Kent u het hospitaalschip, de Prins Willem Alexander? En wist u dat de
werkgroep recreatie lichamelijk gehandicapten, uitgaande van het Chr.
Geref. Deputaatschap pastoraat in de ge-zondheidszorg, elk jaar met dit
schip een reis van een week door een deel van Nederland or-ganiseert
voor ouderen met een handicap?Ik kende het schip en de vakanties alleen van horen zeggen. Maar nu ken ik ze uit ondervin-ding. Dit jaar ben ik op de reis van 24-30 april mee geweest. Hier volgt een impressie.
De predikant die dit jaar zou meegaan, liet kort voor de reis weten dat hij niet mee kon. De voorzitter van de genoemde werkgroep vroeg mij in te vallen, eventueel met medeneming van mijn vrouw.
Mijn vrouw en ik hebben dat gedaan, en hebben er veel vreugde aan beleefd. Het betekende wel dat mijn voorbereiding in korte tijd moest gebeuren: het kiezen en uitwerken van een thema. Ik koos als thema: ?Licht?, belicht vanuit Psalmen, gefocust op Jezus Christus, het Licht der wereld.
Organisatie
Er gingen vijftig vakantiegangers met de boot mee, bijna allen mensen met een handicap. Van sommige getrouwde gehandicapten waren de partners niet meegegaan om een week ontlast te zijn. Zij die wel met hun gehandicapte partner meegingen, werden ook ontlast door de inzet van de vrijwilligers.
Van de meer dan 40 vrijwilligers hadden de meesten een opleiding voor en werk in de zorg (gehad). Verder was er een groep vrijwilligers die het vele huishoudelijke werk deed. Dat gebeurde onder leiding van het hoofdstaflid Nelie Rolfes, die al vele keren mee is geweest. Ook de andere vrijwilligers werden aangestuurd door hoofdstafleden. Ook was er een arts mee, en een dominee dus. De reis was goed georganiseerd en alles liep gesmeerd.
Deelnemers
De vrijwilligers kwamen op zaterdagmorgen aan boord. De vakantiegangers (gasten genoemd) werden ?s middags ingescheept.
De eerste gasten met wie ik een gesprek had, was een echtpaar uit het noorden van het land. Ze waren al vaker mee geweest en hadden er zin in. Uit nadere gesprekken met hen bleek dat zij niet alleen gezondheidsproblemen hadden, maar ook andere zorgen kenden. Maar ze gaven uiting van hun vertrouwen op de Here.
Later sprak ik een andere gast uit het noorden. Zij was voor het eerst mee en had door per-soonlijke redenen niet veel zin in de reis. Maar aan het einde van de week vertelde ze dat ze blij was dat ze was mee gegaan. Het was een goede vakantie geweest.
Zo verging het de meeste gasten. Geen wonder want er was sprake van grote saamhorigheid. De goede sfeer ontstond, behalve door fijne contacten, door de liefdevolle zorg die door de vrijwilligers aan de gasten werd gegeven. Ook het weer werkte geweldig mee.
Behalve de gasten die ik al noemde, kwamen er meer gasten uit het noorden. Maar er waren ook veel gasten uit het zuiden, en eveneens uit het midden van het land. Zo waren er vakan-tiegangers uit Groningen en Goes, Amsterdam en Rotterdam, Amersfoort en Maarn.
Niet anders was het bij de vrijwilligers. Jaap Roffel, de reisleider kwam uit Emmeloord, de tweede man, Mart Koopman, kwam uit Zierikzee.
Het viel op dat er uit sommige plaatsen veel gasten en vrijwilligers aan boord waren. Dat komt omdat in die plaatsen deze vakantiereizen door deelnemers zijn aangeprezen. Dat heeft een blijvend effect in actieve deelname en het aantal deelnemers uit zo?n plaats.
De tocht
Op maandagmorgen zes uur gingen we varen, van Nijmegen naar Kampen. De volgende dag voeren we verder naar Sneek. Van daar gingen we naar Lelystad en Rhenen, om weer in Nij-megen te eindigen.
In de genoemde plaatsen kwamen vrijwilligers uit kerkelijke gemeenten in of om die plaats de gasten die dat wilden mee van boord te nemen om hen een gezellige middag te bezorgen. ?s Avonds werd steeds aan boord het nodige vertier geboden.
De maaltijden
Een andere factor die de sfeer goed deed, waren de fantastische maaltijden. Die maaltijden werden klaargemaakt door twee beroepskoks, met hulp van twee andere vrijwilligers. Zij ver-stonden hun vak om de tongen van de gasten te strelen.
Natuurlijk vond niet iedereen alles even lekker. Op de vraag van een vrijwilligster aan een gast wat zij van de soep vond, antwoordde zij: ik hoef het recept niet. Maar ze at de soep wel op. Het meeste dat werd klaargemaakt, ging er grif en gretig in.
De hoogtepunten van de maaltijden waren: het lopend buffet op de woensdagmorgen en het galadiner op de donderdagavond.
Tijdens dit diner leverden gasten gezellige bijdragen. Op ludieke wijze werd afscheid geno-men van Ees v.d. Veer. Zij was, na vele keren, voor het laatst mee vanwege haar leeftijd. Zij en haar man, ds. Arie v.d. Veer, hebben 35 jaar geleden de werkgroep voor deze vakanties opgericht.
Geestelijk voedsel
Omdat het echtpaar Van der Veer de stoot tot deze vakanties had gegeven, was aan ds. Van der Veer gevraagd de avondmaalsdienst op zondagmiddag te leiden. Hij had een prachtige preek die goed aansloot bij de morgendienst en het weekthema. Drie kerkenraadsleden uit Zierikzee, die als vrijwilligers aan boord waren, en ik deelden brood en wijn uit. Veel deel-nemers getuigden dat deze zondag hen veel had gedaan. Ze hadden door Woord en teken mogen zien dat Jezus het licht is in hun leven, ondanks alle moeite en verdriet.
Er waren meer zulke momenten, onder andere tijdens de dagsluitingen. Maar ook ?s morgens als alle vrijwilligers samen voor de hutten van de gasten een lied zongen om hen te wekken. En niet te vergeten tijdens de gesprekken die vaak heel waardevol waren.
Doel
Deze impressie geef ik u omdat ik graag wil dat zoveel mogelijk lezers dit vakantiewerk (be-ter) leren kennen. Vooral wil ik mensen met een handicap attent maken op deze unieke vakan-tieweek en de andere vakantieweken die de werkgroep organiseert. Dat zijn een rustige week voor dezelfde doelgroep in het F. D. Roosevelthuis in Doorn en een reis voor gehandicapte jongeren.
Met mijn impressies zou ik dit hele nummer van het Kerkblad wel kunnen vullen. Zoveel mooie en kostbare dingen hebben we meegemaakt. Maar wat ik geschreven heb, lijkt me vol-doende om u duidelijk te maken hoe goed en belangrijk deze vakanties zijn voor mensen met een handicap.
Geef u op voor zo?n vakantie als u ervoor in aanmerking komt. Of geef een ander op. Hier ligt werk voor kerkenraden, vooral voor de diakenen.
Help gehandicapte gemeenleden zo nodig om zich op te geven. Help hen eventueel met een financi?le handreiking. U kunt ook helpen door aan de werkgroep een gift te geven. Want extra giften maken deze vakantiereizen mogelijk en goedkoper.
Ik heb mijn verhaal gedaan. Het woord is nu aan u, ten dienste van de naaste met een handi-cap.
Amersfoort
D. Visser