Een kernclassis
Waarom? Omdat deze classisvergadering hoofdzakelijk bezig geweest is met haar kern-taak.
En die taak houdt in dat we op broederlijke wijze het wel en wee van het gemeentelijk leven ter plaatse met elkaar delen. Delen in die zin dat we elkaar soms ook best wel eens kritisch bevragen, maar meestal toch bemoedigend steunen en van advies dienen.
Wat leeft er in de gemeenten?
Dat heeft alles te maken met de kerkvisitatie die wordt afgelegd of het verslag naar artikel 41 dat iedere kerkenraad doet van de afgelopen periode. In de verslagen van de kerkvisitatie komt breder, en in de verslagen van artikel 41 beknopter, aan de orde hoe het reilt en zeilt in het gemeentelijk leven, hoe de ambten functioneren en hoe het gemeentelijk leven zich ontwikkelt in geestelijke zin. Bij het bespreken van die verslagen komt, naast dankbaarheid over het feit dat Gods Geest doorgaat met de bouw van Zijn Koninkrijk, ook vaak de zorg om het geestelijk leven op de tafel.
Zorg
Welke zorg dan? Allereerst deze: iedere gemeente heeft te maken met de vermindering van het kerkbezoek. Vaak raakt dat de tweede Eredienst, soms ook een nog magerder kerkgang. Ook raakt het de betrokkenheid van de gemeenteleden bij de taken die vervuld moeten worden, en niet in het minst de betrokkenheid van onze jongeren.
Breed gezien kun je zeggen dat de manier van kerk-zijn en de inrichting van de zondagse Erediensten veel van onze jongeren niet, niet meer of nauwelijks aanspreekt. Zij zijn het dan ook die curve van niet-kerkelijke-betrokkenheid het snelst doen stijgen.
En wat moet je daar nu tegen doen?
Is het zo zorgelijk?
Ik haast me hier te zeggen dat ik met voorgaande generalisering de jeugd enorm tekort doe. Want we zijn dankbaar voor de vele jongeren die zich wel aangesproken weten door Gods Woord dat klinkt in de kerkdienst en van harte meewerken in Gods Koninkrijk. Toch moeten we in alle eerlijkheid constateren dat dat niet het grootste deel van de jongeren is.
Deze zorg betreft niet alleen het cijfermatige deel, maar vooral het geestelijke deel (nu heb ik het over de hele gemeente). Want een niet (meer) betrokken zijn bij de zondagse erediensten en het gemeentelijk leven geven ook aan, dat het leven met de Heere, de persoonlijke omgang met Hem in gebed, het onderzoeken van Zijn Woord, op een even karig nivo staat.
Oorzaak
Een van de oorzaken van een teruglopend geestelijk leven is te vinden in de ordening van onze samenleving. De hectiek van onze samenleving, de werkdruk, de opgelegde prestatienorm, de vluchtigheid van het leven, de autonomie van de mens, de mondiale betrokkenheid enz. enz. leggen zo’n beslag op ons bestaan dat velen menen dat er nauwelijks meer tijd overblijft voor een dieper en inniger geloofsleven.
En de oplossing?
Hadden we die maar kant en klaar. Want een waar Bijbels argument, dat de mens vanuit zichzelf God niet zoekt, wordt hierin helder. Daarom spreken we er op de classis niet veroordelend of vingerwijzend naar (alle broeders herkennen dat immers in hun eigen hart), maar we spreken er gunnend over. Hoe rijk het is te leven met de Heere en hoe bemoedigend en noodzakelijk het is iedere zondag in Zijn Huis te komen om door Hem te worden onderwezen en aangesproken met Zijn correcties en beloften.
Hopeloos?
Dat zou het inderdaad zijn wanneer dit alles afhangt van de inventiviteit van een kerkenraad, Classis of Synode. Het bijbelse gegeven dat ik hiervoor noemde, dat de mens uit zichzelf God niet zoekt, heeft de rijke keerzijde. Namelijk dat God wel ons, verloren mensen, zoekt. Dat Gods Geest rusteloos werkt om mensenharten te winnen voor de rijkdom van een persoonlijke relatie met de levende God.
Zie hier de kern van onze classisvergadering en de lijn van vergaderen.
Niks om dankbaar te zijn?
O zeker, gelukkig wel. Zo hebben we de Heere gedankt voor het feit dat twee kandidaten als predikant werden bevestigd in respectievelijk Damwoude en Siegerswoude-de Wilp, dat Sneek weer een eigen predikant kreeg, dat de diakenen nu ook zelf een officiële classisvergadering hebben (de CDV) en dat zij dat als verrijkend hebben ervaren, dat we een goede ambtsdragersconferentie hadden in Franeker over het onderwerp: ‘het tegoed en het tekort van de evangelische beweging’, dat het campingevangelisatiewerk in Bakhuizen, georganiseerd door de SKRF, voor zowel de teams die daar gewerkt hebben als de campinggasten tot zegen was. Ook namen we met dankbaarheid kennis van het werk dat ds. A. Dingemanse doet in het dovenpastoraat.
Wijzigingen
Goed hier toch nog even wat zakelijks te vermelden. Door de komst van nieuwe predikanten zijn een aantal consulentschappen gewijzigd. Ik geef ze hierbij door.
Broeksterwoude (Andreas) wordt: ds. A.J.T. Ruis
Franeker wordt ds. J.D. van ’t Zand
Sneek wordt: ds. C.C. den Hertog
Surhuisterveen wordt ds. D.J.T. Hoogenboom
Kortom
Op deze wijze hebt u geproefd wat ons beklijft na een dag vergaderen en dat we toch weer bemoedigd huiswaarts gingen. Ook keek u op deze wijze mee in de keuken van de Classis. Mag ik vragen of u ook dit werk in gebed bij de Heere wil brengen?
Zelf hebben we dat ook gedaan, alsmede de gezondheidszorgen die er op dit moment zijn bij ds. M. den Bleker.
Namens de classis,
Dokkum
G.P.M.van der Linden