De hemelvaartsdag is zeker niet de populairste van de christelijke
feestdagen. Hij wordt dan ook vaak het stiefkind onder de christelijke
feesten genoemd. De kerken zijn vaak leger, er is immers zoveel te doen
op de hemelvaartsdag. Allerlei buitenevenementen worden georganiseerd:
dauwtrappen, tractor pulling, concoursen en sporten in velerlei soorten.Daarbij spreekt het hemelvaartsfeit de moderne kerkganger niet zo maar aan als dat vroeger het geval was. Er is meer weerstand tegen de hemelvaart van Christus. Zo?n gebeuren past niet meer in ons moderne wereldbeeld, waarin de aarde als een speldenknopje zweeft in een onmetelijk heelal. Waar zou je de hemel moeten zoeken? Ergens boven ons? Maar als Chinezen en wij beiden naar boven wijzen, dan wijzen we precies de andere kant op. En als er al een hemel zou zijn, hoeveel lichtjaren moet die dan niet van ons planeetje verwijderd zijn? En hoe is het mogelijk dat iemand zo?n afstand in zo korte tijd overbrugt? Onze voorvaderen hadden geen moeite met zulke vragen. Ook wat dit betreft was voor hen het geloof een bewijs van de zaken, die men niet ziet. Maar bij ons, kerkgangers van de 21e eeuw, leven ze en zeker bij de jongeren.
Bovendien, het gebeuren op de hemelvaartsdag is uiterst sober. Er vinden geen indruk?wekkende dingen plaats als Jezus ten hemel vaart. Geen engelenkoor, geen aarde die beeft, geen rotsen die scheuren, geen doden die verrijzen. Nee, we zien op de berg, vanwaar Jezus opstijgt, een rustig tafereel. Hij spreekt nog enkele woorden en wordt dan voor de ogen van Zijn discipel opgenomen. Maar dan is het ook snel voorbij. Een wolk onttrok Hem aan hun ogen, schrijft Lukas in Handelingen 1. Alles voltrekt zich schijnbaar in vrede. Schijnbaar, want boven die wolk gebeurde meer. Lukas laat ons meekijken vanaf de aarde. Johannes laat ons echter in Openbaring 12 meekijken in de hemel. En daar zie je dat de hemelvaart gepaard is gegaan met geweld en strijd. Inderdaad, oorlog in de hemel.
Strijd in de hemel
We kunnen het ons nauwelijks voorstellen, maar het is echt gebeurd: strijd, oorlog in de hemel. Oorlog op aarde, dat snappen we. Er is geen tijd geweest dat hier niet ergens een oorlog woede. Het begon al na de val in het paradijs: Ka?n sloeg Abel dood. En sindsdien is het alleen maar erger geworden in de zin van omvangrijker en gewelddadiger. Maar nu oorlog in de hemel. Dat kan niet. En toch is het waar. Johannes ziet een vrouw (de Kerk), die een kind (Jezus) baart. De vrouw wordt echter bedreigd door een grote, rode draak, die het kind wil verslinden zodra het ter wereld is gebracht. Maar de draak krijgt geen kans, want nog maar net is het kind geboren of het wordt om zo te zeggen de hemel in gesleurd. De draak, ook genoemd de oude slang, duivel en satan stormt met zijn aanhang achter Jezus aan de hemel in. Maar dan komt er plotseling een enorme hemelse legermacht van engelen in beweging. En ze vallen onder leiding van de engel Micha?l de draak en zijn handlangers aan. De strijd ontbrandt. Kort, maar fel.
Wat is de inzet? Wil de duivel Christus alsnog in zijn macht te krijgen? Maar op Golgotha is duivel en hel immers al in principe verslagen. Johannes noemt een andere oorzaak. Hun plaats, zegt hij, is niet meer gevonden in de hemel. Niet meer. Dat betekent dat daarvoor de boze blijkbaar wel toegang had tot de hemel. Dat was zijn machtspositie. Wat had hij daar te zoeken? Het wordt ons duidelijk wanneer Johannes de boze aanduidt met de naam de aanklager van onze broeders. Satan kwam dus in de hemel om de gelovigen in staat van beschuldiging te stellen. Denk maar aan Job. En aan de hogepriester Jozua in Zacharia 3. Satan wijst God op hun onreinheid, hun zonden. Alsof hij zeggen wil: hoe kunt U, de Heilige, de Rechtvaardige, Zich met zulke mensen inlaten? Hoe kunt u die mensen liefhebben? En de duivel heeft nog gelijk ook. Hij heeft het recht aan zijn kant als hij de kinderen van God voor zich opeist. Maar op hemelvaartsdag komt aan deze rechtspositie een einde. Micha?l en zijn hemelse legers vallen de draak met zijn gevolg aan en ze moeten het onderspit delven. Ze hebben niet standgehouden en hun plaats is niet meer gevonden in de hemel. Satans rol als aanklager in de hemel is uitgespeeld. Voortaan heeft de naar de hemel gevaren Christus er alles voor het zeggen. De zaligheid, de kracht en het koningschap behoort nu God en Christus toe.
Strijd op de aarde
Is dit het definitieve einde van satans activiteiten? In de hemel wel, maar niet op de aarde. De grote draak wordt namelijk met zijn medewerkers op onze planeet geslingerd. En hier gaat hij tekeer. Hier houdt hij mensen in zijn greep en misleidt hij volken, omdat hij weet nog maar weinig tijd te hebben. Maar niet alleen de wereld, ook de Kerk, ook de gelovigen hebben danig last van hem. Hij mag dan wel sinds de hemelvaart van Christus zijn macht- en rechtspositie als aanklager in de hemel verloren zijn, op aarde probeert hij je als gelovige met aantrekkelijke en verlokkende middelen van God en zijn Gezalfde te verwijderen. Of hij probeert door geweld en vervolging, door dreiging en druk de kinderen van God te verslinden. En vooral zal hij niet nalaten ons telkens weer aan te klagen. Steeds probeert hij degenen, die Christus toebehoren, te beschuldigen. Hij wijst ons op onze grote en kleine zonden, die het ons niet waard maken dat God zich met ons zou bemoeien. Satan zet hier zijn strijd op aarde voort om zo het mogelijk was zelfs de uitverkorenen bij God en Christus vandaan te sleuren. En wie moet hem, als hij beschuldigt, niet gelijk geven? Wie is er zonder zonde? Wie moet niet het onderspit delven in deze strijd van en met de boze? En toch - God zij dank - hij heeft niet het laatste woord.
Overwinning in de hemel en op de aarde
Sinds hemelvaartsdag is het laatste woord aan Hem, Die een plaats in de hemel heeft gekregen, op de troon aan de rechterhand van Zijn hemelse Vader. Daar zit Christus, Die met Zijn bloed de hemel is ingegaan en Die met dat bloed volkomen betaald heeft voor de zonden van al de Zijnen en hen van de heerschappij van de boze verlost heeft. Satan heeft geen recht van spreken, want Christus laat Zijn rechten gelden op grond van Zijn volbrachte werk. Hij heeft de strijd beslist. Zijn bloed is de garantie voor de overwinning van heel Zijn Kerk op aarde en in de hemel. Daar kan satan niets meer vanaf doen. Zij hebben overwonnen door het bloed van het Lam. Satan kan aanklagen, satan kan beschuldigen vanwege onze zonden, maar wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de Rechtvaardige, en Hij is een verzoening voor onze zonden. Hemelvaartsdag, een dag van hemels geweld. Ja, maar ook van hemelse overwinning. Halleluja.
Heerde
G. v.d. Groep