Gerjanne in Zuid-Amerika (3)
Sucre (Bolivia), 20 april (vandaag ben ik 23 jaar geworden!)
Met een 2-weekse vakantie in Peru met mijn vriend en zusje, heb ik mijn periode in Peru afgesloten.
Van 10 april tot 5 juni verblijf ik in Sucre, de hoofdstad van Bolivia.
Een nieuw avontuur met een nieuwe woonplaats, nieuwe mensen en een nieuw project.
Ik ga de komende weken werken in een project met 50 jongens in de leeftijd van 8-16 jaar.
Om een indruk te geven van het project waarin ik de komende weken ga werken, heb ik een zogenaamde brief geschreven aan een van de jongens van het project. ´Lieve jongen, met je vrolijke lach, je heldere ogen en je enthousiasme voor alle dingen die je doet.
Als ik je zie spelen, zie ik je onbezorgdheid en ik zie een jongen die zich kind voelt.
Je bent pas tien, maar je hebt al zoveel meegemaakt, zoveel gezien.
Ik weet niet precies wat, maar het zal iets uit het volgende rijtje zijn: in de steek gelaten door je ouders, mishandeld door hen, getuige van alcohol- en drugsmisbruik, een straatleven vol geweld. Niet iets om trots op te zijn. Je bent beschadigd in het vertrouwen in de mens, iets dat tijd nodig heeft om te herstellen.
Hier in Sucre, project Mallorca, woon je nu met 50 andere jongens. Ver van alle ellende, ver van je ouders. Allemaal hebben jullie van alles meegemaakt. Kijk maar eens naar die jongen, daar in de hoek: helemaal in zichzelf gekeerd en geobsedeerd door de grote littekens op zijn arm. Wat gaat er door hem heen? En die jongen naast hem: voor hem is fysieke agressie de enige vorm van communiceren. Praten kan hij nauwelijks.
Zo hebben jullie allemaal je eigen verhaal die je de rest van je leven als een last met je meedraagt.
Toch heb je het goed hier, op dit project. Je krijgt elke dag les in allerlei vakken, je leert samen te werken en te spelen met de anderen. Ook krijg je elke dag goed te eten en wordt er goed voor je gezorgd.
Ik kan zien dat het je goed doet om hier te zijn. Het lijkt alsof je je zorgen bent vergeten.
Maar als ik goed kijk, zie ik dat je nog steeds gewend bent te vechten voor je spullen en je eten. Een gewoonte die tijd nodig heeft om te veranderen in iets positiefs. Maar die tijd krijg je.
En daar ben ik! De volgende vrijwilliger.
Wat kan ik voor je doen? Ik weet dat ik je verleden niet kan veranderen. De littekens die je hebt opgelopen, kan ik niet wegnemen.
Het enige dat ik deze 8 weken voor je kan doen is je helpen je te richten op de tijd die voor je ligt, je toekomst.
Zo help ik je elke dag met je huiswerk, ik leer je zelfstandig te worden en zelfvertrouwen te krijgen.
En ik geef je waardering en liefde.
Waarom? Omdat je voor mij de moeite waard bent. Jij mag er ook zijn!´
Vriendelijke groet uit Sucre, Bolivia