels leven over de oorspronkelijke handschriften, dan kan ik gaan verkondigen dat de Bijbel bij de best overgeleverde boeken uit de Oudheid hoort. Ik kan ook zeggen dat er in allerlei hoeken en gaten van de wereld manuscripten van dit Boek zijn gevonden en dat de verschillen tussen al deze manuscripten zo klein zijn dat ze geen enkele centrale leerstelling van het christendom onderuit kunnen halen. Ik ben alleen zo bang dat dergelijke betogen weinig uithalen.
Het venijn in de staart
Want het venijn zit 'm in de staart, wat mij betreft. E?n van de laatstgenoemde conclusies die ik las in dat onderzoek was namelijk deze: ?Hoe jonger iemand is, hoe minder waarschijnlijk het is dat diegene de Bijbel leest.? Kijk, ik kan nu wel alle wetenschappelijke registers opentrekken om aan te tonen dat de Bijbel een betrouwbaar boek is. Alleen, wat baat het als dit boek niet gelezen wordt? Je gelooft wel ?de profeten? (de Bijbel), maar verder dan ?bijna een christen? (Hand. 25: 27-28; SV) zal zo'n sceptische hoorder niet komen, vrees ik.
Het venster
Want hoe zou iemand zonder Bijbellezen en zonder bidden de God van de Bijbel leren kennen? Het lijkt me net zo lastig als, laten we zeggen, je geliefde leren kennen zonder ooit naar hem/haar te luisteren en met hem/haar te praten. Ik moet in dit verband denken aan wat ik bij de Engelse prediker Spurgeon (nu we het toch over oude/ouderwetse boeken hebben) las: ?De Bijbel is het venster, waardoor wij kunnen kijken om onze Heere te zien.?
Wie dat venster links laat liggen zal ?de weg, de waarheid en het leven? mislopen, simpelweg omdat je Degene die dat is niet wilt en/of kunt zien. En na het afstrepen van deze weg blijven er inderdaad nog vele brede wegen over naar het hemelse Rome. Alleen, zo leert de Heere Jezus ons, deze brede wegen en de wijde poorten die de toegang daartoe vormen leiden naar ?het verderf? (Matth. 7: 13).
Op de spiegel van mijn kapper zit een sticker, met daarop de (volgens mij inmiddels antieke) spreuk ?kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper?. Het liefst zou ik daar een christelijke variant op willen introduceren: ?Kijk eens wat vaker door het venster van de Bijbel naar onze Heere Jezus Christus.? Het lijkt mij een zaak van leven en dood, want alleen wie op Hem ziet en in Hem gelooft heeft eeuwig leven.
De zijwieltjes
Maar, hoe overtuig je nou mensen die sceptisch zijn dat ze toch eens door dat venster moeten kijken? Allereerst is het natuurlijk noodzakelijk dat er mensen zijn die veel voor het ?venster? zitten en bidden wat de blinden die bij Jezus kwamen baden: Heere, dat ik en dat hij en dat zij ziende mogen worden! En misschien is het daarnaast een idee dat er in en om de kerk eens wat meer aandacht zou worden besteedt aan apologetiek (het verdedigen van het geloof met rationele argumenten). Gewoon, als een soort zijwieltjes aan de fiets van het geloof. Dat staat misschien niet zo fraai en het getuigt misschien niet van een sterk geloof. Maar, wie weet kan het helpen om mensen te leren fietsen op die fiets van het geloof en wie weet houdt het ze overeind als ze geconfronteerd worden met meningen zoals die uit het onderzoek waarmee ik begon. Zou dat niet de moeite waard zijn?
Alexander Weggemans