Gerjanne in Zuid-Amerika (1)
Zij zal ons de komende tijd vertellen over haar belevenissen.
Eerst stelt ze zich voor.
Aangenaam, ik ben Gerjanne Trompert: een blonde, 1.83m lange, 22-jarige Nijmeegse die van januari tot juni 2011 vertoeft in het mooie Zuid-Amerika. Ecuador (januari), Peru (februari en maart) en Bolivia (april en mei) zijn de landen die ik zal bezoeken.
Hoe ik ertoe gekomen ben dit avontuur aan te gaan en wat dit avontuur inhoudt, zal ik proberen uit te leggen.
Gedurende mijn middelbare schooltijd en studententijd heb ik drie zomers ontwikkelingswerk gedaan met de organisatie World Servants. 2005: huizen bouwen en kinderwerk in Brazilië, 2008: klaslokalen bouwen, aidsvoorlichting geven en kinderwerk in Malawi en Livingstone 2007: werken in een opvanghuis voor straatjongens in Tanzania.
Dit waren geweldige ervaringen en elke keer weer was het bijzonder om te zien en te ervaren wat je als ´simpele’ Nederlander kunt betekenen voor mensen in een ander land. De aandacht en liefde die je de mensen geeft en de energie die je stopt in de projecten worden ontzettend gewaardeerd. Deze waardering en liefde die je van de mensen terug krijgt is niet in geld of in andere materialen uit te drukken. Gewoon de persoon die je bent, met al je plus-en minpunten, zet je in en dat is genoeg!
Omzien naar de ander
Door deze ervaringen ben ik aan het denken gegaan wat ik nog meer voor andere mensen zou kunnen betekenen en hoe ik dat zou kunnen vormgeven. Ik ben Psychologie in Nijmegen gaan studeren en heb daar een geweldige studententijd gehad. Vier jaar lang was ik trots lid van de christelijke studentenvereniging Ichthus Nijmegen en heb daar veel geleerd over God en over mezelf. Mijn geloof heeft er een goede basis gekregen waar ik mijn verdere leven op zal verder bouwen. Het omzien naar de ander is altijd een belangrijk punt geweest in mijn geloof en altijd bleef het kriebelen om weer naar het buitenland te gaan om me in te zetten voor de medemens. Toen het einde van mijn studie naderde, werd ik er steeds zekerder van dat ik een tijdje weg wilde en ik heb veel mogelijkheden bekeken. Uiteindelijk kwam ik bij een Nederlandse organisatie uit die contacten heeft met verschillende projecten in onder andere Zuid-Amerika. Voor mij was het inmiddels duidelijk dat ik na mijn studie als Psycholoog in het buitenland wilde gaan werken. Dit, enerzijds om ervaring op te doen die ik na deze periode kan gebruiken in Nederland. Anderzijds om mijn kennis in te zetten bij projecten om op die manier een bijdrage te kunnen leveren aan verbeterde levensomstandigheden van mensen. Idealistisch? Ja, dat zeker! Maar naar mijn idee zijn idealen nodig om iets te bereiken, om door te zetten en uiteindelijk iets voor elkaar te krijgen. Dus dankzij mijn idealen heb ik doorgezet en gezocht naar een programma dat het beste bij mijn wensen aansluit. In september 2010 ben ik afgestudeerd en daarna heb ik drie maanden gewacht om vervolgens erop uit te kunnen gaan.
Programma
Uiteindelijk is de inhoud van het programma als volgt:
In januari heb ik een Spaanse cursus gevolgd van vijf weken. Dit was in de hoofdstad van Ecuador, Quito. Deze lessen waren ter voorbereiding op het werk dat ik in Peru en Bolivia zal gaan doen. In Zuid-Amerika spreekt iedereen Spaans, dus is het noodzaak dat ik me daarin aanpas.
Elke dag had ik 4uur privéles op een Spaanse school en verbleef ik in een gastgezin. Echt geweldig om in een andere cultuur te leven, compleet met eetgewoonten, een andere taal en diverse andere gewoonten die er bij kwamen kijken. In deze periode heb ik veel mensen ontmoet, Spaans geleerd en het land heel goed leren kennen.
Inmiddels is het februari en ben ik al 2 weken in Cuzco, de mooiste Inca-stad in Peru. Hier zal ik 7 weken werken als Psycholoog in een project waar Peruanen worden opgeleid en diverse vakkennis krijgen. Zo zal ik lessen gaan geven over diverse Psychologische onderwerpen (zelfvertrouwen, samenwerken, persoonlijke ontwikkeling, etc.) en geef ik een aantal uren per week Engelse les aan diverse groepen (mannen van 20-30 jaar, kinderen jonger dan 6 jaar en kinderen tussen de 7 en 12 jaar). In deze periode verblijf ik in een appartement boven een Spaanse school die in contact staat met alle projecten. Ik woon daar met zes andere Nederlanders die hier elk met een eigen doel verblijven.
Aan het einde van deze periode zal ik twee weken gaan rondreizen met mijn vriend en mijn zusje, die hier langskomen. Ik heb dan de tijd om wat meer van het land te zien.
In april en mei ga ik werken in Bolivia als Psycholoog op een project voor meisjes die verlaten zijn door hun ouders. Wat hier precies de werkzaamheden zullen zijn, weet ik momenteel nog niet. Ik verwacht dat ik ze ga begeleiden met de dagelijkse activiteiten (hygiëne, huiswerk, toekomstperspectief, zelfstandigheid, etc.)
Andere cultuur
Het leven in een andere cultuur vind ik fascinerend en ik leer er veel van:
-Aanpassen aan onvoorziene omstandigheden
Wanneer er een afspraak gepland staat, wil dat niet altijd zeggen dat dat doorgaat. Ook al ben ik nog zo goed voorbereid, het programma kan zo weer veranderen
-Zelfstandig te zijn
Wanneer ik iets gedaan wil krijgen, moet ik flink voor mezelf opkomen. De cultuur hier is dat men het vaak op z´n beloop laat en de noodzaak van direct handelen niet altijd inziet
-Mijn eigen cultuur waarderen (of soms juist niet)
Nederlanders krijgen veel gedaan en werken hard. Afspraak is afspraak en te laat komen is onbeleefd. Dat stukje Nederlandse cultuur waardeer ik erg. Ik weet tenminste waar ik aan toe ben.
Toch is iedereen altijd druk en gehaast in Nederland en echt tijd om te relaxen is er niet vaak. Dat stukje is moeilijk te waarderen in een cultuur waarin iedereen tijd voor elkaar heeft en een stuk minder gestrest rondloopt.
Tot zover mijn eerste verslag. Wilt u wekelijks op de hoogte blijven van mijn bevindingen, dan nodig ik u uit tot het lezen van mijn weblog op: gerjanne112.waarbenjij.nu
Vriendelijke groet uit het mooie en (w)arme Peru
Gerjanne Trompert
Cuzco (Peru), 17 februari 2011